جمعه 31 فروردین 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Niels Albert Graudal, Thorbjorn Hubeck-Graudal, Gesche Jurgens. Effects of low sodium diet versus high sodium diet on blood pressure, renin, aldosterone, catecholamines, cholesterol, and triglyceride. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1180-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1180-fa.html
پیشینه
علی‌رغم بیش از 100 سال تحقیق، این سوال همچنان حل‌نشده باقی مانده که آیا کاهش مصرف سدیم باعث بهبود سلامت می‌شود یا خیر.
اهداف
برآورد اثرات مصرف سدیم پائین در مقابل مصرف سدیم بالا بر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک (DBP و SBP)، سطوح پلاسما یا سرم رنین، آلدوسترون (aldosterone)، کاتکولامین‌ها (catecholamines)، کلسترول، لیپوپروتئین با غلظت بالا (high-density lipoprotein) (HDL)، لیپوپروتئین با غلظت پائین (low-density lipoprotein) (LDL) و تریگلیسیرید (triglycerides).
روش های جستجو
متخصصین اطلاعات فشارخون در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی زیر را برای کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده تا مارچ 2016 جست‌وجو کردند: ثبت تخصصی فشارخون کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، (2016، شماره 3)، MEDLINE (از سال 1946)، Embase (از سال 1974)، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. ما همچنین فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم.
معیارهای انتخاب
مطالعاتی انتخاب شدند که با تصادفی‌سازی افراد در رژیم‌های غذایی حاوی سدیم پائین و بالا، حداقل یکی از پارامترهای پیامد بالا را ارزیابی کردند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور به‌طور جداگانه، داده‌ها را گردآوری کرده و با Review Manager 5.3 مورد تحلیل قرار دادند.
نتایج اصلی
در مجموع 185 مطالعه انتخاب شدند. میانگین سدیم دریافتی از 201 mmol در روز (مقدار بالاتر از سطح معمول) به 66 mmol در روز (میزان توصیه شده) کاهش یافت.
تاثیر کاهش سدیم بر فشارخون (BP) به شرح زیر است:
افراد سفیدپوست با فشارخون طبیعی: SBP؛ میانگین تفاوت (MD): 1.09 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 1.63 - تا 0.56 - ؛ 0.0001 = P)؛ 89 مطالعه؛ 8569 شرکت‌کننده؛ DBP؛ 0.03 + میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 - تا 0.43؛ 0.89 = P)؛ 90 مطالعه؛ 8833 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت بالا.
افراد سیاه‌پوست با فشارخون طبیعی: MD :SBP: 4.02 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 7.37 - تا 0.68 - ؛ .0020 = P)؛ هفت مطالعه؛ 506 شرکت‌کننده؛ MD: DPB: 2.01 - میلی‌متر جیوه (95% CI: 4.37- تا 0.35؛ .090= P)؛ هفت مطالعه، 506 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت متوسط.
افراد آسیایی با فشارخون طبیعی: MD :SBP: 0.72 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 3.86 - تا 2.41؛ .650 = P)؛ MD :DBP: 1.63 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 3.35 - تا 0.08؛ .060 = P)؛ سه مطالعه؛ 393 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت متوسط.
افراد سفیدپوست دارای فشارخون بالا: MD :SBP: 5.51 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 6.45 - تا 4.57 - ؛ .000010 > P)؛ 84 مطالعه؛ 5925 شرکت‌کننده؛ DBP؛ MD: 2.88 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 3.44 - تا 2.32 - ؛ .000010 > P)؛ 85 مطالعه؛ 6001 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت بالا.
افراد سیاه‌پوست با فشارخون بالا: MD :SBP: 6.64 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 9.00 - تا 4.27 - ؛ 0.00001 = P)؛ هشت مطالعه؛ 619 شرکت‌کننده؛ DBP؛ MD: 2.91 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 4.52 - تا 1.30 - ؛ 0.0004 = P)؛ هشت مطالعه؛ 619 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت متوسط.
