پیشینه
بیهوشی و آرامبخشی پروسیجرال (PSA) اغلب در بخش اورژانس (ED) برای تسهیل پروسیجرها و مداخلات دردناک استفاده شده است. کاپنوگرافی، یک روش مدالیته مانیتورینگ است که بهطور گسترده در اتاق عمل و بخش آندوسکوپی استفاده میشده، بیشتر در محیط ED استفاده میشود و هدف آن کاهش عوارض قلبیتنفسی است. برخلاف محیطهای خارج از ED، در حال حاضر هیچ توافقی در مورد اینکه آیا اضافه کردن کاپنوگرافی به روشهای مانیتورینگ استاندارد، عوارض جانبی را در شرایط ED کاهش میدهد، وجود ندارد.
اهداف
ارزیابی اینکه آیا کاپنوگرافی علاوه بر مانیتورینگ استاندارد (پالساکسیمتری (pulse oximetry)، فشار خون و مانیتورینگ قلبی) در مقایسه با مانیتورینگ استاندارد بهتنهایی برای پیشگیری از عوارض جانبی قلبیتنفسی (مانند عدم اشباع اکسیژن (oxygen desaturation)، هیپوتانسیون (hypotension)، استفراغ (emesis) و آسپیراسیون ریوی (pulmonary aspiration)) در بیماران ED تحت PSA موثرتر است یا خیر.
روش های جستجو
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (شماره 8، 2016)، و MEDLINE ،Embase، و CINAHL را تا 9 آگوست 2016 برای کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) و کارآزماییهای شبهتصادفیشده مربوط به بیماران ED نیازمند PSA بدون محدودیت زبانی جستوجو کردیم. ما متارجیستری (www.controlled-trials.com، www.clinicalstudyresults.org، و clinicaltrials.gov) را از کارآزماییهای در حال انجام جستوجو کردیم (فوریه 2016). ما با نویسندگان اصلی مطالعات انتخاب شده و همچنین مشاوران علمی تولیدکنندگان دستگاه کاپنوگرافی برای شناسایی مطالعات منتشرنشده تماس گرفتیم (فوریه 2016). ما خلاصهمقالات کنفرانسهای چهار سازمان را از سال 2010 تا 2015 بهصورت دستی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما هر گونه RCT یا کارآزمایی شبهتصادفیشدهای را انتخاب کردیم که به مقایسه کاپنوگرافی و مانیتورینگ استاندارد با مانیتورینگ استاندارد بهتنهایی برای بیماران ED نیازمند PSA پرداختند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل به انتخاب مطالعه، استخراج دادهها، و ارزیابی کیفیت روششناسی برای ایجاد جداول مربوط به «خطر وجود سوگیری (bias)» پرداختند. یک محقق مستقل به استخراج دادههای مربوط به هر مطالعه انتخابشدهای پرداخت که نویسندگان ما درگیر آن بودند. در صورت امکان ما برای دادههای ناقص با نویسندگان مطالعات انتخابشده تماس گرفتیم. ما برای ترکیب دادهها و محاسبه خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) با استفاده از هر دو مدل اثرات تصادفی و اثر ثابت از Review Manager 5 استفاده کردیم.
نتایج اصلی
ما 3 کارآزمایی (κ = 1.00) را با 1272 شرکتکننده شناسایی کردیم. در مقایسه گروه کاپنوگرافی با گروه مانیتورینگ استاندارد، هیچ تفاوتی در میزان اشباع اکسیژن (RR: 0.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.48 تا 1.63؛ 1272 = n؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط) و هیپوتانسیون (RR: 2.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 5.69؛ 986 = n؛ 1 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود نداشت. فقط یک اپیزود از استفراغ، بدون تفاوت معنادار بین گروهها، ثبت شد (RR: 3.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 75.88؛ 986 = n؛ 1 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط). کیفیت شواهد برای پیامدهای اصلی متوسط بود که دلیل اصلی تنزل درجه ناهمگونی و سوگیری گزارشدهی اتفاق افتاده بود.
