پیشینه
افراد مبتلا به آنوریسم شکمی که تحت ترمیم آنوریسم اندوواسکولار (EVAR) قرار میگیرند، نیاز به مراقبت طولانی دارند تا لیکهای داخلی (endoleaks) بالقوه را تشخیص دهند. لیکهای داخلی بهعنوان جریان مداوم خون به داخل ساک آنوریسم پس از انجام EVAR تعریف میشوند. توپوگرافی کامپیوتری (CT) آنژیوگرافی استاندارد مرجع برای پیگیری لیک داخلی است. اولتراسوند دوپلکس رنگی (CDUS) و CDUS با کنتراست (CE-CDUS) کمتر تهاجمی هستند؛ اما در مقایسه با CT دقت کمتری دارند.
اهداف
تعیین دقت تشخیصی اولتراسوند دوپلکس رنگی (CDUS) و اولتراسوند دوپلکس رنگی با کنتراست ( CE-CDUS) با توجه به حساسیت و ویژگی آنها برای تشخیص لیک داخلی بعد از ترمیم آنوریسم داخل لومنی آئورت شکمی (EVAR).
روش های جستجو
ما بدون در نظر گرفتن محدویتهای زبان و بدون استفاده از فیلترها برای به حداکثر رساندن حساسیت، MEDLINE، Embase، LILACS، مقالات کنفرانس ISI، Zetoc، وثبت کارآزماییها را در ژوئن 2016 جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
هر مطالعه تشخیصی مقطعی، که به ارزیابی شرکتکنندگان دریافت کننده EVAR توسط هر دو اولتراسوند (با یا بدون کنتراست) و سیتی اسکن، در فواصل منظم پرداخته باشد.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نفر از نویسندگان مروری بهطور مستقل دادهها را استخراج و کیفیت مطالعات انجام شده را با استفاده از ابزار QUADAS 1 بررسی کردند. نویسنده سوم مطالعه مروری، اختلافات را حلوفصل کرد. واحد تجزیهوتحلیل شامل تعدادشرکت کنندگان برای تجزیهوتحلیل اولیه و تعداد اسکنهای انجام شده برای آآنالیز ثانویه بود. ما یک متاآنالیز برای تخمین حساسیت و ویژگی CDUS یا CE-CDUS با استفاده از یک مدل دو بعدی انجام دادیم. ما هر تست شاخص را بهصورت جداگانه تحلیل کردیم. بهعنوان منابع بالقوه ناهمگونی، ما سال انتشار، ویژگی شرکتکنندگان (شامل سن و جنس)، جهت مطالعه (گذشتهنگر، آیندهنگر)، کشور مبدا، تعداد اپراتورهای CDUS و تولیدکننده اولتراسوند را مورد بررسی قرار دادیم.
نتایج اصلی
ما 42 مطالعه اولیه را با 4220 شرکتکننده شناسایی کردیم. بیست مطالعه دادههای دقت را بر اساس تعداد افراد شرکتکننده (هفت مورد از این مطالعات، دادههای با استفاده و بدون استفاده از کنتراست را فراهم کردند) ارائه دادند. شانزده مطالعه، صحت CDUS را ارزیابی کردند. این مطالعات بهطور کلی از کیفیت متوسط یا پائین برخوردار بودند: فقط سه مطالعه تمام موارد QUADAS را انجام دادند؛ در شش (40%) مورد از مطالعات، تأخیر بین آزمایشها نامشخص یا بیش از چهار هفته بود؛ در هشت مورد (50%)، کورسازی آزمون شاخص یا استاندارد مرجع بهوضوح گزارش یا انجام نشده بود؛ و در دو مطالعه (12%)، تفسیر استاندارد مرجع بهوضوح گزارش نشده بود. یازده مطالعه دقت و صحت CE-CDUS را ارزیابی کردند. این مطالعات با کیفیت بهتر نسبت به مطالعات CDUS انجام شدند: پنج (45%) مورد از مطالعات تمام موارد QUADAS را به انجام رساند؛ چهار مطالعه (36%) بهوضوح تفسیر کورسازی را از استاندارد مرجع گزارش نکردند؛ و دو مطالعه (18%) تاخیر بین دو آزمون را به روشنی گزارش نکرد.
بر اساس مدل دو بعدی، خلاصه برآوردهای CDUS، 0.82 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 0.91) برای حساسیت و 0.93 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 0.96) برای ویژگی بود، در حالیکه برای CE-CDUS تخمینها، 0.94 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 0.98 ) برای حساسیت و 0.95 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 0.98) برای ویژگی بود. تجزیهوتحلیل رگرسیونی نشان داد که با توجه به حساسیت، CE-CDUS نسبت به CDUS برتر بود (LR Chi2 = 5.08؛ 1 درجه آزادی (df)؛ P = 0.0242 برای بهبود مدل).
هفت مطالعه، تخمینی از قبل و بعد از تجویز کنتراست ارائه دادند. حساسیت قبل از تزریق کنتراست 0.67 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 0.83) و پس از تزریق کنتراست 0.97 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 0.99 ) بود. بهبود در حساسیت با استفاده از کنتراست از نظر آماری معنیدار بود (LR Chi2 = 13.47؛ 1 df؛ P = 0.0002 به دلیل بهبود مدل).
