پیشینه
دستورالعملهای کنونی، درمان با داروهای ضد انعقاد خوراکی را برای بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (AF) که دارای یکی یا تعداد بیشتری از عوامل خطر سمته هستند، توصیه میکنند. با این حال، کنترل آنتیکوآگولاسیون (زمان در محدوده درمانی (TTR)) با آنتاگونیستهای ویتامین K (VKA)، بستگی به عوامل زیادی دارد. مداخلات آموزشی و رفتاری میتوانند توانایی بیماران را برای حفظ کنترل نسبت بینالمللی نرمال شده (INR) تحت تأثیر قرار دهند. این یک نسخه بهروزرسانیشده از نخستین مرور اصلی است که در سال 2013 منتشر شد.
اهداف
ارزیابی اثرات مداخلات آموزشی و رفتاری برای درمان ضدانعقاد خوراکی (OAT) بر TTR در بیماران مبتلا به AF.
روش های جستجو
ما جستوجوهای حاصل از مرور پیشین را با بررسی پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL) و پایگاه اطلاعاتی خلاصههای مرور اثرات (DARE) در کتابخانه کاکرین (ژانویه 2016، جلد 1)، MEDLINE Ovid (1949 تا هفته 1 فوریه 2016)، EMBASE Classic + EMBASE Ovid (1980 تا هفته هفتم 2016)، PsycINFO Ovid (1806 تا هفته 1 فوریه 2016) و CINAHL Plus همراه با متن کامل EBSCO (1937 تا 16/02/2016) بهروزرسانی کردیم. ما هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.
معیارهای انتخاب
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را انتخاب کردیم که تأثیر هرگونه مداخله آموزشی و رفتاری را در مقایسه با مراقبت معمول، عدم مداخله یا مداخله در ترکیب با روشهای خودمدیریتی در میان بزرگسالان مبتلا به AF که واجد شرایط دریافت OAT هستند یا اکنون آن را دریافت میکنند، ارزیابی کرده بودند.
گردآوری و تحلیل دادهها
دو نفر از نویسندههای مروری بهطور مستقل مقالات را برگزیده و دادهها را استخراج کردند. خطر سوگیری با استفاده از ابزار «خطر سوگیری» کاکرین، ارزیابی شد. ما دادههای پیامدها را در زمینه TTR، تصمیمگیری در شرایط تضاد (عدم قطعیت بیمار در تصمیمگیریهای مرتبط با سلامت)، درصد INRs در محدوده درمانی، خونریزی عمده، سکته و حوادث ترومبوآمبولیک، آگاهی بیمار، رضایت بیمار، کیفیت زندگی (QoL)، باورهای دارویی، ادراک بیماری، اضطراب و افسردگی انتخاب کردیم. ما دادههای مربوط به سه پیامد – TTR، اضطراب و افسردگی و تضاد در تصمیمگیری – را ترکیب کرده و اختلاف میانگینها (MD) را شرح دادیم. در صورت ناکافی بودن دادههای موجود برای انجام متا-آنالیز، اندازه تأثیرات و فاصلههای اطمینان (CI) را از مطالعات انتخابی گزارش کردیم. ما کیفیت شواهد را با بهکارگیری چارچوب درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE)، بررسی کردیم.
نتایج اصلی
یازده کارآزمایی با مجموع 2246 بیمار AF (از 14 تا 712 نفر در هر مطالعه)، در این مرور وارد شدند. مطالعات شامل آموزش، کمک به تصمیمگیریها و خودمدیریتی به علاوه مداخلات آموزشی بودند. اثر خودمدیریتی به علاوه آموزش بر TTR در قیاس با مراقبت معمول، نامشخص بود (MD: 6.31؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.63 - تا 18.25؛ I2 = 0%؛ 2 کارآزمایی؛ 69 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). ما به تأثیرات اندک اما مثبت آموزش در قیاس با مراقبت معمول بر اضطراب (MD: 0.62 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.21 - تا 0.04 - ؛ I2 = 0%؛ 2 کارآزمایی؛ 587 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) و افسردگی (MD: 0.74 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.34 - تا 0.14 - ؛ I2 = 0%؛ 2 کارآزمایی؛ 587 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) پی بردیم. تأثیر کمک به تصمیمگیری بر تضاد در تصمیمگیری، به نفع مراقبت معمول بود (MD: 1.0 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 - تا 0.02 - ؛ I2 = 0%؛ 2 کارآزمایی؛ 721 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
نتیجهگیریهای نویسندگان
این بررسی نشان میدهد که شواهد برای نتیجهگیری قطعی راجع به اثر مداخلات آموزشی و رفتاری بر TTR در بیماران AF که OAT مصرف میکنند، ناکافی است. بنابراین، کارآزماییهای بیشتری برای ارزیابی تأثیر مداخلات آموزشی و رفتاری بر کنترل ضدانعقاد در بیماران AF و مکانیسمهای موفقیت آن ها، موردنیاز هستند. همچنین بررسی پیامدهای روانی در بیماران مبتلا به این بیماری مزمن درازمدت، اهمیت دارد.
