پیشرفت لیبر زودهنگام معمولا آهسته است و ممکن است شامل انقباضات دردناک رحم باشد. زنان ممکن است احساس ناراحتی کنند و اعتماد به نفس خود را در این مرحله از دست بدهند. مداخلات حمایتی و ارزیابی در 2 مطالعه مروری قبلی کاکرین مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه مروری نسخه به‌روزرسانی شده و جایگزین این دو مطالعه مروری است.

بررسی اثر ارزیابی و حمایت مداخلات برای زنان در لیبر زودهنگام در طول لیبر، نرخ مداخلات زایمان، و سایر پیامدهای مادری و نوزادی.

ما ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین، ClinicalTrials.gov، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (31 اکتبر 2016) و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی خوشه‌ای مربوط به هرگونه مداخله ارزیابی یا حمایتی در مرحله پنهان لیبر.

دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل به ارزیابی کارآزمایی‌ها برای ورود و خطر سوگیری (Bias) پرداختند و داده‌ها را استخراج کردند. ما هرگونه اختلاف‌ نظر را از طریق بحث یا توسط ارزیاب سوم حل کردیم. کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها) ارزیابی شد.

ما 5 کارآزمایی را شامل 10421 زن باردار و 1 کارآزمایی تصادفی‌سازی خوشه‌ای را با 2183 زن انتخاب کردیم. کارآزمایی‌ها در انگلستان، کانادا و آمریکا انجام شدند و مداخلات لیبر زودهنگام را در مقابل مراقبت معمول مقایسه کردند. ما 4 مقایسه را ارزیابی کردیم: ارزیابی لیبر زودهنگام در مقابل پذیرش فوری در بیمارستان، ویزیت در منزل توسط ماماها در برابر مراقبت معمول (تریاژ تلفنی)، و مراقبت‌های ساختاریافته یک‌به‌یک توسط ماما در مقابل مراقبت معمول و ارزیابی در بیمارستان با استفاده از یک الگوریتم برای تشخیص لیبر در مقابل ارزیابی معمول. کارآزمایی‌ها عمدتا به این دلیل که کورسازی زنان و کارکنان برای این مداخلات عموما امکان‌پذیر نبود، در معرض خطر متوسط سوگیری قرار داشتند. ما شواهد مربوط به پیامدهای مهم را با استفاده از GRADE ارزیابی کردیم؛ ما شواهد مربوط به محدودیت‌های طراحی مطالعه، عدم دقت را کاهش/تنزل دادیم، و در جایی که تناقض وجود داشت متاآنالیز (meta-analysis) انجام دادیم.
1 کارآزمایی با 209 زن، ارزیابی لیبر زودهنگام را با پذیرش مستقیم در بیمارستان مقایسه کرد. مدت زمان لیبر برای زنان در گروه ارزیابی با پذیرش در بیمارستان کاهش یافت (میانگین تفاوت (MD): 5.20 - ساعت؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.06 - تا 3.34 - ؛ 209 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). تفاوت واضحی بین گروه‌ها برای عمل سزارین یا زایمان واژینال با کمک ابزار وجود نداشت (به ترتیب خطر نسبی RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 1.72؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین؛ و RR: 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.26؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). موربیدیتی جدی مادری گزارش نشده بود. زنان در گروه ارزیابی اولیه اندکی کمتر احتمال داشت که برای تقویت لیبر (به ترتیب RR: 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 0.98؛ شواهد با کیفیت پائین؛ RR: 0.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 تا 0.86) و افزایش رضایتمندی از مراقبت (MD: 16.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.53 تا 24.47) نیاز به اپیدورال یا اکسی‌توسین داشته باشند. هیچ نوزادی قبل از بستری در بیمارستان متولد نشد و فقط یک نوزاد نمره آپگار پائینی در 5 دقیقه داشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین). پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) گزارش نشده بود.
