تقریباً یک مورد از هر 10 بارداری، تحت تأثیر دفع مکونیوم در زایمان قرار می‌گیرد که می‌تواند منجر به سندروم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) شود. MAS می‌تواند باعث عوارض ریوی و بسیار به‌ندرت، مرگ شود. آنتی‌بیوتیک‌ها با هدف پیشگیری از عفونت ناشی از آلودگی‌های باکتریایی احتمالی، برای نوزادان در معرض مکونیوم در مایع آمنیوتیک تجویز می‌شوند.

ما این مرور را برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی آنتی‌بیوتیک‌ها در این موارد انجام دادیم:
1- پیشگیری از عفونت، موربیدیتی و مرگ‌‌ومیر در بین نوزادان متولد‌شده از طریق مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم (MSAF) که در هنگام تولد بدون علامت هستند؛ و
2- پیشگیری از عفونت، موربیدیتی و مرگ‌‌ومیر در بین نوزادان متولد‌شده از طریق MSAF که دارای نشانه‌ها و علائم مرتبط با سندروم آسپیراسیون مکونیوم (MAS) هستند.

ما با استفاده از این پایگاه‌های اطلاعاتی، جست‌وجوی منابع را انجام دادیم: MEDLINE (از 1966 تا جولای 2016)؛ Embase (از 1980 تا جولای 2016)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ از 1982 تا جولای 2016)؛ و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین ( CENTRAL، Cochrane Central Register of Controlled Trials؛ شماره 7، 2016)؛ در کتابخانه کاکرین. ما همچنین پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.

ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و شبه‌تصادفی را انتخاب کردیم که آنتی‌بیوتیک‌های تجویز‌شده را با هر روشی در برابر دارونما یا عدم درمان برای پیشگیری از عفونت در میان نوزادان مواجه‌شده با MSAF یا آن‌هایی که دچار MAS شده‌اند، مقایسه کردیم. ما مطالعات کوهورت، مورد‌ شاهدی و سایر مطالعات غیر‌ تصادفی را حذف کرده و هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم. ما مطالعات نوزادان ترم (term) و نارس (preterm) را برگزیده و مطالعاتی را که استفاده از هر نوع آنتی‌بیوتیک آنتی‌باکتریالی را بررسی کرده بودند، انتخاب کردیم. ما مطالعاتی را برگزیدیم که هر‌کدام از پیامد‌های مطلوب را گزارش کرده بودند.

ما کیفیت روش‌شناختی کارآزمایی‌های منتخب را از طریق بررسی اطلاعات ارائه‌شده در گزارش‌های مطالعاتی و کسب‌شده از راه ارتباط شخصی با نویسندگان مطالعه ارزیابی کردیم. ما داده‌های استخراج‌شده را در مورد پیامد‌های مرتبط، اندازه اثر برآورد‌شده و مقادیر گزارش‌شده به‌صورت خطر‌های نسبی (RR)، اختلاف خطر‌ها (RD) و میانگین‌های تفاوت (MD)، در صورت امکان استخراج کردیم. ما تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر‌گروه را برای درمان MAS و برای پروفیلاکسی (نوزادان بی‌علامت قرار گرفته در معرض مکونیوم) انجام دادیم.

چهار مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده شامل مجموع 695 شرکت‌کننده، واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. سه مطالعه، نوزادان دچار MAS و یک مطالعه، نوزادان بدون علامت مواجه‌شده را با مکونیوم در مایع آمنیوتیک ارزیابی کرده بودند. این مطالعات، درجات مختلفی را از دقت روش‌شناختی ارائه داده بودند. خطر سوگیری (bias) در دو مطالعه، پائین و در دو مورد، نامشخص بود. ما کیفیت شواهد کسب‌شده را از این مطالعات پائین طبقه‌بندی کردیم. ما شواهد کلی را به علت تعداد زیاد شرکت‌کنندگان از دست‌دهنده پیگیری در یک کارآزمایی، اندازه نمونه‌های کوچک تمام کارآزمایی‌ها و جزئیات روش‌شناختی فراهم‌شده نامعلوم برای دو کارآزمایی، کم‌ارزش (downgraded) در نظر گرفتیم.
پیامد اولیه، خطر سپسیس نوزادی زودهنگام و دیرهنگام بود. آنتی‌بیوتیک‌ها، خطر سپسیس را نه در نوزادان با تشخیص MAS (RR: 1.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 8.96؛ RD: 0.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 - تا 0.03؛ 445 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ I² = 0%) و نه در نوزادان بی علامت قرار گرفته در معرض مکونیوم در مایع آمنیوتیک کاهش نداده بود (RR: 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 2.34؛ RD: 0.01 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 - تا 0.04؛ 250 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ I² = 0%). نتایج، نشان‌دهنده هیچ تفاوت معناداری در مرگ‌و‌میر یا مدت بستری در بیمارستان بین گروه‌هایی که آنتی‌بیوتیک دریافت کردند و گروه‌های شاهد نوزادان علامت‌دار و بی‌علامت، نبود. یک مطالعه در نوزادان بدون علامت، کاهش چشمگیری را در مدت ونتیلاسیون مکانیکی برای گروه شاهد در قیاس با گروه آنتی‌بیوتیک گزارش کرده بود (MD: 0.26؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.15 تا 0.37؛ 250 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه؛ I² = 0%).

ما در بررسی شواهد موجود، هیچ اختلافی را در نرخ‌های عفونت به دنبال آنتی‌بیوتیک‌درمانی در میان نوزادان متولدشده از طریق مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و افراد دچار سندروم آسپیراسیون مکونیوم نیافتیم. کیفیت کلی شواهد به دلیل تعداد اندک مطالعات انتخابی، پائین بود. نیاز به مطالعاتی با قدرت کافی و کنترل مناسب وجود دارد.