امکان دارد هر نوع تشنجی در بیماری آلزایمر مشاهده شود. به نظر میرسد داروهای ضدصرع از عود تشنجهای صرعی در اغلب افراد مبتلا به آلزایمر پیشگیری کنند. درمانهای دارویی و غیردارویی برای صرع در افراد دارای آلزایمر وجود دارند. تاکنون هیچ مطالعه مروری سیستماتیکی برای ارزیابی اثربخشی و تحملپذیری این درمانها وجود نداشته است. هدف این مطالعه مروری، مرور این شیوههای مختلف است.
ارزیابی اثربخشی و تحملپذیری درمان صرع در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر (از جمله آلزایمر اسپورادیک و آلزایمر موروثی با ژن غالب).
ما مرکز ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (Cochrane Epilepsy Group)؛ (1 فوریه 2016)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ (1 فوریه 2016)؛ MEDLINE؛ (Ovid؛ 1 فوریه 2016) و ClinicalTrials.gov (از 1 فوریه 2016) را جست وجو کردیم. ما در تلاش برای شناسایی کارآزماییهای منتشرشده، منتشرنشده و در حال پیشرفت بیشتر، دفاتر ثبت کارآزماییهای در جریان، فهرستهای منابع و مجموعه مقالات کنفرانسهای مرتبط را جستوجو کرده و با نویسندگان و شرکتهای داروسازی تماس گرفتیم.
ما کارآزماییهای کنترل شده وتصادفی و شبهتصادفی شده را که درمان را برای صرع در افراد دچار بیماری آلزایمر با پیامدهای نسبت موارد بدون تشنج یا ابتلا به عوارض جانبی بررسی کرده بودند، انتخاب کردیم.
دو نویسنده مطالعه مروری به صورت مستقل عناوین و چکیدههای مطالعات شناساییشده را غربال کردند و مطالعات را برای ورود به بررسی انتخاب و دادهها را استخراج کردند. همچنین دقت دادهها را با بررسی متقابل سنجیده و کیفیت روششناسی آنها را ارزیابی کردند. ما به علت دادههای محدود موجود، هیچ متآنالیزی (meta-analysis) انجام ندادیم.
ما یک مطالعه تصادفیسازی و کنترلشده با 95 شرکتکننده را انتخاب کردیم. هیچ تفاوت معناداری از لحاظ نسبت افراد بدون تشنج برای لوتیراستام در مقابل لاموتریژین (خطر نسبی (RR): 1.2؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 2.71)، لوتیراستام (levetiracetam) در برابر فنوباربیتال (RR: 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 2.19) یا لاموتریژین در مقابل فنوباربیتال (RR: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 2.02) مشاهده نشد. به نظر میرسد که لوتیراستام میتواند شناخت (cognition) را بهبود بخشد و لاموتریژین میتواند افسردگی را تسکین دهد؛ در حالی که فنوباربیتال و لاموتریژین میتوانند شناخت را بدتر کرده و لوتیراستام و فنوباربیتال میتوانند خلقوخو را بدتر کنند. ما کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.
این مطالعه مروری شواهد قابلتوجهی را برای پشتیبانی از لوتیراستام، فنوباربیتال و لاموتریژین به منظور درمان صرع در افراد مبتلا به آلزایمر فراهم نمیکند. با توجه به اثربخشی و تحملپذیری، هیچ اختلاف معناداری میان لوتیراستام، فنوباربیتال و لاموتریژین یافت نشد. در آینده، نیاز به کارآزماییهای بالینی بزرگی با گروه موازی، کنترلشده، دوسو کور و تصادفیسازی برای تعیین اثربخشی و تحملپذیری درمان صرع در افراد مبتلا به آلزایمر وجود دارد.