پیشینه
کمردرد (LBP) با بارهای (burdens) عظیم شخصی و اجتماعی مرتبط است، بهویژه هنگامی که به مرحله مزمن این اختلال میرسد (درد برای مدت بیش از سه ماه). در واقع، افرادی که به مرحله مزمن میرسند تمایل بیشتری برای نشان دادن یک دوره پایدارتر دارند، و شامل اکثر هزینههای اجتماعی و اقتصادی میشوند. در نتیجه، تأکید بیشتری بر اهمیت مداخله در مراحل اولیه LBP وجود دارد.
با توجه به مدل بیوسایکوسوشیال، LBP شرایطی است که با استناد به تعامل تاثیرات فیزیکی، روانشناختی، و اجتماعی بهتر قابل درک است. این امر منجر به توسعه برنامههای توانبخشی بیوسایکوسوشیال چندرشتهای (MBR) شد که هدف آنها فاکتورهایی از حوزههای مختلفی است که توسط متخصصین مراقبتهای بهداشتی با پیشزمینههای مختلف تجویز میشوند.
این مرور یک بهروزرسانی از مطالعه مروری کاکرین درباره MBR در درمان LBP تحتحاد است، که در سال 2003 منتشر شد. این مطالعه بخشی از مجموعه مطالعات مروری درباره MBR برای درد عضلانی اسکلتی است که توسط گروه پشت و گردن در کاکرین و گروه عضلانیاسکلتی در کاکرین منتشر شد.
اهداف
بررسی اثربخشی MBR برای LBP تحتحاد (درد در مدت شش تا 12 هفته) در میان بزرگسالان، با تمرکز بر درد، ناتوانی اختصاصی درد، و وضعیت کار.
روش های جستجو
ما کارآزماییهای مرتبط را به هر زبانی که منتشر شده بودند، به وسیله جستوجو با کمک کامپیوتر در CENTRAL ،MEDLINE ،Embase ،CINAHL ،PsycINFO و دو مرکز ثبت کارآزمایی جستوجو کردیم. نتایج جستوجوی ما تا 13 جولای 2016 موجود است.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) مربوط به بزرگسالان مبتلا به LBP تحتحاد را انتخاب کردیم. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که به بررسی برنامه MBR در مقایسه با هر نوع مداخله کنترلکننده دیگر پرداختند. ما MBR را بهعنوان یک مداخله تعریف کردیم که شامل یک جزء فیزیکی (مانند فارماکولوژیکی، درمان فیزیکی) در ترکیب با یک مولفه/جزء روانشناختی، اجتماعی، یا شغلی (یا هر گونه ترکیبی از آنها) بود. ما همچنین نیاز به مشارکت متخصصان مراقبتهای بهداشتی با حداقل دو زمینه بالینی مختلف با آموزش مناسب برای ارائه جزئی که مسئول آن بودند، داشتیم.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از روشهای استاندارد روششناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. به خصوص، استخراج دادهها و ارزیابی خطر وجود سوگیری (bias) توسط دو شرکتکننده بهطور مستقل انجام شد. ما از ابزار کاکرین برای ارزیابی خطر وجود سوگیری و رویکرد GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت کلی شواهد برای هر پیامد استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما در مجموع 9 RCT (981 شرکتکننده) را برای این مرور انتخاب کردیم. پنج مطالعه در اروپا و چهار مطالعه در آمریکای شمالی انجام شد. اندازه / حجم نمونهها بین 33 تا 351 بود. میانگین سنی در کارآزماییها بین 32.0 و 43.7 سال بود.
تمام مطالعات انتخابشده به علت فقدان کورسازی در معرض خطر بالای سوگیری عملکرد و خطر بالای سوگیری تشخیص قرار داشتند، و چهار مطالعه از 9 مطالعه حداقل از یک منبع اضافی سوگیری احتمالی رنج میبردند.
