دیابت بارداری (GDM) عدم تحمل گلوکز است که برای اولین بار در دوران بارداری شناخته می‌شود و معمولا پس از زایمان برطرف می‌شود. GDM با عوارض جانبی کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت برای مادر و نوزادش مرتبط است. مداخلات سبک زندگی راهکار درمان اولیه برای بسیاری از زنان مبتلا به GDM است.

ارزیابی اثرات مداخلات سبک زندگی ترکیبی با یا بدون فارماکوتراپی در درمان زنان مبتلا به دیابت بارداری.

ما ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (14 می 2016)، ClinicalTrials.gov، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت WHO International Clinical Trials Registry Platform (ICTRP) (14ام می 2016) و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.

ما فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را انتخاب کردیم که به مقایسه مداخله سبک زندگی با مراقبت معمول یا مداخله دیگری برای درمان زنان باردار مبتلا به GDM پرداختند. کارآزمایی‌های شبه‌تصادفی شده حذف شدند. کارآزمایی‌های متقاطع برای ورود مناسب نبودند. زنان مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 قبل از بارداری از مطالعه حذف شدند.

ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار مرکز همکاری کاکرین استفاده کردیم. انتخاب تمام مطالعات و استخراج داده‌ها به‌طور مستقل توسط دو نویسنده مطالعه مروری انجام گرفت.

در این مطالعه مروری، 15 کارآزمایی (در 45 گزارش) انتخاب شدند (4501 زن، 3768 نوزاد). هیچ‌یک از این کارآزمایی‌ها از شرکت دارویی کمک مالی مشروط دریافت نکردند. مداخلات سبک زندگی اجزای وسیعی را مانند آموزش، رژیم غذایی، ورزش و خود-نظارتی مانیتورینگ گلوکز خون در بر می‌گیرد. گروه کنترل شامل مراقبت پیش از زایمان معمول یا رژیم غذایی به‌تنهایی بود. با استفاده از روش‌شناسی GRADE (نظام درجه‌بندی کیفیت شواهد و قدرت توصیه‌ها)، کیفیت شواهد بین بالا تا بسیار پائین رتبه‌بندی شد. دلایل اصلی کاهش اعتبار شواهد، تناقض و خطر سوگیری (Bias) بود. ما داده‌های زیر را که مربوط به پیامدهای مهم این مطالعه مروری بود، خلاصه کردیم.
گروه مداخله سبک زندگی در مقابل کنترل
برای مادر:
هیچ شواهد واضحی از تفاوت بین گروه‌های مداخله سبک زندگی و کنترل برای خطر اختلالات هیپرتانسیون دوران بارداری (پره‌اکلامپسی) (میانگین خطر نسبی (RR): 0.70؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 1.22؛ 4 کارآزمایی؛ 2796 زن؛ 79% = I²؛ 0.23 = Tau²؛ شواهد با کیفیت پائین)، عمل سزارین (میانگین RR: 0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 1.05؛ 10 کارآزمایی؛ 3545 زن؛ 48% = I²؛ 0.02 = Tau²؛ شواهد با کیفیت پائین)، پیشرفت دیابت نوع 2 (حداکثر تا 10 سال پیگیری) (RR: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.54 تا 1.76؛ 2 کارآزمایی؛ 486 زن؛ 16% = I²؛ شواهد با کیفیت پائین)، تروما / پارگی پرینه (RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.18؛ 1 کارآزمایی؛ 1000 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط)، یا القای لیبر (میانگین RR: 1.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.99 تا 1.46؛ 4 کارآزمایی؛ 2699 زن؛ 37% = I²؛ شواهد با کیفیت بالا) وجود نداشت.
زنان بیشتری در گروه مداخله سبک زندگی نسبت به گروه کنترل، یک سال بعد از زایمان به وزن دلخواه پس از زایمان دست یافتند (RR: 1.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.05 تا 2.90؛ 156 زن؛ 1 کارآزمایی، شواهد با کیفیت پائین). مداخلات سبک زندگی در مقایسه با گروه کنترل با کاهش خطر افسردگی پست‌ناتال همراه بود (RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 تا 0.78؛ 1 کارآزمایی، 573 زن؛ شواهد با کیفیت پائین).
برای نوزاد / کودک / بزرگسال
مداخلات سبک زندگی با کاهش خطر متولد شدن با اندازه بزرگ بدن برای سن بارداری همراه بود (RR: 0.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 0.71؛ 6 کارآزمایی؛ 2994 نوزاد؛ 4% = I²؛ شواهد با کیفیت متوسط). وزن هنگام تولد و شیوع ماکروزومی (macrosomia) در گروه مداخله سبک زندگی کمتر بود.
قرار گرفتن در معرض مداخله سبک زندگی نسبت به گروه کنترل با کاهش توده چربی نوزادی همراه بود (میانگین تفاوت (MD): 37.30 - گرم؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 63.97 - تا 10.63 -؛ 1 کارآزمایی؛ 958 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). در دوران کودکی، شواهدی روشنی از تفاوت بین گروه‌ها برای شاخص توده بدنی (BMI) 85% ≤ وجود نداشت (RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 تا 1.11؛ 3 کارآزمایی؛ 767 کودک؛ 4% = I²؛ شواهد با کیفیت متوسط).
هیچ شواهد واضحی از تفاوت بین گروه‌های مداخله سبک زندگی و کنترل در خطر مرگ پری‌ناتال وجود نداشت (RR: 0.09؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 1.70؛ 2 کارآزمایی؛ 1988 نوزاد؛ شواهد با کیفیت پائین). در بین 1988 نوزاد، در کل فقط 5 عارضه در گروه کنترل گزارش شد و هیچ عارضه‌ای در گروه سبک زندگی وجود نداشت. شواهد واضحی از تفاوت بین گروه‌های مداخله سبک زندگی و کنترل برای یک پیامد/ پیامدهای جدی نوزادی ترکیبی (میانگین RR: 0.57؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.21 تا 1.55؛ 2 کارآزمایی؛ 1930 نوزاد؛ 82% = I²؛ 0.44 = Tau²؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا هیپوگلیسمی نوزادی (میانگین RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 1.52؛ 6 کارآزمایی؛ 3000 نوزاد؛ 48% = I²؛ 0.12 = Tau²؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود نداشت.
دیابت و چاقی در دوران بزرگسالی و ناتوانی عصبی‌حسی بعد از دوران کودکی به عنوان پیامد هیچ‌یک از کارآزمایی‌های انتخاب شده در این مطالعه مروری پیش‌بینی یا گزارش نشد.

