پیشینه
فاصلهگذاری مناسب بین بارداریها اثر مثبتی بر سلامت مادر و نوزاد میگذارد. ایمپلنت جلوگیری از بارداری پروژستین، که یک پیشگیری کننده طولانیمدت است، یک روش قابل برگشت برای این هدف است که بهعنوان یک روش با میزان شکست پائین به خوبی ثابت شده و با عقیمسازی به روش بستن لولهها قابل مقایسه است. ارائه روش پیشگیری از بارداری در اولین ویزیت بعد از زایمان ممکن است بعضی از خانمها را در معرض بارداری ناخواسته قرار دهد که یا به دلیل از دست دادن پیگیری رخ میدهد، یا داشتن مقاربت جنسی قبل از دریافت روشهای جلوگیری از بارداری. بنابراین، تجویز زودهنگام پیشگیری از بارداری قبل از خروج از بیمارستان که دارای اثربخشی بالایی باشد، ممکن است میزان پیشگیری از بارداری را بهبود بخشد و از بارداری ناخواسته جلوگیری کند.
اهداف
این مطالعه مروری، جهت مقایسه نرخ شروع، اثربخشی و عوارض جانبی ناشی از کار گذاشتن فوری در برابر تاخیری ایمپلنت جلوگیری از بارداری، پس از زایمان طراحی شده است.
روش های جستجو
ما مطالعات واجد شرایط را تا 28 اکتبر 2016 در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE ،Embase و POPLINE جستوجو کردیم. ما مقالات مروری را بررسی کردیم و با محققان تماس گرفتیم. ما همچنین پایگاههای ثبت کارآزماییهای بالینی در حال انجام، فهرست استنادی مطالعات، کتابهای درسی کلیدی، منابع علمی منتشرنشده و بررسیهای سیستماتیک قبلی را که بالقوه مرتبط بودند مدنظر قرار دادیم.
معیارهای انتخاب
ما، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) را انتخاب کردیم که جایگذاری فوری را در مقابل تاخیری ایمپلنت جلوگیری از بارداری پس از زایمان مقایسه کرده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
2 نویسنده مرور (JS ،YW) بهطور مستقل به غربالگری مطالعات پرداختند و متن کامل مقالات و خلاصهها را بررسی کردند تا مطالعات مرتبط را پیدا کنند. آنها دادهها را استخراج و ریسک سوگیری را ارزیابی کردند، نتایج را مقایسه و اختلاف نظرها را حل کرده و در این کار با یک نویسنده سوم (PL یا SK) مشورت کردند. ما خطر نسبی Mantel-Haenszel را برای دادههای دوتایی محاسبه کردیم (RR با 95% فاصله اطمینان (CI)) و میانگین تفاوت (MD) را هم برای دادههای پیوسته با 95% فاصله اطمینان محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
ما 3 مطالعه را پیدا کردیم که 410 شرکت کننده را دربرمیگرفت و معیارهای ورود را به مرور داشتند. ما هیچ مطالعه در حال انجامی را در این حیطه نیافتیم. دو مورد از این مطالعهها خطر سوگیری پائین از نظر انتخاب، توزیع و گزارش داشتند؛ اما در معرض ریسک بالای سوگیری عملکرد و سوگیری تشخیص به علت عدم توانایی در کور نگهداشتن شرکت کنندگان در مداخله داشتند.
یک مطالعه در معرض ریسک بالایی از نظر سوگیری توزیع بود. در کل کیفیت شواهد برای هر مقایسه از بسیار پائین تا متوسط بود؛ محدودیت های اصلی، خطر سوگیری و اشتباه بودند.
نرخ شروع ایمپلنتهای پیشگیری از بارداری در اولین مراجعه بعد از زایمان بهطور قابل توجهی در گروه جایگذاری فوری، از گروه جایگذاری با تاخیر، بیشتر بود (RR: 1.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.28 تا 1.55؛ 410 شرکتکننده؛ 3 مطالعه؛ شواهدی با کیفیت متوسط).
از نظر میزان ادامه یافتن استفاده از روش پیشگیری از بارداری با ایمپلنت، بهنظر میرسد که بین 2 گروه مورد مطالعه در پیگیری 6 ماهه تفاوتی وجود ندارد یا تفاوت ناچیزی وجود دارد (RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.11؛ 125 شرکتکننده؛ 2 مطالعه؛ شواهدی با کیفیت پائین) و در پیگیری 12 ماهه (RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.34؛ 64 شرکتکننده؛ 1 مطالعه؛ شواهدی با کیفیت بسیار پائین).
در خانمهایی که ایمپلنت جلوگیری از بارداری را بلافاصله دریافت کرده بودند، میانگین دفعات روزهایی که خونریزی واژینال غیر نرمال در 6 هفته اول بعد از زایمان داشتند بیشتر بود (MD: 5.80 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.79 تا 7.81؛ 1 مطالعه، 215 شرکتکننده؛ شواهدی با کیفیت بسیار پائین) و همچنین میزان بیشتری از عوارض جانبی را نسبت به افرادی که ایمپلنت را با تاخیر استفاده کردند، در 6 ماه اول بعد از زایمان تجربه کرده بودند (RR: 2.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.38 تا 3.06؛ یک مطالعه؛ 215 شرکتکننده، شواهدی با کیفیت پائین)
از نظر میزان شدت و نامنظم بودن خونریزی یا گرفتگی شدید، بهنظر میرسد که تفاوتی وجود ندارد یا تفاوت ناچیزی بین 2 گروه مورد مطالعه در پیگیری 12 ماهه وجود دارد (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.44؛ 64 شرکتکننده؛ 1 مطالعه؛ شواهدی با کیفیت بسیار پائین).
