پیشینه
درمان با کورتیکواستروئید، درمان «استاندارد طلایی» برای دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) در نظر گرفته میشود؛ اما، همچنین، این دارو باعث اوستئوپروز میشود و بنابراین خطر شکستگی مهرهها را افزایش میدهد. مراقبت خوب از بیماران DMD نیازمند جلوگیری از وقوع این عوارض جانبی است. درمانهایی که برای افزایش تراکم معدنی استخوان استفاده میشوند شامل موارد زیر است: بیسفسفوناتها و ویتامین D و مکملهای کلسیمی، و در نوجوانان با تاخیر بلوغ، تستوسترون. مدیریت سلامت استخوان بخش مهمی از مراقبت طولانیمدت برای بیماران DMD است.
اهداف
بررسی اثرات مداخلات برای پیشگیری یا درمان استئوپورز در کودکان و بزرگسالان مبتلا به DMD که تحت درمان طولانیمدت با کورتیکواستروئیدها هستند؛ بررسی اثرات این مداخلات بر فراوانی شکستگی مهرهای و شکستگیهای استخوانهای دراز، و بر کیفیت زندگی، و بررسی عوارض جانبی.
روش های جستجو
برای این مطالعه مروری در 12 سپتامبر 2016، به جهت شناسایی کارآزماییهای بالقوه مناسب پایگاههای اطلاعاتی زیر را جستوجو کردیم: مرکز ثبت تخصصی کارآزماییهای عصیعضلانی در کاکرین، CENTRAL ،MEDLINE ،Embase، و CINAHL PLUS. همچنین، مجموعه مقالات Web of Science ISI (2001 تا سپتامبر 2016) و 3 مرکز ثبت کارآزمایی بالینی را برای شناسایی مطالعات منتشرنشده و در حال انجام جستوجو کردیم. با نویسندگان مطالعات گردآوری شده در این مطالعه مروری برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مطالعات منتشرنشده یا در حال انجام تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) و شبهRCT را گردآوری کردیم که شامل هر نوع مداخله سلامت استخوان برای استئوپورز حاصل از کورتیکواستروئیدها و شکستگیها در کودکان، نوجوانان، و بزرگسالان با تشخیص قطعی DMD هستند. این مداخلات ممکن است شامل بیسفسفوناتها، مکملهای ویتامین D، مکملهای کلسیم، کلسیم تغذیهای، تستوسترون، و فعالیتهای تحملکننده وزن باشند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نویسنده مطالعه مروری مستقلا گزارشها را بررسی و مطالعات بالقوه را به پیروی از روششناسی استاندارد کاکرین انتخاب کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر به جهت شفافسازی مطالعات منتشرشده، منتشر نشده و در حال انجام با نویسندگان مطالعات تماس گرفتیم.
نتایج اصلی
18 مطالعه بالقوه را شناسایی کردیم که مناسب معیارهای انتخاب این مطالعه مروری هستند. از این 18 مطالعه، 2 مطالعه در حال حاضر فقط بهصورت چکیده هستند. اطلاعات خیلی کمی برای نشان دادن همه نتایج یا بررسی کافی خطر سوگیری (bias) وجود دارد. شرکتکنندهها کودکان زمینگیر شده و نشده مبتلا به DMD با سن 5 تا 15 سال بودند. این مداخلات شامل ریزدرونات (risedronate) در مقابل عدم درمان در یک کارآزمایی (با 13 شرکتکننده) و لرزش کل بدن (whole-body vibration) در مقابل یک دستگاه کاذب در یک کارآزمایی دیگر (با 21 شرکتکننده) بود. هر دو مطالعه تراکم معدنی استخوان با درمانهای فعال بهبود یافت و در گروههای کنترل هیچ بهبودی مشاهده نشد، اما چکیدهها شرایط گروه کنترل و درمانی را مقایسه نکرده بود. همه کودکان درمان لرزش کل بدن را تحمل کردند. هیچ مطالعهای اطلاعاتی درباره عوارض جانبی گزارش نکرد. 2 مطالعه در حال انجام است: یک با بررسی لرزش کل بدن، و دیگری با بررسی زولدرونیکاسید (zoledronic acid).
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهد با کیفیت بالایی از RCTها برای راهنمایی استفاده از درمانهایی به جهت جلوگیری یا درمان استئوپورز حاصل از کورتیکواستروئید و کاهش خطر شکستگی در اطفال و برزگسالان مبتلا به DMD وجود ندارد؛ فقط نتایج محدودی از 2 کارآزمایی که بهصورت چکیده منتشر شدهاند، وجود داشت. منتظر گزارشهای رسمی کارآزماییها هستیم. یافتههای حاصل از 2 مطالعه در حال انجام و 2 کارآزمایی، که فقط بهصورت چکیدهاند، در نسخههای بهروزشده این مطالعه مروری اهمیت دارند.