افراد آسیایی با فشارخون بالا: MD :SBP: 7.75 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 11.44 - تا 4.07 - ؛ 0.0001 > P)؛ نه مطالعه؛ 501 شرکت‌کننده؛ DBP؛ MD: 2.68 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 4.21 - تا 1.15 - ؛ P = 0.0006)؛ شواهد با کیفیت متوسط.
با مصرف پائین سدیم در مقایسه با مصرف بالای سدیم، در رنین (0.0001 > P)، آلدوسترون (0.00001 > P)، نورآدرنالین (0.00001 > P)، آدرنالین (0.03 > P)، کلسترول (0.0005 > P) و تری‌گلسیرید (0.0006 > P) افزایش معنی‌داری در پلاسما یا سرم وجود داشت. تمام اثرات در 125 فرد مورد مطالعه با مصرف سدیم کمتر از 250 mmol در روز و دارای حداقل یک هفته مداخله کاهش سدیم، ثابت بود.
تاثیر کاهش سدیم بر فشارخون (BP) به شرح زیر است:
افراد سفیدپوست با فشارخون طبیعی: SBP؛ میانگین تفاوت (MD): 1.09 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 1.63 - تا 0.56 - ؛ 0.0001 = P)؛ 89 مطالعه؛ 8569 شرکت‌کننده؛ DBP؛ 0.03 + میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 0.37 - تا 0.43؛ 0.89 = P)؛ 90 مطالعه؛ 8833 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت بالا.
افراد سیاه‌پوست با فشارخون طبیعی: MD :SBP: 4.02 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 7.37 - تا 0.68 - ؛ .0020 = P)؛ هفت مطالعه؛ 506 شرکت‌کننده؛ MD: DPB: 2.01 - میلی‌متر جیوه (95% CI: 4.37- تا 0.35؛ .090= P)؛ هفت مطالعه، 506 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت متوسط.
افراد آسیایی با فشارخون طبیعی: MD :SBP: 0.72 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 3.86 - تا 2.41؛ .650 = P)؛ MD :DBP: 1.63 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 3.35 - تا 0.08؛ .060 = P)؛ سه مطالعه؛ 393 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت متوسط.
افراد سفیدپوست دارای فشارخون بالا: MD :SBP: 5.51 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 6.45 - تا 4.57 - ؛ .000010 > P)؛ 84 مطالعه؛ 5925 شرکت‌کننده؛ DBP؛ MD: 2.88 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 3.44 - تا 2.32 - ؛ .000010 > P)؛ 85 مطالعه؛ 6001 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت بالا.
افراد سیاه‌پوست با فشارخون بالا: MD :SBP: 6.64 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 9.00 - تا 4.27 - ؛ 0.00001 = P)؛ هشت مطالعه؛ 619 شرکت‌کننده؛ DBP؛ MD: 2.91 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 4.52 - تا 1.30 - ؛ 0.0004 = P)؛ هشت مطالعه؛ 619 شرکت‌کننده. شواهد با کیفیت متوسط.
افراد آسیایی با فشارخون بالا: MD :SBP: 7.75 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 11.44 - تا 4.07 - ؛ 0.0001 > P)؛ نه مطالعه؛ 501 شرکت‌کننده؛ DBP؛ MD: 2.68 - میلی‌متر جیوه (95% فاصله اطمینان (CI): 4.21 - تا 1.15 - ؛ P = 0.0006)؛ شواهد با کیفیت متوسط.