واضح نیست که آیا تفاوتی بین گروهها از نظر نمره رضایت شرکت کنندگان (نمره از 0 تا 10) (MD: 0.40 - روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.26 تا 0.46؛ با شواهدی با کیفیت پائین) یا میزان بارداری ناخواسته (RR: 1.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 8.71؛ 64 شرکتکننده؛ 1 مطالعه بر اساس شواهدی با کیفیت بسیار پائین) در مدت 12 ماه یا در میزان شیردهی در 6 ماه (RR: 2.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 5.63؛ 64 زن؛ 1 مطالعه؛ بر اساس شواهدی با کیفیت بسیار پائین) وجود دارد زیرا تفاوت معناداری بین گروهها وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی که از این مطالعه بهدست آمد، نشان داد میزان آغاز استفاده از ایمپلنت ضدبارداری در اولین ویزیت بعد از زایمان در کارگذاری فوری بیشتر از کارگذاری با تاخیر است. در بین گروهها از نظر ادامهدار بودن استفاده در 6 ماه، تفاوت کمی وجود دارد یا تفاوتی دیده نمیشود. مشخص نیست که آیا از نظر ادامه مصرف ضدبارداری بعد از 12 ماه یا بارداری ناخواسته بعد از 12 ماه تفاوتی بین گروهها وجود دارد یا خیر.
خلاصه به زبان ساده
جاگذاری یک ایمپلنت ضد بارداری بلافاصله بعد از زایمان.
سوال مطالعه مروری
محققان کاکرین میخواستند میزان اقدام به جاگذاری، تاثیر و عوارض جانبی ایمپلنتهای ضد بارداری را بهصورت بلافاصله بعد از زایمان با جاگذاری تاخیری مقایسه کنند.
پیشینه
فاصلهگذاری بین بارداریها اثر مثبتی هم برای مادر و هم برای نوزاد دارد. ایمپلنت ضد بارداری روشی بسیار موثر برای پیشگیری از بارداری است. معمولا جاگذاری ایمپلنت در اولین ویزیت بعد از زایمان (معمولا بعد از 6 هفته) انجام میشود. برخی خانمها اصلا مراجعه نمیکنند و برخی دیگر قبل از مراجعه سکس دارند. بنابراین جاگذاری یک ایمپلنت ضد بارداری بعد از زایمان و قبل از مرخص شدن از بیمارستان مد نظر قرار گرفته است. این کار از لحاظ زمان و مکان راحتتر است و ممکن است تعداد زنانی را که از این روش استفاده می کنند افزایش دهد.
ویژگیهای مطالعه
ما در RCTهایی که تا 28 اکتبر 2016 منتشر شده بودند جستوجو کردیم. ما بررسی کردیم که آیا جاگذاری ایمپلنت ضد بارداری بلافاصله بعد از به دنیا آمدن نوزاد بهتر است یا وقتی که مادر در اولین مراجعه بعد از زایمان برای چکآپ نزد پزشک میرود. ما 3 مطالعه را با 410 زن شرکتکننده پیدا کردیم.
نتایج اصلی
میزان استفاده از ایمپلنتهای ضد بارداری هنگامی که بلافاصله بعد از تولد نوزاد جاگذاری میشوند، نسبت به وقتی که بعد از 4 تا 6 هفته گذاشته میشوند، افزایش مییابد. بهنظر میرسد که بین گروهها، از نظر میزان ادامه یافتن استفاده از این روش ضدبارداری در استفاده 6 ماهه تفاوتی وجود ندارد (یا تفاوت ناچیزی وجود دارد). روشن نیست که آیا تفاوتی بین گروهها در ادامه دادن به این روش در مصرف 12 ماهه و میزان دچار شدن به بارداری ناخواسته وجود دارد یا خیر.
اگرچه خونریزی واژینال و دیگر عوارض جانبی مثل تهوع، ریزش مو، پرمویی، سردرد و آکنه در 6 ماهه اول بعد از زایمان در گروهی که بلافاصله از این روش ضدبارداری استفاده کرده بودند، نسبت به گروهی که با تاخیر 4 تا 6 هفته این کار را کرده بودند بیشتر بود، از این یافتهها نمیتوان قطعا نتیجهگیری کرد، زیرا تمام شرکتکنندگان ماهیت مداخلهای را که دریافت کردهاند میدانستند (کور نبودند) و گزارشهای این اثرات نامطلوب بهطور عینی ارزیابی نشده است. مشخص نبود که آیا اختلافی بین گروهها در 12 ماه، در خونریزیهای سنگین و نامنظم واژینال یا کرامپهای شدید، میزان حاملگی ناخواسته یا اندازهگیری رضایتمندی شرکتکنندگان وجود دارد یا خیر. همچنین مشخص نشد که آیا در میزان شیردهی در شش ماه تفاوت وجود دارد یاخیر. مطالعات انتخاب شده در آمریکا انجام شده بودند و تعمیم نتایج به دیگر جمعیتها باید با احتیاط انجام شود.
کیفیت شواهد
در کل کیفیت شواهد متوسط تا بسیار پائین درجهبندی شد. مهمترین محدودیت عدم تقارن و خطر سوگیری (مربوط به عدم کور شدن) بود. کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده با کیفیت خوب، در آینده، اطلاعات بیشتری را ارائه میدهند.