تفاوتی در میزان مداخلات انجامشده روی راه هوایی وجود نداشت (RR: 1.26؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.94 تا 1.69؛ 1272 = n؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط). در تجزیهوتحلیل زیرگروه، میزان بالاتری از مداخلات راه هوایی در بزرگسالان در گروه کاپنوگرافی (RR: 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.16 تا 1.79؛ 1118 = n؛ 2 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط)، با تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد مضر اضافی از 12 پیامد، یافت شد. اگر چه ناهمگونی آماری کاهش یافت، به دلیل ناهمگونی پیامد تعریف شده و محدودیت سوگیری گزارشدهی، کیفیت شواهد متوسط بود. در هیچیک از مطالعات، زمان بهبود گزارش نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
کمبود شواهد قانعکننده نشان میدهد که اضافه کردن کاپنوگرافی به مانیتورینگ استاندارد در ED PSA میزان عوارض جانبی قابل توجه را از نظر بالینی کاهش میدهد. بهنظر میرسد کیفیت شواهد با توجه به ناهمگونی جمعیت و پیامد تعریف شده و محدودیت سوگیری گزارشدهی، متوسط باشد. مرور ما به دلیل تعداد کم کارآزماییهای بالینی در این محیط محدود شد.
خلاصه به زبان ساده
استفاده از کاپنوگرافی در بیماران بخش اورژانس دریافتکننده آرامسازی حین انجام پروسیجر
سوال مطالعه مروری
آیا مانیتورینگ تشخیص دیاکسید کربن به کاهش عوارض قلبی، ریوی، و راه هوایی برای بیماران بخش اورژانس دریافتکننده آرامسازی حین انجام فرآیندهای دردناک کمک خواهد کرد؟
پیشینه
داروها اغلب برای کاهش درد یا آگاهی (یا هر دو) در بیماران دریافتکننده فرآیندهای دردناک استفاده میشوند. گاهی اوقات، عوارض مربوط به قلب بیمار، ریهها، یا راه هوایی (لولههای تنفسی) میتوانند به علت این داروها (بهعنوان مثال استفراغ به دلیل استنشاق از ریهها) رخ دهند. کارکنان مراقبتهای بهداشتی، ضربان قلب، فشار خون، میزان تنفس، و میزان اکسیژن خون را برای کمک به پیشگیری از وقوع این عوارض کنترل میکنند.
استفاده از کاپنوگرافی (اندازهگیری گاز دیاکسید کربنی که یک بیمار تنفس/بازدم میکند) برای افزایش بیشتر ایمنی آرامسازی بیماران در بخش اورژانس پیشنهاد شده است. این مطالعه به منظور تعیین اینکه آیا کاپنوگرافی وقتی که به مانیتورینگ استاندارد اضافه شود تفاوتی ایجاد میکند یا خیر، انجام گرفت.
ویژگیهای مطالعه
ما مطالعات را با استفاده از پایگاههای اطلاعاتی تحقیقاتی متعدد، مجموعه مقالات تحقیقاتی، و تماس با متخصصان در این زمینه جستوجو کردیم. شواهد تا آگوست 2016 موجود است. ما فقط مطالعاتی را در نظر گرفتیم که دارای شرکتکنندگانی بودند که برای فرآیندهای بخش اورژانس آرامسازی شده بودند. ما فقط مطالعاتی را انتخاب کردیم که به مقایسه کاپنوگرافی و مانیتورینگ استاندارد با با مانیتورینگ استاندارد بهتنهایی پرداختند.
پیامدهای اصلی شامل عوارض مربوط به مقدار کم اکسیژن خون، فشار خون پائین، و استفراغ بود. ما تعداد دفعاتی را که ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی به تنفس آسانتر بیمار کمک کردند نیز ثبت کردیم. این میتواند به معنی اقدامات ساده مانند باز کردن دهان برای مانورهای بسیار جدی مانند تنفس مکانیکی برای بیمار باشد.
سه مطالعه با 1272 فرد، دارای شواهد متوسط، در مطالعه ما انتخاب شدند.
نتایج اصلی
هیچ تفاوتی از نظر عوارض قلبی، ریوی، یا راه هوایی با افزودن کاپنوگرافی وجود نداشت. هنگامی که فقط بزرگسالان مورد مطالعه قرار گرفتند، ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی، مانورهای بیشتری را برای کمک به تنفس بیمار هنگام استفاده از کاپنوگرافی انجام دادند. این میتواند به دلیل هشدار/آلارمهای دروغین باشد.
کیفیت شواهد
سطح شواهد متوسط تعیین شد.