با مصرف پائین سدیم در مقایسه با مصرف بالای سدیم، در رنین (0.0001 > P)، آلدوسترون (0.00001 > P)، نورآدرنالین (0.00001 > P)، آدرنالین (0.03 > P)، کلسترول (0.0005 > P) و تری‌گلسیرید (0.0006 > P) افزایش معنی‌داری در پلاسما یا سرم وجود داشت. تمام اثرات در 125 فرد مورد مطالعه با مصرف سدیم کمتر از 250 mmol در روز و دارای حداقل یک هفته مداخله کاهش سدیم، ثابت بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
کاهش سدیم از میزان بالاتر میانگین مصرف معمول سدیم (201 میلی‌مول در روز) تا سطح میانگین 66 میلی‌مول در روز، که کمتر از سطح بالای توصیه‌شده 100 میلی‌مول در روز بود (8.5 گرم نمک)؛ باعث کاهش 0.1 mmHg در SBP / DBP در شرکت‌کنندگان سفیدپوست دارای فشارخون طبیعی و کاهش SBP/DBP از 5.5/2.9 mmHg در شرکت‌کنندگان سفیدپوست دارای فشارخون بالا شد. چند مطالعه نشان داد که این اثرات در جمعیت سیاه و آسیایی بیشتر بود. اثرات آن روی هورمون‌ها و چربی‌ها در افراد مبتلا به فشارخون طبیعی و بالا مشابه بود. رنین به میزان 1.60 ng/ml در ساعت (55%)؛ آلدوسترون به‌میزان 97.81 pg/mL (127%)؛ آدرنالین به‌میزان 7.55 pg/mL (14%)؛ نورآدرنالین به میزان 63.56 pg/mLL (27%)؛ کلسترول به‌میزان 5.59 mg/dL (9.2%)؛ تریگلیسیرید به‌میزان 7.04 mg/dL (3.6%) افزایش یافت.
خلاصه به زبان ساده
تاثیر یک رژیم کم‌نمک بر فشار خون و برخی از هورمون‌ها و چربی‌ها در افراد دارای فشارخون طبیعی و بالا
سوال مطالعه مروری
مطالعاتی مورد تحلیل قرار گرفتند که در آن، برای بررسی اثر کاهش مصرف نمک بر فشارخون (BP) و عوارض جانبی بالقوه کاهش سدیم بر برخی از هورمون‌ها و چربی‌ها، شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در گروه‌های مصرف پائین و بالای نمک قرار گرفتند.
پیشینه
از آن‌جایی که کاهش مصرف نمک در افراد دارای فشارخون (BP) بالا، باعث کاهش BP می‌شود؛ ما معمولا کاهش مصرف نمک را توصیه می‌کنیم. با این حال، اثر کاهش نمک در BP در افراد مبتلا به BP طبیعی مورد سوال قرار گرفته است. علاوه براین، مطالعات متعدد نشان داده که کاهش نمک، سیستم هورمونی نگهدارنده نمک (رنین و آلدوسترون) و هورمون‌های استرس (آدرنالین و نورآدرنالین) را فعال می‌کند و مواد چربی (کلسترول و تریگلیسیرید) را در خون افزایش می‌دهد.
زمان انجام پژوهش
شواهد فعلی تا اپریل 2016 به‌روز هستند.
ویژگی‌های مطالعه
185 مطالعه مداخله‌ای درباره 12210 فردی که حداقل 4 تا 1100 روز پیگیری شدند و در آن‌ها حداقل یکی از معیارهای تاثیر ارزیابی شد، انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان یا سالم بودند یا فشارخون بالا داشتند. مطالعات طولی نشان داده که اثر کاهش مصرف نمک بر BP پس از حداکثر 7 روز، ثابت است و مطالعات جمعیتی نشان داده که تعداد بسیار اندکی از افراد، بیش از 14.5 گرم نمک در روز مصرف می‌کنند. بنابراین، ما همچنین زیرتحلیل‌های زیرگروه 125 مطالعه را با دوره پیگیری حداقل 7 روز و مصرف نمک حداکثر 14.5 گرم انجام دادیم.
