شنبه 1 اردیبهشت 1403
جلد 2017 -
جلد 2017 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pedro Henrique França Gois, Edison Regio de Moraes Souza. Pharmacotherapy for hyperuricemia in hypertensive patients. 3 2017; 2017
URL: http://cochrane.ir/article-1-1179-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-1179-fa.html
پیشینه
فشارخون (BP) بالا، مشکل عمده سلامت عمومی را نشان می‌دهد. در سراسر جهان تقریبا یک چهارم جمعیت بزرگسال دارای فشارخون بالا هستند. مطالعات اپیدمیولوژیک و تجربی، ارتباط بین هیپراوریسمی و فشارخون بالا را نشان می‌دهند. هیپراوریسمی بر %25 تا %40 از افراد مبتلا به فشارخون بالای درمان‌نشده تاثیر می‌گذارد. شیوع بسیار پائین آن در افراد دارای فشارخون طبیعی یا در جمعیت عمومی گزارش شده است. با این حال این سوال بدون پاسخ باقی‌مانده که آیا کاهش سطح سرم اسیداوریک (UA)، می‌تواند فشارخون (BP) را کاهش دهد یا خیر.
اهداف
تعیین اینکه آیا عوامل کاهنده UA در مقایسه با دارونما، BP را در بیماران مبتلا به فشارخون بالای اولیه یا در بیماران در معرض خطر فشار خون بالا کاهش می‌دهد یا خیر.
روش های جستجو
متخصصین اطلاعات پرفشاری خون در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی زیر را برای کارآزمایی‌های کنترل و تصادفی‌شده تا فوریه 2016 جست‌وجو کردند: پایگاه ثبت تخصصی فشارخون بالا در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (2016، شماره 2)، MEDLINE (از سال 1946)، Embase (از سال 1974)، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. ما همچنین LILACS را تا مارچ 2016 جست‌وجو کردیم و با نویسندگان مقالات مرتبط در مورد مقالات منتشرشده و منتشرنشده بیشتر، تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
مطالعاتی که معیارهای ورود را داشتند، در این مرور گنجانده شدند: 1- تصادفی‌شده یا شبه‌تصادفی‌شده، با یک گروه که به دریافت عوامل کاهنده UA اختصاص داده شد و گروه دیگری که به دریافت دارونما اختصاص داده شد؛ 2- دوسو کور، یک سو کور و برچسب ـ باز یا open-label؛ 3- کارآزمایی موازی یا متقاطع؛ 4- کارآزمایی‌های متقاطع باید حداقل دو هفته دوره شستشو (washout) داشته باشند؛ 5- حداقل 4 هفته دوره درمان؛ 6- شرکت‌کنندگان باید تشخیص فشارخون بسیار بالا یا در معرض فشارخون بالا و هیپراوریسمی داشته باشند (UA سرم بالاتر از mg/dL 6 در زنان، mg/dL 7 در مردان و mg/dL 5.5 در کودکان / نوجوانان)؛ 7- معیارهای پیامدی که تغییر انتخاب‌شده را در فشارخون بالینی سیستولیک، دیاستولیک یا آمبولاتوری 24 ساعته ارزیابی کنند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مرور، به‌طور جداگانه داده‌ها را با استفاده از فرم استخراج داده، گردآوری کرده و هر گونه اختلاف‌نظر را از طریق بحث حل کردند. ما خطر سوگیری (Bias) را با استفاده از ابزار خطر سوگیری همکاری کاکرین ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما در این مرور به‌روز شده، تعداد 349 خلاصه‌مقاله شناسایی‌شده را مورد بررسی قرار دادیم و 21 مقاله را برای ارزیابی انتخاب کردیم. ما همچنین 3 مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم که نتایج آن‌ها هنوز در دسترس نیستند. 3 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) دیگر (دو مورد کارآزمایی جدید) که افراد مبتلا به فشارخون بالا یا پره‌هیپرتانسیون و هیپراوریسمی را انتخاب کردند، معیارهای ورود را به مرور داشتند و برای متاآنالیز‌ها انتخاب شدند.
شواهدی با کیفیت پائین از 3 RCT، کاهشی را در فشارخون سیستولیک (MD: - 6.2 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 12.8 - تا 0.5) یا دیاستولیک (MD: - 3.9 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.2 - تا 1.4) و فشار خون آمبولاتوری 24 ساعته با داروهای کاهنده UA در مقایسه با دارونما نشان نمی‌دهد. شواهدی با کیفیت پائین از 2 RCT، کاهش بالینی BP سیستولیک را نشان می‌دهد (MD: - 8.43 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.24 - تا 1.62 - ) اما کاهشی در BP دیاستولیک بالینی نشان نمی‌دهد (MD: -6.45 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 13.60 - تا 0.70). شواهدی با کیفیت بالا، به دست آمده از 3 RCT نشان داد که سطح سرمی UA در شرکت‌کنندگانی که داروهای کاهش‌دهنده UA دریافت کردند، تا mg/dl 1.3 کاهش یافته بود (95% فاصله اطمینان (CI): 2.4 تا 3.8).