3 مطالعه، ارزیابی در منزل و حمایت ماما را در مقابل تریاژ تلفنی مورد بررسی قرار دادند. 1 کارآزمایی طول مدت لیبر را گزارش کرد؛ ویزیت در منزل در مقایسه با مراقبت معمول اثر شفافی نداشت (MD: 0.29 ساعت؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 - تا 0.72؛ 1 کارآزمایی؛ 3474 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). تفاوت واضحی برای نرخ عمل سزارین (RR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 1.17؛ 3 کارآزمایی؛ 5170 زن؛ 0% = I²؛ شواهد با کیفیت متوسط) یا زایمان واژینال با کمک ابزار (میانگین RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.15؛ 2 کارآزمایی؛ 4933 زن؛ 69% = I²؛ شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت. 1 کارآزمایی زایمان قبل از رسیدن به بیمارستان را گزارش کرد؛ تفاوت واضحی میان گروه‌ها وجود نداشت (RR: 1.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 5.95؛ 1 کارآزمایی؛ 3474 زن). تفاوت شفافی برای موربیدیتی جدی مادری (RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 1.42؛ 1 کارآزمایی؛ 3474 زن؛ شواهد با کیفیت پائین)، یا استفاده از اپیدورال (میانگین RR: 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.05؛ 3 کارآزمایی، 5168 زن؛ 60% = I²؛ شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت. تفاوت واضحی برای پذیرش در NICU (میانگین RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 1.42؛ 3 کارآزمایی؛ 5170 نوزاد؛ 71% = I²؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا برای نمره آپگار پائین در 5 دقیقه (RR: 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.99؛ 3 کارآزمایی؛ 5170 نوزاد؛ 0% = I²؛ شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت.
1 مطالعه (5002 زن)، مراقبت ساختاریافته یک‌به‌یک را در لیبر زودهنگام در مقابل مراقبت معمول مورد بررسی قرار داد. مدت زمان لیبر گزارش نشد. تفاوت واضحی بین گروه‌ها برای عمل سزارین (RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 1.02؛ 4996 زن؛ شواهد با کیفیت بالا)، زایمان واژینال با کمک ابزار (RR: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.82 تا 1.08؛ 4996 زن؛ شواهد با کیفیت بالا)، یا موربیدیتی جدی مادری (RR: 1.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 1.52؛ 4996 زن؛ شواهد با کیفیت بالا) وجود نداشت. استفاده از اپیدورال در 2 گروه مشابه بود (RR: 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.99 تا 1.01؛ 4996 زن؛ شواهد با کیفیت بالا). برای پیامدهای نوزادی، تفاوت واضحی بین گروه‌ها وجود نداشت (پذیرش در NICU؛ RR: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.21؛ 4989 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بالا؛ نمره آپگار پائین در 5 دقیقه‌: RR: 1.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 1.79؛ 4989 نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط).
1 کارآزمایی تصادفی‌سازی خوشه‌ای با 2183 زن، یک ابزار تشخیص لیبر را که توسط ماماها استفاده شد در مقایسه با ارزیابی معمول مورد بررسی قرار داد. برای بسیاری از پیامدهای اندازه‌گیری‌شده تفاوت واضحی بین گروه‌ها وجود نداشت. مداخلات در لیبر (تقویت با اکسی‌توسین) (RD: 0.3؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.2 - تا 9.8)، اپیدورال (RD: 2.1؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 8.0 - تا 12.2)، زایمان با کمک ابزار یا سزارین (زایمان ورتکس (vertex) خود‌به‌خودی RD: 3.2 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.1 - تا 8.7)) پس از اصلاح/تعدیل بر اساس تفاوت‌های اساسی بین واحدهای زایمان، بین گروه‌ها مشابه بود. زنان در گروه مداخله کمتر احتمال داشت که در اولین مراجعه / ارجاع در بیمارستان بستری شوند. تفاوت شفافی بین گروه‌ها برای پیامد نوزادی وجود نداشت.

ارزیابی و حمایت از لیبر زودهنگام تاثیر واضحی بر نرخ عمل سزارین یا زایمان با کمک ابزار، یا زایمان قبل از رسیدن به بیمارستان نداشت. با این حال، برخی شواهد نشان دادند که مداخلات ممکن است بر کاهش استفاده از اپیدورال، و افزایش رضایت مادران از مراقبت تاثیر داشته باشد. شواهد مربوط به استفاده از اکسی‌توسین برای افزایش لیبر ترکیب شدند. شواهد مربوط به اثربخشی ارزیابی لیبر زودهنگام در مقابل پذیرش فوری بسیار محدود بود و تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.