منابع تامین مالی مطالعه
44 مطالعه به منبع حمایت مالی خود اشاره نکردند. 122 مطالعه توسط بنیادهای عمومی حمایت مالی شدند. 12 مطالعه توسط شرکت داروسازی و 1 مطالعه توسط یک شرکت الکترونیکی پشتیبانی شدند. 6 مطالعه توسط سازمان‌های صنایع غذایی پشتیبانی شدند.
نتایج اصلی
میانگین مصرف روزانه سدیم از 11.5 گرم در روز به 8.3 گرم در روز کاهش یافت. کاهش میزان SBP/DBP در افراد دارای فشارخون طبیعی تقریبا برابر با 1/0 mmHg و در افراد دارای فشارخون بالا حدود 5.5/2.9 mmHg بود. در مقابل، تاثیر آن بر هورمون‌ها و لیپیدها (چربی‌ها) در افراد دارای فشارخون طبیعی و فشارخون بالا مشابه بود. رنین به‌میزان 1.60 ng/mL در ساعت (55%)؛ آلدوسترون به‌میزان 97.81 pg/mL (127%)؛ آدرنالین به‌میزان 7.55 pg/mL (14%)؛ نورآدرنالین به میزان 63.56 pg/mL (27%)؛ کلسترول به‌میزان 5.59 mg/dL (9.2%)؛ تریگلیسیرید به‌میزان 7.04 mg/dL (3.6%) افزایش یافت.
کیفیت شواهد
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده انتخاب شدند و بنابراین درجه پایه شواهد، بالا در نظر گرفته شد، اگرچه درجه شواهد در برخی از تحلیل‌های کوچک‌تر، دست کم گرفته شد. به‌طور کلی، توصیف روش تصادفی‌سازی کافی نبود، در نتیجه یک سوگیری ایجاد شد که می‌توانست اثرات آن را بزرگ‌نمایی کند، اما بسیاری از مطالعات در دوره‌ای منتشر شدند که چنین توصیفی را گزارش نمی‌کردند. اکثریت مطالعات باز بودند، اما پیامد حاصل از آن‌ها با پیامدهای حاصل از مطالعات دوسو کور متفاوت نبود. تقریبا تمام مطالعات انفرادی از شرکت‌کنندگان دارای فشارخون طبیعی، هیچ تاثیر معنی‌داری را از تاثیر کاهش سدیم بر BP نشان ندادند، در حالی که تعداد زیادی از مطالعات مربوط به افراد دارای فشارخون بالا، تاثیر معنی‌داری از کاهش سدیم بر BP نشان دادند. بنابراین، بین پیامدهای مطالعات فردی و پیامدهای متا ـ آنالیز‌ها، درجه بالایی از همخوانی وجود داشت. تحلیل‌های حساس مطالعات در پیگیری حداقل 1 هفته (زمان حداکثر کارایی)، تحلیل‌های اولیه را تایید کرد. در نهایت، تأثیر منافع تجاری بر پیامدها ناچیز بود.
مطالعاتی مورد تحلیل قرار گرفتند که در آن، برای بررسی اثر کاهش مصرف نمک بر فشارخون (BP) و عوارض جانبی بالقوه کاهش سدیم بر برخی از هورمون‌ها و چربی‌ها، شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در گروه‌های مصرف پائین و بالای نمک قرار گرفتند.
پیشینه
از آن‌جایی که کاهش مصرف نمک در افراد دارای فشارخون (BP) بالا، باعث کاهش BP می‌شود؛ ما معمولا کاهش مصرف نمک را توصیه می‌کنیم. با این حال، اثر کاهش نمک در BP در افراد مبتلا به BP طبیعی مورد سوال قرار گرفته است. علاوه براین، مطالعات متعدد نشان داده که کاهش نمک، سیستم هورمونی نگهدارنده نمک (رنین و آلدوسترون) و هورمون‌های استرس (آدرنالین و نورآدرنالین) را فعال می‌کند و مواد چربی (کلسترول و تریگلیسیرید) را در خون افزایش می‌دهد.
زمان انجام پژوهش
شواهد فعلی تا اپریل 2016 به‌روز هستند.