تست رگرسیون به لحاظ آماری شواهدی از اثر قابل توجه سوگیری (Bias) مرتبط با سال انتشار و کیفیت مطالعه در افراد شرکتکننده و مبتنی بر مطالعات CDUS نشان داد. برآوردهای حساسیت در مطالعات منتشر شده قبل از سال 2006 نسبت به برآوردهای حاصل از مطالعات منتشر شده در سال 2006 یا بعد از آن بیشتر بود (p< 0.001)؛ و مطالعاتی که به عنوان کیفیت کم/ نامشخص ارزیابی شدند، تخمینهای بالاتری از حساسیت ارائه دادند. هنگامی که آزمون رگرسیون برای مطالعات CE-CDUS مبتنی بر فرد اعمال شد، هیچیک از موارد، یعنی جهت طرح مطالعه، کیفیت و سن، بهعنوان منبع ناهمگونی شناخته نشد.
بیست و دو مطالعه دادههای دقیقی را بر اساس تعداد اسکنهای انجام شده (از میان آنها چهار مورد دادهها را با و بدون استفاده از کنتراست فراهم کردند) ارائه دادند. تجزیهوتحلیل مطالعاتی که اسکن را بر پایه دادهها ارائه کردند نتایج مشابهی را نشان دادند. برآوردهای خلاصه شده برای CDUS (18 مطالعه)، برای حساسیت 0.72 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.55 تا 0.85) و برای ویژگی 0.95 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 0.96) بود، درحالیکه برآوردهای خلاصه برای CE-CDUS (هشت مطالعه) 0.91 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 0.98) برای و 0.89 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 0.96) برای ویژگی بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
این مطالعه مروری نشان میدهد که هر دو روش اولتراسوند (با یا بدون کنتراست) دارای ویژگی بالایی هستند. برای قضاوت و تصمیمگیری درباره لیکهای داخلی، بهنظر میرسد CE-CDUS از CDUS برتر است. در یک برنامه نظارت لیک داخلی، فقط زمانی که اولتراسوند مثبت است CE-CDUS میتواند بهعنوان روش معمول تشخیصی به دنبال CT اسکن باشد، تا نوع لیک داخلی و مدیریت درمان را پس از آن مشخص کند.
خلاصه به زبان ساده
اولتراسونوگرافی در مقایسه با اسکن توموگرافی کامپیوتری برای تشخیص لیک داخلی بعد ازترمیم آنوریسم آندولومینال آئورت شکمی
پیشینه
آنوریسم آئورت شکمی (AAA) تورم یا گسترش موضعی یک رگ بزرگ است که خون را به شکم (معده)، لگن و پاها میرساند. افراد مبتلا به AAA در معرض خطر مرگ ناگهانی ناشی از پارگی AAA (ترکیدن) قرار دارند. پس از تشخیص، هنگامی که AAA بیشتراز حدود 5 سانتی متر قطر دارد، مداخله (درمان) توصیه میشود. اکثر ترمیمها در حال حاضر با استفاده از قرار دادن یک رگ جدید داخل آنوریسم، با هدایت کنترل اشعه ایکس (ترمیم آنوریسم گرفتگی عروق یا EVAR) انجام میشود.
هنگامی که پوشش جدیدی در محل قرار دارد، از محل بسته شدن (seals) در هر دو طرف ممکن است خون نشت کند یا شاخههای رگهای ناشی از دیواره آنوریسم ممکن است به سمت عقب داخل کیسه AAA خونریزی کنند. این موارد بهطور کلی به عنوان لیک داخلی شناخته میشوند. لیکهای داخلی پس از EVAR شایع هستند، و درحدود 40% از افراد در طول نظارت (پیگیری) رخ میدهد. لیکهای داخلی میتواند با پارگی آنوریسم همراه باشند، و بنابراین تشخیص و نظارت ضروری است. اولتراسوند (با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا)، توموگرافی کامپیوتری (با استفاده از اشعه ایکس) و اسکن رزونانس مغناطیسی (با استفاده از میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی) همگی برای تشخیص و کنترل لیکهای داخلی استفاده شدهاند. گاهی اوقات، رنگ (کنتراست) به یک ورید تزریق میشود تا دقت اولتراسوند (سونوگرافی با کمک کنتراست) را بهبود بخشد.
ویژگیهای مطالعه
ما شواهد جدیدی را (تا جولای2016 ) گردآوری کردیم و متاآنالیز را طبق مناسبترین روشها برای آزمایشهای تشخیصی انجام دادیم. ما در این مطالعه مروری 42 مطالعه با 4220 شرکتکننده داشتیم.
نتایج اصلی
در تجزیه و تحلیلها، حساسیت (یک تست تا چه اندازه افراد مبتلا به لیک داخلی را به درستی تشخیص داد) و ویژگی (یک تست تا چه اندازه افراد بدون لیک داخلی را به درستی تشخیص داد) اندازهگیری شد. برآوردهای خلاصه شده صحت، حساسیت 82% (95% فاصله اطمینان (CI): 66% تا 91%) و ویژگی 93% (95% فاصله اطمینان (CI): 87% تا 96%) برای اولتراسونوگرافی بدون کنتراست؛ و حساسیت 94% (95% فاصله اطمینان (CI): 85% تا 98%) و ویژگی 95% (95% فاصله اطمینان (CI): 90% تا 98%) برای سونوگرافی با کنتراست بودند. استفاده از کنتراست، حساسیت اولتراسوند را به میزان قابل توجهی افزایش داد. بر اساس این نتایج، ما انتظار داریم 94 درصد از افراد مبتلا به لیک داخلی به وسیله اولتراسوند با کنتراست به درستی تشخیص داده شوند.
کیفیت شواهد
کیفیت مطالعاتی که اولتراسوند با کنتراست را مورد ارزیابی قرار دادند، بهتر از مطالعاتی بود که بهتنهایی اولتراسوند را بررسی کرده بودند.