جلد 2017 -                   جلد 2017 - صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


پیشینه
فشارخون مقاوم به درمان در میان جمعیت عمومی دارای پرفشاری خون، بسیار شایع است و مدیریت بالینی این وضعیت به صورت مشکل‌ساز باقی‌مانده است. رویکردهای مختلف، از جمله درمان ضد فشار خون قوی‌تر، تغییر سبک زندگی یا هر دو، تا حد زیادی در بهبود پیامدهای بیماران و کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی‌عروقی و کلیوی ناموفق بوده‌اند. از آن‌جایی‌ که کارکرد بیش از حد بالای کلیه‌ها، از علل اصلی پرفشاری خون است، تخریب عصب سمپاتیک کلیه (دنرواسیون کلیه یا renal denervation)، اخیرا به‌عنوان جایگزین احتمالی درمان برای درمان این وضعیت پیشنهاد شده است.
اهداف
ما به‌دنبال ارزیابی اثرات کوتاه‌مدت و بلندمدت دنرواسیون کلیه در افراد مبتلا به پرفشاری خون مقاوم به درمان بر پیامدهای بالینی بودیم، از جمله عوارض قلبی‌عروقی مطلوب و نامطلوب، مرگ‌ومیر به هر علت، بستری شدن در بیمارستان، کیفیت زندگی، کنترل فشارخون، هیپرتروفی بطن چپ، بیماری‌های قلبی‌عروقی و متابولیک و عملکرد کلیه و همچنین عوارض جانبی بالقوه مرتبط با این روش.
روش های جستجو
ما بانک‌های اطلاعاتی زیر را با استفاده از کلمات جست‌وجوی مناسب تا 17 فوریه 2016 جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه پرفشاری خون در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE ،EMBASE و ClinicalTrials.gov.
معیارهای انتخاب
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و ‌کنترل‌شده (RCT) را که دنرواسیون کلیه را با درمان استاندارد یا روش ساختگی برای درمان پرفشاری خون مقاوم به درمان مقایسه کردند، بدون محدودیت زبان، در نظر گرفتیم.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده، به‌طور جداگانه داده‌ها را استخراج کرده و خطرات سوگیری مطالعه را بررسی کردند. ما اثرات درمان را بر پیامدهای بالینی موجود و عوارض جانبی را با استفاده از متاآنالیز اثرات تصادفی خلاصه کردیم. با استفاده از آماره‌های Chi2 و I2، ناهمگنی را در اثرات درمان ارزیابی کردیم. ما خلاصه برآوردهای درمان را با میانگین تفاوت (MD) یا میانگین تفاوت استاندارد (SMD) برای پیامدهای پیوسته و با نسبت خطر (RR) برای پیامدهای دوگانه همراه با 95% فواصل اطمینان (CI) محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
ما 12 مطالعه واجد شرایط (1149 شرکت‌کننده) را یافتیم. در 4 مطالعه، دنرواسیون کلیه با روش ساختگی مقایسه شد؛ یک مطالعه، تخریب پروگزیمال را با دنرواسیون کامل کلیه مقایسه کرد؛ در مطالعات باقی‌مانده، دنرواسیون کلیه در مقابل درمان استاندارد یا درمان ضد پرفشاری خون قوی‌تر مورد آزمایش قرار گرفت.
هیچ‌کدام از کارآزمایی‌های انتخاب‌شده به‌منظور دستیابی به نقاط پایانی (پیامدهای) بالینی سخت به‌عنوان پیامدهای اولیه طراحی نشده بودند. در مقایسه با کنترل، شواهدی با کیفیت پائین وجود داشت که نشان ‌داد دنرواسیون کلیه، خطر ابتلا به انفارکتوس میوکارد (4 مطالعه؛ 742 شرکت‌کننده؛ RR: 1.31؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 3.84)، سکته مغزی ایسکمیک (4 مطالعه؛ 823 شرکت‌کننده؛ RR: 1.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.36 تا 3.72) یا آنژین ناپایدار (2 مطالعه؛ 201 شرکت‌کننده؛ RR: 0.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 5.06) را کاهش نداد و شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که دنرواسیون کلیه، تاثیری بر مانیتورینگ 24 ساعته فشار خون آمبولاتوری (ABPM) فشار خون سیستولیک (5 مطالعه؛ 797 شرکت‌کننده؛ MD: 0.28 میلی‌متر جیوه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.74 - تا 4.29)، BP دیاستولیک (4 مطالعه؛ 756 شرکت‌کننده؛ MD: 0.93 میلی‌متر جیوه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.50 - تا 6.36)، BP سیستولیک (6 مطالعه؛ 886 شرکت‌کننده؛ MD: 4.08 - میلی‌متر جیوه ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.26 - تا 7.11) یا BP دیاستولیک (5 مطالعه؛ 845 شرکت‌کننده؛ MD: 1.30 - میلی‌متر جیوه ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7.30 - تا 4.69) اندازه‌گیری شده در مطب ندارد.
علاوه بر این، شواهدی با کیفیت پائین نشان داد که این روش هیچ تاثیری بر سرم کراتینین (3 مطالعه؛ 736 شرکت کننده؛ MD: 0.01 میلی‌گرم / دسی‌لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 - تا 0.14)، برآورد میزان فیلتراسیون گلومرولار (eGFR) یا دفع کراتینین نداشت (4 مطالعه؛ 837 شرکت کننده، MD: 2.09 - میلی‌لیتر/دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 8.12 - تا 3.95). بر اساس شواهد با کیفیت پائین، دنرواسیون کلیوی به‌طور معنی‌داری اپیزودهای برادیکاردی را در مقایسه با کنترل افزایش داد (3 مطالعه؛ 220 شرکت‌کننده؛ RR: 6.63؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 36.84)، در حالی که خطر سایر عوارض جانبی قابل مقایسه یا قابل ارزیابی نبود.
داده‌ها مربوط به مرگ‌ومیر به هر علت، شامل بستری شدن در بیمارستان، عوارض قلبی و عروقی نامطلوب، کیفیت زندگی، اپیزودهای فیبریلاسیون دهلیزی، هیپرتروفی بطن چپ، شدت آپنه خواب، نیاز به درمان با پیوند کلیه و ویژگی‌های متابولیک بودند. شواهد مربوط به پیامدهای قلبی‌-عروقی و عوارض جانبی، دارای کیفیت پائین و شواهد مربوط به عدم تاثیر بر فشارخون و عملکرد کلیه، دارای کیفیت متوسط بودند.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهدی با کیفیت پائین درباره بیماران مبتلا به پرفشاری خون مقاوم به درمان وجود دارد که نشان می‌دهد دنرواسیون کلیه، عوارض عمده بیماری قلبی‌عروقی و عملکرد کلیه را تغییر نمی‌دهد. شواهدی با کیفیت متوسط وجود داشت که نشان داد دنرواسیون کلیه، فشارخون را تغییر نمی‌دهد و شواهدی با کیفیت پائین نشان داد که دنرواسیون کلیه باعث افزایش اپیزودهای برادیکاردی می‌شود. کارآزمایی‌های آینده بر اساس پیامدهای بیمارمحور به جای پیامدهای جایگزین، با دوره‌های پیگیری طولانی مدت، حجم نمونه بزرگتر و روش‌های روند استانداردتر برای مشخص کردن کاربرد این روش در این جمعیت ضروری هستند.
خلاصه به زبان ساده
دنرواسیون کلیه برای بهبود پیامدها در افراد مبتلا به پرفشاری خون مقاوم به درمان
سوال مطالعه مروری
نافع و مضرات دنرواسیون کلیه در افراد دارای پرفشاری خون مقاوم به درمان بر پیامدهای مهم بالینی شامل بیماری‌های قلبی‌عروقی و مرگ‌ومیر، کنترل فشارخون، عملکرد کلیه و بروز عوارض جانبی متعدد چیست.

