پیشینه
جراحی درمان ارجح برای سرطانهای قابل برداشت مری است و میتواند به روشهای مختلفی انجام گیرد. ازوفاژکتومی ترانسهیاتال (ازوفاژکتومی بدون توراکوتومی، با یک آناستوموز سرویکال) روشی است برای برداشت سرطانهای مری. این روش میتواند بهصورت لاپاروسکوپی یا به روش باز انجام شود. با دیگر ارگانها، جراحی لاپاروسکوپیک در مقایسه با جراحی باز، نشان داده که عوارض و طول مدت بستری را در بیمارستان کاهش میدهند. با این حال، نگرانیها در مورد ایمنی ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک از نظر عوارض پس از جراحی و پاک شدن سرطان درمقایسه با ازوفاژکتومی ترانسهیاتال باز وجود دارد.
اهداف
ارزیابی مزایا و مضرات ازوفاژکتومی لاپاروسکوپیک در مقابل باز برای افراد مبتلا به سرطان مری که تحت ازوفاژکتومی ترانسهیاتال قرار میگیرند.
روش های جستجو
ما بهطور الکترونیکی پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL) را در کتابخانه کاکرین، MEDLINE، EMBASE، Science Citation Index Expanded و پایگاههای ثبت کارآزماییها را تا آگوست 2015 جستوجو کردیم. ما همچنین منابع کارآزماییهای انتخاب شده را برای شناسایی کارآزماییهای بیشتر ارزیابی کردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده و مطالعات غیر تصادفیسازی شده را در نظر گرفتیم که در آنها ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک در مقابل باز در بیماران مبتلا به سرطان مری قابل برداشت، صرف نظر از زبان، کورشدگی، یا وضعیت انتشار، مقایسه شده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
سه نویسنده مطالعه بهطور مستقل از هم کارآزماییها را شناسایی، خطرسوگیری را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند. ما خطر نسبی (RR) یا نسبت خطر (HR) را با 95% فاصله اطمینان (CI)، با استفاده از مدلهای اثر ـ ثابت و اثرات ـ رندوم، با RevMan 5، براساس آنالیزهای intention-to-treat، محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای را در این مورد پیدا نکردیم. ما 6 مطالعه غیر تصادفیسازی شده (5 مورد گذشتهنگر) یافتیم که ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک را باروش باز مقایسه کرده بودند (334 بیمار: لاپاروسکوپیک = 154 بیمار؛ باز = 180 بیمار)؛ 5 مطالعه (326 بیمار: لاپاروسکوپیک = 151 بیمار؛ باز = 175 بیمار) اطلاعاتی را در مورد یک پیامد یا بیشتر فراهم آوردند. اغلب مطالعات، ترکیبی را از آدنوکارسینوما و کارسینومای اسکواموس سل در مراحل مختلف سرطان مری، بدون متاستاز، در نظر گرفته بودند. همه این مطالعات در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری قرار داشتند؛ کیفیت کلی شواهد برای همه پیامدها بسیار پائین بودند.
تفاوتها بین ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک و باز برای مرگ و میر کوتاهمدت (لاپاروسکوپیک = 0/151 (نسبت تعدیل شده براساس تخمین متا ـ آنالیز: 0.5%) در مقابل روش باز = 2/175 (1.1%)؛ RR: 0.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 4.09؛ تعداد شرکتکنندگان = 326؛ تعداد مطالعات = 5؛ I² = 0%)؛ مرگومیر بلندمدت (HR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.16؛ تعداد شرکتکنندگان = 193؛ تعداد مطالعات = 2؛ I² = 0%)؛ استنوز آناستوموتیک (لاپاروسکوپیک = 4/36 (11.1%) در مقابل روش باز = 3/37 (8.1%)؛ RR: 1.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 5.70؛ تعداد شرکتکنندگان = 73؛ تعداد مطالعات = 1)؛ عود کوتاهمدت (لاپاروسکوپیک = 1.16 (6.3%) در مقابل روش باز = 4.0 (0%)؛ RR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 18.47؛ تعداد شرکتکنندگان = 20؛ تعداد مطالعات = 1)؛ عود بلندمدت (HR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 1.18؛ تعداد شرکتکنندگان = 173؛ تعداد مطالعات = 2)؛ نسبت افرادی که نیاز به ترانسفیوژن خون داشتند (لاپاروسکوپیک = 0/36 (0%) در مقابل روش باز = 6/37 (16.2%)؛ RR: 0.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.00 تا 1.35؛ تعداد شرکتکنندگان = 73؛ تعداد مطالعات = 1)؛ نسبت افراد با حاشیه برداشت مثبت (لاپاروسکوپیک = 15/102 (15.8%) در مقابل روش باز = 27/111 (24.3%)؛ RR: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 1.12؛ تعداد شرکتکنندگان = 213؛ تعداد مطالعات = 3؛ I² = 0%)؛ و تعداد لنفنودهای برداشته شده حین جراحی (میانگین تفاوت میان گروهها از 12 تا کمتر تا 3 تا بیشتر لنفنود در گروه لاپاروسکوپیک در مقایسه با جراحی باز؛ تعداد شرکتکنندگان = 326؛ تعداد مطالعات = 5).
