پیشینه
نیتریک اکسید استنشاقی (iNO) در نوزادانی که مبتلا به نارسایی تنفسی هیپوکسیک هستند، موثر است. پاتوفیزیولوژی نارسایی تنفسی و خطرات بالقوه iNO در نوزادان نارس بهطور قابل ملاحظهای با بقیه نوزادان تفاوت دارد، که نیاز به مطالعات خاص را در این جمعیت ضروری میکند.
اهداف
تعیین اثرات درمان با نیتریک اکسید استنشاقی (iNO) بر مرگومیر، دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD)، خونریزی داخل بطنی (IVH) یا سایر آسیبهای جدی مغزی و پیامدهای درازمدت رشد عصبی در نوزادان نارس مبتلا به نارسایی تنفسی هیپوکسیک.
با توجه به تغییرات قابل توجه در معیارهای واجد شرایط شدن حضور در مطالعه، که باعث کاهش کارایی تجزیهوتحلیل کلی میشود، ما شرکتکنندگان را به سه دسته تقسیم کردیم: (1) نوزادانی که طی سه روز اول زندگی به دلیل نقص در اکسیژناسیون تحت درمان قرار گرفته بودند، 2) نوزادان نارس با شواهدی از بیماری ریوی که به طور معمول با iNO درمان شده بودند و (3) نوزادانی که دیرتر (پس از سه روزگی) به خاطر احتمال ابتلا به BPD تحت درمان قرار گرفته بودند.
روش های جستجو
ما از شیوههای استاندارد گروه مطالعات مروری نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. ما MEDLINE ،Embase ،Healthstar و پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین را تا ژانویه 2016 جستوجو کردیم. ما همچنین خلاصه مقالات انجمنهای علمی کودکان را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
مطالعات واجد شرایط برای گنجانده شدن در این مطالعه شامل مطالعات تصادفیسازی و شبهتصادفی بودند که در نوزادان نارس مبتلا به بیماری تنفسی، اثرات گاز iNO را با کنترل، با پلاسبو یا بدون آن، مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
ما از شیوههای استاندارد گروه مطالعات مروری نوزادان در کاکرین استفاده کردیم و معیار درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) را برای ارزیابی کیفیت شواهد مورد استفاده قرار دادیم.
نتایج اصلی
ما 17 کارآزمایی تصادفیسازی وکنترل شده را از درمان با iNO در نوزادان نارس یافتیم. ما این کارآزماییها را بر اساس مقررات گنجانده شدن به سه دسته تقسیم کردیم: درمان در طول سه روز اول زندگی برای نقص در اکسیژناسیون، استفاده روتین در نوزادان نارس همراه با حمایت تنفسی و بعد درمان نوزادان در معرض خطر بالقوه بروز دیسپلازی برونکوپولمونری (BPD). ما هیچ تجزیهوتحلیل کلی انجام ندادیم.
هشت کارآزمایی انجام شده از درمان نجاتبخش زودهنگام برای نوزادان بر اساس معیارهای اکسیژناسیون، هیچ تاثیر قابل ملاحظهای را از iNO بر میزان مرگومیر یا BPD نشان نداد (خطر نسبی معمول (RR): 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.01؛ 958 نوزاد). چهار مطالعه تاثیر استفاده معمول را از iNO در نوزادان مبتلا به بیماری ریوی در کاهش قابل توجه مرگومیر یا BPD نشان نداد (RR معمول: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.02؛ 1924 نوزاد)، اگر چه این اثر کوچک بااهمیت است. درمان دیرتر با iNO بر اساس احتمال خطر BPD (سه کارآزمایی) هیچ تاثیر قابل ملاحظهای برای این پیامد در تجزیهوتحلیل دادههای خلاصه شده نداشت (RR معمولی: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 1.01، 1075 نوزاد).
محققان هیچ اثر روشنی را از تاثیر iNO بر میزان تمام سطوح IVH و نه IVH شدید پیدا نکردند. درمان نجاتبخش زودهنگام در ابتدا با افزایش غیر معنیدار 20 درصدی IVH شدید همراه بود.