ویژگی‌های مطالعه
185 مطالعه مداخله‌ای درباره 12210 فردی که حداقل 4 تا 1100 روز پیگیری شدند و در آن‌ها حداقل یکی از معیارهای تاثیر ارزیابی شد، انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان یا سالم بودند یا فشارخون بالا داشتند. مطالعات طولی نشان داده که اثر کاهش مصرف نمک بر BP پس از حداکثر 7 روز، ثابت است و مطالعات جمعیتی نشان داده که تعداد بسیار اندکی از افراد، بیش از 14.5 گرم نمک در روز مصرف می‌کنند. بنابراین، ما همچنین زیرتحلیل‌های زیرگروه 125 مطالعه را با دوره پیگیری حداقل 7 روز و مصرف نمک حداکثر 14.5 گرم انجام دادیم.
منابع تامین مالی مطالعه
44 مطالعه به منبع حمایت مالی خود اشاره نکردند. 122 مطالعه توسط بنیادهای عمومی حمایت مالی شدند. 12 مطالعه توسط شرکت داروسازی و 1 مطالعه توسط یک شرکت الکترونیکی پشتیبانی شدند. 6 مطالعه توسط سازمان‌های صنایع غذایی پشتیبانی شدند.
نتایج اصلی
میانگین مصرف روزانه سدیم از 11.5 گرم در روز به 8.3 گرم در روز کاهش یافت. کاهش میزان SBP/DBP در افراد دارای فشارخون طبیعی تقریبا برابر با 1/0 mmHg و در افراد دارای فشارخون بالا حدود 5.5/2.9 mmHg بود. در مقابل، تاثیر آن بر هورمون‌ها و لیپیدها (چربی‌ها) در افراد دارای فشارخون طبیعی و فشارخون بالا مشابه بود. رنین به‌میزان 1.60 ng/mL در ساعت (55%)؛ آلدوسترون به‌میزان 97.81 pg/mL (127%)؛ آدرنالین به‌میزان 7.55 pg/mL (14%)؛ نورآدرنالین به میزان 63.56 pg/mL (27%)؛ کلسترول به‌میزان 5.59 mg/dL (9.2%)؛ تریگلیسیرید به‌میزان 7.04 mg/dL (3.6%) افزایش یافت.
کیفیت شواهد
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده انتخاب شدند و بنابراین درجه پایه شواهد، بالا در نظر گرفته شد، اگرچه درجه شواهد در برخی از تحلیل‌های کوچک‌تر، دست کم گرفته شد. به‌طور کلی، توصیف روش تصادفی‌سازی کافی نبود، در نتیجه یک سوگیری ایجاد شد که می‌توانست اثرات آن را بزرگ‌نمایی کند، اما بسیاری از مطالعات در دوره‌ای منتشر شدند که چنین توصیفی را گزارش نمی‌کردند. اکثریت مطالعات باز بودند، اما پیامد حاصل از آن‌ها با پیامدهای حاصل از مطالعات دوسو کور متفاوت نبود. تقریبا تمام مطالعات انفرادی از شرکت‌کنندگان دارای فشارخون طبیعی، هیچ تاثیر معنی‌داری را از تاثیر کاهش سدیم بر BP نشان ندادند، در حالی که تعداد زیادی از مطالعات مربوط به افراد دارای فشارخون بالا، تاثیر معنی‌داری از کاهش سدیم بر BP نشان دادند. بنابراین، بین پیامدهای مطالعات فردی و پیامدهای متا ـ آنالیز‌ها، درجه بالایی از همخوانی وجود داشت. تحلیل‌های حساس مطالعات در پیگیری حداقل 1 هفته (زمان حداکثر کارایی)، تحلیل‌های اولیه را تایید کرد. در نهایت، تأثیر منافع تجاری بر پیامدها ناچیز بود.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Hypertension Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/12/11 | انتشار: 1396/1/20