خلاصه به زبان ساده
درمانهایی برای پیشگیری و درمان نازکشدن استخوانها و پیشگیری از شکستگی به علت مصرف کورتیکواستروئیدها در بیماران مبتلا به سندرم عضلانی دوشن
سوال مطالعه مروری
اثرات درمانهایی که برای پیشگیری یا درمان نازکشدن استخوانها (استئوپورز) و جلوگیری از شکستن استخوانهای شکننده در بزرگسالان و کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) که به صورت طولانیمدت تحت درمان با کورتیکواستروئیدها هستند، تجویز میشوند، چیست؟
پیشینه
DMD یک بیماری ارثی است که حدودا در 1 در هر 3500 تا 1 در 6000 پسر تازه متولد شده، دیده میشود. DMD باعث ضعف عضلات و شدت آن با افزایش سن بیشتر میشود. ضعف عضلانی در سرتاسر بدن وجود دارد و باعث اختلال حرکتی، اختلال در دستگاه گوارش، تنفس و قلب میشود. الگوی ضعف اصولا عضلات نزدیک به تنه، شانه و لگن را درگیر میکند. اگر این بیماری درمان نشود در اواخر نوجوانی به علت عوارض قلبی و تنفسی باعث مرگ میشود. یک کودک مبتلا به DMD اغلب اولین علائم این بیماری را قبل از شروع مدرسه نشان میدهد و اگر درمان نشود، در سن 13 سالگی توانایی راه رفتن را از دست میدهد و به ویلچر وابسته میشود. هیچ درمانی برای DMD وجود ندارد؛ اما داروهایی به نام کورتیکواستروئیدها آسیب عضلانی را آهسته میکنند و کمک میکند که کودکان مبتلا مدت طولانیتری راه بروند. همچنین، پسران مبتلا به DMD بهدلیل عضلات ضعیف و کاهش تحرک، استخوانهای ضعیفی هم دارند.
کورتیکواستروئیدها باعث استئوپورز (نازک شدن استخوان) میشوند که باعث میشود استخوان شکنندهتر شود. درمانهایی مثل مکملهای ویتامین D و کلسیم، کلسیم بیشتر در غذا، داروهایی به اسم بیسفسفاناتها، تستوسترون، و ورزشهای تحملکننده وزن ممکن است بتوانند استخوان را برای جلوگیری یا درمان استئوپورز و جلوگیری از شکستگی در بیماران DMD تحت درمان با کورتیکواستروئیدها تقویت کنند. پژوهشگران از تراکم استخوان به عنوان معیار قدرت استخوان و ارزیابی اثرات درمانهای جلوگیریکننده و درمانکننده استئوپورز استفاده میکنند.
ویژگیهای مطالعه
منابع علمی پزشکی را به طور جامع جستوجو و 2 کارآزمایی کامل شده را پیدا کردیم. فقط گزارش کوتاهای (چکیده) از این کارآزماییها وجود دارد. شرکتکنندهها کودکان مبتلا به DMD با سن 5 تا 15 سال بودند که برخی میتوانستند راه بروند و برخی دیگر نمیتوانستند. درمانها شامل ریزدرونات در مقابل عدم درمان در یک کارآزمایی (با 13 شرکتکننده) و لرزش کل بدن در مقابل یک دستگاه کاذب (غیر فعال) در مطالعه دیگر (با 21 شرکتکننده) بود.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
دو مطالعه کامل را پیدا کردیم که بهطور بالقوه برای این مطالعه مروری مناسب بودند. اما نتایج کامل آنها منتشر نشده، و در زمان جستوجو دو مطالعه در حال انجام بودند. این مطالعات به دنبال اثرات لرزش کل بدن (2 مطالعه)، ریزدرونات، و زولدرونیکاسید هستند. هر دو مطالعه کامل شده فقط بهصورت چکیده منتشر شدهاند و بهبودی تراکم معدنی استخوان را در کودکانی که درمان فعال دریافت کردند و عدم بهبودی را در گروههای کنترل گزارش کردهاند. اما، این گزارشها نتایج مقایسه درمان را با گروههای کنترل گزارش نکردند، که به این معنی است که نمیتوان در مورد اثرات این مداخلات نتیجهگیری کرد. همه کودکان درمان لرزش کل بدن را تحمل کردند. هیچکدام از مطالعات اطلاعات عوارض جانبی را گزارش نکردند.
هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی شده بالینی برای راهنمایی استفاده از درمانها برای جلوگیری یا درمان استئوپورز و جلوگیری از شکستگیهای شکننده در بیماران DMD که کورتیکواستروئید دریافت میکنند، وجود ندارد.
این جستوجوها تا تاریخ سپتامبر 2016 بهروز هستند.