در MBR در مقایسه با مراقبتهای معمول برای LBP تحتحاد، افراد دریافتکنندهMBR ، درد کمتر (چهار مطالعه با 336 شرکتکننده؛ SMD: 0.46 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 - تا 0.21 - ؛ شواهد با کیفیت متوسط به دلیل خطر وجود سوگیری) و ناتوانی کمتری داشتند (سه مطالعه با 240 شرکتکننده؛ SMD: 0.44 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 - تا 0.01 - ؛ شواهد با کیفیت پائین به دلیل خطر وجود سوگیری)،
همچنین در پیگیری 12 ماهه، افزایش احتمال بازگشت به کار؛ (سه مطالعه با 170 شرکتکننده؛ OR: 3.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.46 تا 6.98؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین به دلیل خطر وجود سوگیری و عدم دقت)، و تعداد کمتر روزهای بیماری (دو مطالعه با 210 شرکتکننده؛ SMD: 0.38 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 - تا 0.10 - ؛ شواهد با کیفیت پائین به دلیل خطر وجود سوگیری و عدم دقت) وجود داشت. اندازههای اثر برای درد و ناتوانی از لحاظ معنیدار بودن بالینی کم بود، در حالیکه اثرات مربوط به پیامد مرتبط با کار در حد متوسط بود.
با این حال، هنگام مقایسه MBR با درمانهای دیگر (یعنی مداخله مختصر با ویژگیهای یک برنامه تحرک سبک و یک برنامه فعالیت درجهبندی شده، بازسازی عملکردی، مداخله بالینی کوتاهمدت از جمله آموزش و مشاوره برای ورزش، و مشاوره روانشناختی)، ما تفاوتی را بین گروهها از لحاظ درد (2 مطالعه با 336 شرکتکننده؛ SMD: 0.14 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 - تا 0.07؛ شواهد با کیفیت پائین به دلیل عدم دقت و خطر وجود سوگیری)، ناتوانی عملکردی (2 مطالعه با 345 شرکتکننده؛ SMD: 0.03 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 - تا 0.18؛ شواهد با کیفیت پائین به دلیل عدم دقت و خطر وجود سوگیری)، و مدت زمان دور ماندن از کار (2 مطالعه با 158 شرکتکننده؛ SMD: 0.25 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 - تا 0.47؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین به دلیل عدم دقت جدی، و تناقض (ناسازگاری) و خطر وجود سوگیری) نیافتیم. بازگشت به کار در هیچیک از مطالعات گزارش نشده بود.
هرچند که ما به دنبال عوارض جانبی در هر دو مقایسه بودیم، هیچیک از مطالعات انتخابشده این پیامد را گزارش نکردند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
بهطور متوسط، افراد مبتلا به LBP تحتحاد که MBR دریافت میکنند بهتر از افرادی که مراقبتهای معمول دریافت میکنند، عمل خواهند کرد؛ اما مشخص نیست که آیا آنها بهتر از افرادی که نوع دیگری را از درمان دریافت میکنند، عمل خواهند کرد یا خیر. با این حال، تحقیقات موجود، اکثرا شواهدی را با کیفیت بسیار پائین ارائه میدهند، بنابراین قبل از اینکه ما بتوانیم ارزش MBP را برای عمل بالینی توصیف کنیم، کارآزماییهای با کیفیت بالای بیشتری مورد نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
درمان چندرشتهای در مراحل اولیه کمردرد
سوال مطالعه مروری
ما شواهد مربوط به اثر درمانهای چند منظوره را بر درد، ناتوانی، و وضعیت کار در میان افرادی که دچار کمر درد طی شش تا 12 هفته شده بودند، مورد بررسی قرار دادیم. ما درمانهای چندمنظوره را بهعنوان درمانهایی که جنبههای فیزیکی و همچنین روانی یا اجتماعی کمر درد را مورد هدف قرار میدهند و شامل یک تیم از ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی با زمینههای حرفهای و آموزشی مختلف بودند، تعریف کردیم. بهعنوان مثال، یک درمان که ورزشدرمانی یکپارچه ارائهشده را توسط یک فیزیوتراپیست با تغییرات محل کار، ارائهشده توسط یک ارگونومیست، یک متخصص طراحی و راهاندازی تجهیزات در محل کار، بهعنوان چندرشتهای در نظر گرفته خواهد شد.