مداخلات سبک زندگی استراتژی درمان اولیه برای زنان مبتلا به GDM است. زنان دریافت‌کننده مداخلات سبک زندگی، با احتمال کمتری افسردگی پست‌ناتال داشته باشند و احتمال بیشتری داشت که به وزن مطلوب پست‌پارتوم دست یابند. قرار گرفتن در معرض مداخلات سبک زندگی با کاهش خطر تولد نوزاد LGA و کاهش چاقی نوزادی همراه بود. پیامدهای بلندمدت مادری و دوران کودکی / دوران بزرگسالی به طور ضعیف گزارش شد.
ارزش مداخلات سبک زندگی در کشورهای کم‌درآمد و متوسط یا در قومیت‌های مختلف نامشخص باقی مانده است. منافع یا آسیب‌های بلندمدت مداخلات سبک زندگی به‌علت گزارش محدود، نامشخص باقی مانده است.
سهم مجزای مولفه‌های مداخلات سبک زندگی را نمی‌توان ارزیابی کرد. 10% از شرکت‌کنندگان نوعی از درمان فارماکولوژیکی را نیز دریافت کردند. مداخلات سبک زندگی به‌عنوان یک استراتژی اولیه درمانی مفید هستند و اغلب تغذیه سالم، فعالیت بدنی و خود-نظارتی پایش غلظت گلوکز خون را دربرمی‌گیرد.
پژوهش‌های آینده می‌توانند بر این نکته تمرکز کنند که کدام مداخلات خاص بیشتر مفید هستند (به عنوان فقط مداخله بدون درمان فارماکولوژیکی)، کدام متخصصین بهداشت باید آن‌ها را ارائه دهند و فرمت مطلوب برای ارائه اطلاعات کدام است. ارزیابی پیامدهای بلندمدت برای مادر و فرزندش باید در برنامه‌ریزی کارآزمایی‌های آینده دارای اولویت باشد. هیچ تحقیق عمیقی درباره هزینه خدمات «نجات» برای کاهش خطر ابتلا به LGA / ماکروزومی و خطرات بالقوه طولانی‌مدت برای نوزادان وجود نداشت.