شواهدی با کیفیت بسیار پائین به‌دست آمده از 3 RCT نشان می‌دهد که خروج از درمان به دلیل عوارض جانبی، با درمان کاهنده UV، افزایش نیافت (RR: 1.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 8.10).
شواهدی با کیفیت پائین از 3 RCT، کاهشی را در فشارخون سیستولیک (MD: - 6.2 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 12.8 - تا 0.5) یا دیاستولیک (MD: - 3.9 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.2 - تا 1.4) و فشار خون آمبولاتوری 24 ساعته با داروهای کاهنده UA در مقایسه با دارونما نشان نمی‌دهد. شواهدی با کیفیت پائین از 2 RCT، کاهش بالینی BP سیستولیک را نشان می‌دهد (MD: - 8.43 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.24 - تا 1.62 - ) اما کاهشی در BP دیاستولیک بالینی نشان نمی‌دهد (MD: -6.45 mmHg؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 13.60 - تا 0.70). شواهدی با کیفیت بالا، به دست آمده از 3 RCT نشان داد که سطح سرمی UA در شرکت‌کنندگانی که داروهای کاهش‌دهنده UA دریافت کردند، تا mg/dl 1.3 کاهش یافته بود (95% فاصله اطمینان (CI): 2.4 تا 3.8).
شواهدی با کیفیت بسیار پائین به‌دست آمده از 3 RCT نشان می‌دهد که خروج از درمان به دلیل عوارض جانبی، با درمان کاهنده UV، افزایش نیافت (RR: 1.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 8.10).
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در این مرور نظام‌مند به‌روز شده، داده‌های موجود به‌دست آمده از RCT برای پی بردن به اینکه آیا عوامل کاهنده UA، سطح BP را نیز کاهش می‌دهد یا خیر، در حال حاضر کافی نیستند. به انجام مطالعات بیشتری نیاز است.
خلاصه به زبان ساده
دارودرمانی برای درمان سطوح بالای اسیداوریک در افراد دارای فشارخون بالا
پیشینه
اسیداوریک، محصول طبیعی تولیدشده از طریق تجزیه بافت‌های بدن و غذای فرد به‌ویژه پروتئین است. اسیداوریک معمولا از طریق کلیه‌ها از خون خارج شده و از طریق ادرار دفع می‌شود. با این حال، اگر اسیداوریک بیش از حد تولید شود یا کلیه‌ها به‌طور معمول، قادر به حذف آن از خون نباشند، سطح اسیداوریک در خون افزایش می‌یابد (هیپراوریسمی نامیده می‌شود). ارتباط بین هیپراوریسمی و فشارخون بالا (موضوع مهم سلامت در سراسر جهان) از قرن نوزدهم شناخته شده است. امروزه شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این یک ارتباط مهم است. هدف از این مرور، ارزیابی این موضوع است که آیا کاهش سطح اسیداوریک در خون می‌تواند فشارخون را نیز کاهش دهد یا خیر. چنین رویکردی می‌تواند یک هدف جدید یا یک گزینه درمانی برای افراد مبتلا به فشارخون بالا باشد.
ویژگی‌های مطالعه
ما در این به‌روزرسانی مرور قبلی، خلاصه 349 منبع را مورد بررسی قرار داده و 21 منبع را برای ارزیابی انتخاب کردیم. فقط 3 مطالعه برای ورود به این مرور مناسب بودند که 2 مطالعه درباره این موضوع، در مرور قبلی شناسایی نشده بودند. مطالعات این مرور از ایالات متحده آمریکا به‌دست آمدند و نوجوانان و بزرگسالان را ارزیابی کردند. هدف از این مطالعات، مقایسه دارودرمانی با کنترل دارونما (پلاسبو) برای کاهش اسیداوریک در افراد مبتلا به فشارخون بالا بود.
آنچه تحقیق بیان می‌کند
ما دریافتیم که برای کاهش اسید اوریک، دارودرمانی نسبت به دارونما، باعث کاهش قابل توجه فشار خون در افرادی می‌شود که دارای سطوح بالای اسید اوریک در خون هستند و همچنین فشار خون بالا دارند. دارودرمانی برای کاهش سطح اسیداوریک خون بهتر از دارونما بود. خروج از درمان به دلیل عوارض جانبی، با دارودرمانی افزایش نیافت؛ با این حال، یک بیمار در یک مطالعه، به دلیل واکنش شدید پوستی، از مطالعه خارج شد.
بنابراین، برای نشان دادن اینکه استفاده از داروهایی که سطوح اسیداوریک را در خون کاهش می‌دهند، فشارخون را نیز در افراد مبتلا به فشارخون بالا پایین می‌آورند، شواهد کافی وجود ندارد. تحقیقات بیشتر در مورد این سوال ضروری است. از آن‌جایی که فقط 3 مطالعه برای انتخاب شدن مناسب بودند، ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم که مطالعات آینده این نتایج را تغییر نخواهند داد.