پیشینه
کمردرد (LBP) یک بیماری است که در سراسر جهان موجب درد و رنج زیادی شده و همچنین به دلیل هزینههای مراقبتهای بهداشتی و از دست دادن کار، هزینههای بالایی را به جامعه تحمیل میکند. تحقیقات قبلی نشان داده افرادی که به مدت بیش از سه ماه کمر درد دارند با احتمال کمتری بهبود مییابند. در نتیجه، تأکید بیشتری بر اهمیت مداخله در مراحل اولیه LBP وجود دارد.
هدف از این مرور این بود که بدانند آیا درمانهای چند رشتهای بهتر یا بدتر از سایر گزینههای جایگزین، مانند مراقبت معمول (به عنوان مثال عمل بالینی فعلی) یا سایر روشهای درمانی (به عنوان مثال ورزشدرمانی بهتنهایی) برای افرادی است که دچار کمر درد به مدت 6 تا 12 هفته شدهاند.
ویژگیهای مطالعه
جستوجو تا جولای 2016 موجود است.
پنج مطالعه در اروپا و چهار مطالعه در آمریکای شمالی انجام شد. اندازه نمونهها بین 33 تا 351 بود. میانگین سنی در کارآزماییها بین 32.0 تا 43.7 سال بود. اکثر مطالعات نمونههای مختلطی را از شرکتکنندگان مرد و زن انتخاب کردند. نویسندگان هیچ نگرانی در مورد منابع مالی هیچیک از مطالعات انتخابشده نداشتند.
نتایج اصلی
بهطور کلی، ما دریافتیم که درمانهای چندرشتهای ممکن است برای افرادی که به مدت شش تا 12 هفته، مبتلا به LBP بودند، بهتر از مراقبت معمول باشد. افراد دریافتکننده درمان چندرشتهای، در پیگیری 12 ماهه، درد کمتر و ناتوانی کمتری داشتند، و احتمال بازگشت به کار افزایش و تعداد روزهای بیماری کاهش یافت. با این حال، هنگام مقایسه درمانهای چندرشتهای با درمانهای دیگر (به عنوان مثال مداخلات بالینی مختصر از جمله آموزش و مشاوره در ورزش)، ما دریافتیم که درمانهای چندرشتهای ممکن است بهتر از سایر درمانها نباشد. اگر چه ما عوارض جانبی را به عنوان یک پیامد ثانویه مورد بررسی قرار دادیم، هیچیک از مطالعات انتخابشده این پیامد را گزارش نکردند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بهدست آمده از این مرور بهطور کلی پائین تا بسیار پائین بود. این امر عمدتا به دلیل حجم نمونه کوچک و سایر محدودیتهای مطالعه بود. علاوه بر این، ما مطالعات مختلف را با مداخلات و مقایسههای مختلف گروهبندی کردیم. بهعنوان مثال، برخی از مداخلات چندرشتهای بسیار شدید بودند (بهعنوان مثال بیش از 30 ساعت درمان)، در حالی که سایر مداخلات بهصورت مختصر طراحی شده بودند (بهعنوان مثال کمتر از سه ساعت). این تنوع در بین مطالعات باعث میشود که تفسیر این یافتهها چالش برانگیز شود.
بهطور خلاصه، قبل از اینکه ما بتوانیم توصیههای قطعی برای عمل بالینی ارائه کنیم، نیاز به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده بیشتر، بزرگتر، و با کیفیت بالا داریم.