نسبت بیماران مبتلا به عوارض جانبی شدید در گروه لاپاروسکوپیک 10/99 (10.3%) در مقایسه با گروه باز = 24/114 (21.1%)؛ RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 0.99؛ تعداد شرکتکنندگان = 213؛ تعداد مطالعات = 3؛ I² = 0%؛ همانطور که آن برای عوارض جانبی در گروه لاپاروسکوپیک = 37/99 (39.9%) در مقابل گروه باز = 71/114 (62.3%)؛ RR: 0.64؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.48 تا 0.86؛ تعداد شرکتکنندگان = 213؛ تعداد مطالعات = 3؛ I² = 0%)؛ و میانه زمانی بستری در بیمارستان در گروه لاپاروسکوپیک در مقایسه با گروه روش باز بهطور قابل توجهی کمتر بود (3 روز کمتر در هر 3 مطالعهای که این پیامد را گزارش کرده بودند، تعداد شرکتکنندگان = 266). مشخص نبود میانگین تفاوت در مقدار خون ترانسفیوژن شده در بیماران دو گروه تفاوت قابل ملاحظهای به نفع ازوفاژکتومی لاپاروسکوپیک در یک مطالعه که این اطلاعات را ارایه کرده بود، داشته یا خیر. هیچیک از این مطالعات دیسفاژی پس از جراحی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، زمان بازگشت به فعالیت طبیعی (بازگشت به فعالیت پیش از عمل بدون حمایت از سوی دیگران) یا زمان بازگشت به کار را گزارش نکرده بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر، کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترلشدهای در دسترس نیستند که ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک را در وقابل روش باز در بیماران مبتلا به سرطانهای مری مقایسه کرده باشند.
در مطالعات مشاهدهای، ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک با عوارض کلی کمتر و طول مدت کمتر بستری در بیمارستان در مقایسه با ازوفاژکتومی ترانسهیاتال باز همراه بودند. با این حال، این ارتباط بعید است که علیتی باشد. در حال حاضر، اطلاعاتی موجود نیست که ارتباط علیتی را در تفاوتها بین دو رویکرد جراحی نشان دهند. انجام کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترلشدهای که به مقایسه ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک با دیگر روشهای ازوفاژکتومی بپردازند، برای تعیین بهترین روش ازوفاژکتومی مورد نیاز هستند.