کیفیت شواهد
کلی شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نتوانست ثابت کند دارودرمانی برای درمان سطوح بالای اسیداوریک، باعث کاهش فشارخون می‌شود. مطالعاتی که در این مرور انتخاب شدند، در طول مطالعات، نتایج مشابهی برای این پیامدها ارائه نکردند. علاوه بر این، ما شواهدی با کیفیت بالا به‌دست آوردیم که نشان می‌دهد دارودرمانی برای کاهش اسیداوریک، اسیداوریک را کاهش می‌دهد. در نهایت، شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نتوانست ثابت کند دارودرمانی، خروج از درمان را به علت عوارض جانبی افزایش می‌دهد یا خیر. دلایل کلیدی برای این مسئله شامل طراحی مطالعه، فقدان داده و نتایج غیر یکسان در تمام مطالعات بود.
اسیداوریک، محصول طبیعی تولیدشده از طریق تجزیه بافت‌های بدن و غذای فرد به‌ویژه پروتئین است. اسیداوریک معمولا از طریق کلیه‌ها از خون خارج شده و از طریق ادرار دفع می‌شود. با این حال، اگر اسیداوریک بیش از حد تولید شود یا کلیه‌ها به‌طور معمول، قادر به حذف آن از خون نباشند، سطح اسیداوریک در خون افزایش می‌یابد (هیپراوریسمی نامیده می‌شود). ارتباط بین هیپراوریسمی و فشارخون بالا (موضوع مهم سلامت در سراسر جهان) از قرن نوزدهم شناخته شده است. امروزه شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این یک ارتباط مهم است. هدف از این مرور، ارزیابی این موضوع است که آیا کاهش سطح اسیداوریک در خون می‌تواند فشارخون را نیز کاهش دهد یا خیر. چنین رویکردی می‌تواند یک هدف جدید یا یک گزینه درمانی برای افراد مبتلا به فشارخون بالا باشد.
ویژگی‌های مطالعه
ما در این به‌روزرسانی مرور قبلی، خلاصه 349 منبع را مورد بررسی قرار داده و 21 منبع را برای ارزیابی انتخاب کردیم. فقط 3 مطالعه برای ورود به این مرور مناسب بودند که 2 مطالعه درباره این موضوع، در مرور قبلی شناسایی نشده بودند. مطالعات این مرور از ایالات متحده آمریکا به‌دست آمدند و نوجوانان و بزرگسالان را ارزیابی کردند. هدف از این مطالعات، مقایسه دارودرمانی با کنترل دارونما (پلاسبو) برای کاهش اسیداوریک در افراد مبتلا به فشارخون بالا بود.
آنچه تحقیق بیان می‌کند
ما دریافتیم که برای کاهش اسید اوریک، دارودرمانی نسبت به دارونما، باعث کاهش قابل توجه فشار خون در افرادی می‌شود که دارای سطوح بالای اسید اوریک در خون هستند و همچنین فشار خون بالا دارند. دارودرمانی برای کاهش سطح اسیداوریک خون بهتر از دارونما بود. خروج از درمان به دلیل عوارض جانبی، با دارودرمانی افزایش نیافت؛ با این حال، یک بیمار در یک مطالعه، به دلیل واکنش شدید پوستی، از مطالعه خارج شد.
بنابراین، برای نشان دادن اینکه استفاده از داروهایی که سطوح اسیداوریک را در خون کاهش می‌دهند، فشارخون را نیز در افراد مبتلا به فشارخون بالا پایین می‌آورند، شواهد کافی وجود ندارد. تحقیقات بیشتر در مورد این سوال ضروری است. از آن‌جایی که فقط 3 مطالعه برای انتخاب شدن مناسب بودند، ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم که مطالعات آینده این نتایج را تغییر نخواهند داد.
کیفیت شواهد
کلی شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نتوانست ثابت کند دارودرمانی برای درمان سطوح بالای اسیداوریک، باعث کاهش فشارخون می‌شود. مطالعاتی که در این مرور انتخاب شدند، در طول مطالعات، نتایج مشابهی برای این پیامدها ارائه نکردند. علاوه بر این، ما شواهدی با کیفیت بالا به‌دست آوردیم که نشان می‌دهد دارودرمانی برای کاهش اسیداوریک، اسیداوریک را کاهش می‌دهد. در نهایت، شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نتوانست ثابت کند دارودرمانی، خروج از درمان را به علت عوارض جانبی افزایش می‌دهد یا خیر. دلایل کلیدی برای این مسئله شامل طراحی مطالعه، فقدان داده و نتایج غیر یکسان در تمام مطالعات بود.
- ناشر: Wiley
- گروه ویراستاری: Cochrane Hypertension Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1394/12/11 | انتشار: 1396/1/24