ما هیچ تاثیری را بر بروز اختلالات رشد عصبی نیافتیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
به نظر نمیرسد iNO به عنوان درمان نجاتبخش در نوزادان نارس سخت بیمار موثر باشد. استفاده روتین از iNO در نوزادان نارس با بیماری تنفسی، از آسیب جدی مغزی جلوگیری نمیکند و باعث بهبود وضعیت بقاء بدون BPD نمیشود. استفاده دیرتر از از iNO برای پیشگیری از BPD میتواند مؤثر باشد، اما در حال حاضر بر 95% فواصل اطمینان (CI) هیچ تأثیری ندارد؛ اندازه تاثیر احتمالا کوچک (RR برابر 0.92) و نیازمند مطالعه بیشتر است.
خلاصه به زبان ساده
نیتریک اکسید استنشاقی برای نارسایی تنفسی در نوزادان نارس
سوال مطالعه مروری
آیا تجویز نیتریک اکسید استنشاقی برای نوزادان نارس مبتلا به بیماری ریوی باعث بهبود بقا بدون صدمات مغزی و ریوی طولانیمدت میشود؟
پیشینه
نارسایی تنفسی در نوزادان نوزاد نارس ممکن است با فشار بالای درون عروقی که خون را به ریهها حمل میکنند (فشار خون ریوی) عارضهدار شود. تهویه مکانیکی برای حمایت از این نوزادان به کار گرفته میشود، و داروهای آرامبخش هم ممکن است تجویز شوند. نیتریک اکسید (iNO) استنشاقی باعث تنظیم انقباض عضلانی در شریانهای ریوی شده و فشار خون ریوی را کاهش میدهد؛ بنابراین، ممکن است نیاز به تهویه کمکی را کاهش داده و منجر به کاهش آسیب ریوی شود. با این حال، iNO بر عملکرد پلاکتها تاثیر میگذارد و این باور وجود دارد که قویا خونریزی (هموراژ) را افزایش میدهد، بهخصوص خونریزی داخل مغزی.
ویژگیهای مطالعه
نویسندگان این بررسی 17 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده را از iNO در نوزادان نارس از طریق جستوجوهای بهروزشده تا ژانویه 2016 یافتند. این کارآزماییها نوزادان نارس را با ویژگیهای بسیار متفاوت پایهای بررسی کرده بودند، بنابراین ما تصمیم گرفتیم آنها را به سه گروه تقسیم کنیم: (1) کارآزماییهای نوزادانی که در چند روز اول زندگی خود با بیماری شدید ریه تحت درمان قرار گرفته بودند؛ (2) کارآزماییهایی که درمان را بعد از چند روز اول زندگی برای نوزادانی که در معرض خطر بیشتر بیماریهای مزمن ریه بودن، آغاز کرده بودند و (3) کارآزماییهایی که به طور روتین درمان زودهنگام را برای نوزادانی که دچار دیسترس تنفسی شده بودند، انجام میدادند.
نتایج اصلی
در هیچیک از سه گروه کارآزماییها، iNO بقا را افزایش نداد و هیچ مدرک معتبری نشان نمیدهد که iNO آسیب ریه را کاهش میدهد. گزارش شد که مطالعات در گروه 1 (درمان نجاتبخش زودهنگام) با %20 افزایش خونریزی شدید در مغز همراه بود. این یافته نزدیک به میزان آماری معنادار بود. کیفیت شواهد متوسط تا بالا بود.
این بررسی مطالعات نشان داد که درمان با نیتریک اکسید استنشاقی به نظر با شانس بهبود پیامدها برای نوزادان نارس با بیماریهای ریوی همراه نیست. زمانی که برای نوزادانی بسیار بیمار تجویز شد، به نظر نمیرسید که iNO کمک کننده باشد و ممکن است به افزایش خطر خونریزی داخل بطنی مغزی کمک کند.