پیشینه
پرفشاری خون مقاوم به درمان یک وضعیتی است که با سطوح بالای فشار خون علی‌رغم مصرف چندین داروها کاهش فشارخون (ضد فشارخون) با حداکثر دوز، تشخیص داده می‌شود. برآورد شیوع این بیماری بین 10% تا 20% از جمعیت عمومی دارای فشار خون است. علی‌رغم رویکردهای درمانی و شیوه زندگی که پیشنهاد شده، مدیریت افراد دارای پرفشاری خون مقاوم به درمان با بروز بالای پیامدهای ضعیف و عوارض جانبی قلبی‌عروقی، دشوار است. اخیرا، دنرواسیون عصب سمپاتیک کلیه، روشی شامل تخریب اعصاب کلیه با استفاده از یک کاتتر رادیوفرکانسی که از طریق ایجاد حداقل یک شکاف با حداقل تهاجم وارد می‌شود، به‌عنوان یک درمان جایگزین احتمالی برای درمان این بیماری ظاهر شده است.

ویژگی‌های مطالعه
12 مطالعه با کیفیت متغیر شناسایی شدند که در مجموع، 1149 شرکت‌کننده را انتخاب کردند. در میان مطالعات از نظر طراحی، روش‌ها و کورسازی محققین، ناهمگونی زیادی وجود داشت. بیشتر مطالعات، تأثیر دنرواسیون کلیه را بر پیامدهای جایگزین (به‌عنوان مثال کنترل فشارخون) به جای پیامدهای بیمارمحور (به‌عنوان مثال مرگ‌ومیر یا کیفیت زندگی) بررسی کردند.

نتایج اصلی
به‌طور کلی، هیچ شواهدی مربوط به اثربخشی دنرواسیون کلیه نسبت به درمان استاندارد بر بیماری قلبی و عروقی و مرگ‌ومیر وجود نداشت. به‌طور مشابه، دنرواسیون کلیه، اثرات ملموسی بر کنترل فشارخون و عملکرد کلیه نداشت. با این حال، با افزایش خطر اپیزودهای برادیکاردی (ضربان قلب بسیار پائین) مرتبط بود.

کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای بیماری قلبی‌-عروقی و عوارض جانبی، پائین و برای عدم تاثیر بر فشارخون و عملکرد کلیه، متوسط بود. شواهد تا 17 فوریه 2016 موجود هستند.

نتیجه‌گیری
شواهد موجود برای حمایت از استفاده از دنرواسیون کلیه برای بهبود خطر بیماری قلبی‌عروقی و کلیوی و کنترل فشارخون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون مقاوم به درمان نامشخص است. مطالعات آینده با هدف قرار دادن پیامدهای بیمارمحور، با طولانی‌تر کردن دوره پیگیری و تعداد بیشتر شرکت‌کنندگان برای پی بردن به اینکه آیا افراد می‌توانند از این روش بهره‌مند شوند یا خیر، مورد نیاز هستند.

(2674 مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (65 دریافت)    

پذیرش: 1394/11/28 | انتشار: 1395/12/3