خلاصه به زبان ساده
جراحی شکمی سوراخ کلید (لاپاروسکوپیک) در مقابل برش استاندارد (باز) در افراد مبتلا به سرطان مری
سوال مطالعه مروری
جراحی شکمی سوراخ کلید (لاپاروسکوپیک) در مقایسه با جراحی شکمی استاندارد (باز) در افراد مبتلا به سرطان مری چگونه است؟
پیشینه
مری (ازوفاگوس) عمدتا در قفسه سینه قرار دارد؛ و از طریق سوراخی در دیافراگرم (عضلهای که قفسه سینه و شکم را از هم جدا میکند) وارد شکم میشود. برداشتن تومورها بوسیله جراحی (ازوفاژکتومی) یکی از درمانهای توصیه شده برای سرطانهایی است که به مری محدود هستند. تومور میتواند از راه باز کردن شکم، باز کردن قفسه سینه یا ترکیبی از این دو روش برداشته شود. زمانی که تومور از راه بازکردن شکم برداشته میشود، ازوفاژکتومی ترانسهیاتال نامیده میشود (که در آن مری از ساختارهای اطرافش از طریق باز کردن در دیافراگم جدا میشود). جراحی شکمی میتواند از طریق برش سوراخ کلید یا استاندارد انجام شود. جراحی سوراخ کلید برای برداشتن سرطان مری (ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک) یک رویکرد نسبتا جدیدی است که با روش جراحی برش استاندارد مقایسه شده است. در جراحیهایی که روی دیگر قسمتهای بدن انجام میشود، جراحی لاپاروسکوپیک در مقایسه با جراحی باز نشان داده که عوارض و طول مدت بستری را در بیمارستان کاهش میدهد.
با این حال، نگرانیهایی در مورد ایمنی جراحی لاپاروسکوپیک باقی مانده است. چگونه عوارض پس از جراحی میان این دو رویکرد مقایسه میشود؟ آیا جراحی لاپاروسکوپیک همان مقدار بافت مرزی سالم و سرطانی را برمیدارد که جراحی باز انجام میدهد؟ آیا افراد پس از جراحی لاپاروسکوپیک درمقابل جراحی باز، زودتر بهبود مییابند؟ ما برای حل این موضوعات، متون پزشکی را برای مطالعات انجام شده در این زمینه جستوجو کردیم.
ویژگیهای مطالعه
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده بهترین نوع مطالعات برای یافتن برتری یک نوع درمان بر انواع دیگر خود است، زیرا این اطمینان حاصل میشود که انواع مشابه بیماران درمان جدید و قدیمی را دریافت میکنند. اما ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای پیدا نکردیم؛ اما 6 مطالعه غیر تصادفی شده مرتبط را با مجموع 334 بیمار یافتیم که جراحیهای لاپاروسکوپیک و باز را با هم مقایسه میکنند. از آنجا که یکی از مطالعات نتایج قابل استفادهای نداشت، 5 مطالعه با 326 بیمار، اطلاعاتی را برای ایم مرور فراهم آورد؛ جراحی لاپاروسکوپیک = 151 بیمار و جراحی باز = 175 بیمار. در 4 مورد از این مطالعات، اطلاعات قدیمی از پروندههای بیمارستانی گردآوری شده بودند. در یک مطالعه، اطلاعات جدید گردآوری شدند. در کل، اطلاعات جدید در مقایسه با دادههای قدیمی، قابل اعتمادتر به نظر میرسیدند.
نتایج کلیدی
تفاوتها میان ازوفاژکتومی ترانسهیاتال لاپاروسکوپیک و باز در موارد زیر مبهم بودند: مرگها در طول دورههای کوتاهمدت و بلندمدت، درصد افرادی که دچار عوارض عمده شدند، باریک شدگی محل اتصال جدید میان روده، ایجاد شده پس از برداشت مری، عود سرطان در طول دورههای کوتاهمدت و بلندمدت، و نسبتی از افراد که به ترانسفیوژن خون نیاز پیدا میکنند. نسبتی از بیماران با هرگونه عوارضی و میانگین طول مدت بستری در بیمارستان در گروه جراحی سوراخ کلید در مقایسه با گروه برش باز کمتر بود. دادهها در مورد تفاوتها میان مقدار خون انتقال داده شده بین دو گروه مشخص نبود. هیچ یک از مطالعات دشواری بلع را پس از جراحی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و مقدار زمانی را که طول کشیده تا بیمار به فعالیت طبیعی (فعالیتی مشابه دوران پیش از جراحی) یا کار بازگردد، گزارش نکردند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد بسیار پائین در نظر گرفته شد. علت اصلی آن، مشخص نبودن این موضوع بود که آیا بیماران دریافت کننده جراحی لاپاروسکوپیک مشابه دریافت کنندگان جراحی باز بودهاند؟ این موضوع یافتهها را غیر قابل اعتماد میکند. باید کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای با طراحی خوب انجام شوند تا شواهدی با کیفیت بالا در مورد بهترین روش انجام ازوفاژکتومی به دست آورند.