خلاصه به زبان ساده
مداخلات آموزشی و رفتاری بهمنظور افزایش زمان در محدوده درمانی برای بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که با ضدانعقاد درمان میشوند.
پرسش مروری
ما شواهد را درباره اثرات مداخلات آموزشی و رفتاری را در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که داروهای ضدانعقاد خوراکی مصرف میکنند، بررسی کردیم.
پیشینه
فیبریلاسیون دهلیزی بهوسیله ضربان نامنظم قلب مشخص شده و افراد را در معرض خطر بالای شکلگیری لختههای خونی و ابتلا به سکته قرار میدهد. برای کاهش خطر سکته، داروهایی که «خون را رقیق میکنند» استفاده میشوند که ضد انعقادهای خوراکی نام دارند. مانیتورینگ منظم بیمار برای بیماران مصرفکننده وارفارین، زمان لازم را برای انعقاد خون با عنوان نسبت بینالمللی نرمالشده (INR) ارزیابی میکند تا از حفظ محدوده درمانی هدف 2.0 تا 3.0 اطمینان حاصل شود. اغلب به دست آوردن این مهم دشوار است، زیرا عوامل زیادی مانند مصرف الکل، سایر داروها و غذاها وجود دارند که میتوانند کنترل INR را تحت تأثیر قرار دهند.
مداخلات آموزشی و رفتاری میتواند نقش اساسی در بهبود توانایی افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی برای حفظ کنترل INR خود از طریق افزایش آگاهی و ادراک بیمار ایفا کند.
ویژگیهای مطالعه
این یک نسخه بهروزرسانیشده از نخستین مرور اصلی است که در 2013 منتشر شد. ما پایگاههای اطلاعاتی علمی را در فوریه 2016 جستوجو کرده و 11 کارآزمایی کنترلشده تصادفی را شامل 2246 بزرگسال مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی یافتیم که داروهای ضد انعقاد خوراکی مصرف میکردند. کارآزماییهای انتخابی، آموزش، کمک به تصمیمگیری و خودمدیریتی به علاوه آموزش را با مراقبت معمول در طول زمان مقایسه کرده بودند.
نتایج اصلی
مطالعات اندکی دارای گروهها و دادههای مقایسهای بودند. عدم قطعیت نسبت به تأثیر خودمدیریتی همراه با آموزش بر درصد زمان INR در محدوده درمانی وجود داشت، زیرا نسبت یا زمان در محدوده درمانی، بین افرادی که خودمدیریتی را بهعلاوه آموزش دریافت کرده بودند و کسانی که آنها را دریافت نکرده بودند، یکسان بود. تأثیرات کوچک و مثبتی بر اضطراب و افسردگی در افراد دریافتکننده آموزش نسبت به افراد دریافتکننده مراقبت معمول مشاهده شد. اثرات اندک و منفی بر تضاد در تصمیمگیری در اشخاص دریافتکننده کمک به تصمیمگیری در قیاس با اشخاص دریافتکننده مراقبت معمول وجود داشت.
کیفیت شواهد
این شواهد باید با احتیاط تفسیر شوند، چراکه کیفیت شواهد به علت محدودیتهای مطالعات جداگانه، از بسیار پائین تا پائین در میان پیامدهای مختلف، متغیر بود. احتمال دارد که کارآزماییهای بیشتری با کیفیت بالا، نتایج گزارششده را تحت تأثیر قرار دهند.