آمبولی ریوی (PE ؛pulmonary embolism) حاد یک دلیل رایج مرگ است که سالانه منجر به مرگ 50000 تا 200000 بیمار میشود. این عامل سومین علت شایع مرگ در میان بیماریهای قلبیعروقی (cardiovascular diseases) بعد از بیماری عروق کرونر (coronary artery disease) و سکته مغزی (stroke) است.
ظهور توموگرافی رایانهای چند آشکارساز آنژیوگرافی ریه (CTPA ؛computed tomographic pulmonary angiography) امکان بررسی بهتر آمبولی ریوی را با توجه به تصویرسازی از عروق ریوی محیطی فراهم کرد و موجب افزایش نرخ تشخیص شد. موارد بیشتری از آمبولی ریوی محیطی، از جمله آمبولی ریوی سابسگمنتال مجرد (SSPE ؛isolated subsegmental PE) و آمبولی ریوی عارضی (incidental PE) از این طریق شناسایی شدهاند. این دو وضعیت معمولا در بیمارانی مشاهده میش بدون علامت یا دارای تعداد کمی از علائم آمبولی ریوی کلاسیک از جمله هموپتیزی (haemoptysis) یا درد پلورتیک (pleuritic pain)، تنگی نفس حاد (acute dyspnoea) یا کلاپس گردش خون (circulatory collapse) هستند. با وجود این، در بیماران مبتلا به نارسایی قلبیریوی (C/P ؛reduced cardio‐pulmonary) حفظ علائم آمبولی ریوی کلاسیک میتواند با آمبولی ریوی سابسگمنتال مجرد مشاهده شود. آمبولی ریوی سابسگمنتال عارضی معمولا در بیمارانِ بدون علامت مشاهده میشود و اغلب به دنبال اجرای تصویربرداری تشخیصی به دلایل دیگر، خود را نشان میدهد (برای مثال در توموگرافی رایانهای (CT) برای مرحلهبندی سرطان در بیماران آنکولوژیک).
به طور معمول، تمامی موارد آمبولی ریوی فارغ از موقعیت آنها، تعداد و اندازه ترومبوز، به صورت یکسان تحت درمان با آنتیکواگولانتها (anticoagulants) (عوامل ضد انعقاد خون) قرار میگیرند. پیشنهاد شده که بسیاری از بیماران مبتلا به آمبولی ریوی سابسگمنتال ممکن است بدون ایجاد هیچ گونه فایدهای تحت درمان قرار گرفته و به دلیل عدم قعطیت احتمالی استفاده از آنتیکواگولانتها، بروز عوارض جانبی در آنها افزایش یابد.
بیماران مبتلا به آمبولی ریوی سابسگمنتال یا آمبولی ریوی عارضی ممکن است دارای تظاهرات بالینی خوشخیم بیشتری در مقایسه با بیمارانی باشند که مبتلا به آمبولی ریوی پروگزیمال (proximal PEs) هستند. با وجود این، اهمیت بالینی در بیماران و پیش آگهی آنها باید مورد مطالعه قرار بگیرد تا مشخص شود آیا نیاز به درمان آنتیکوآگولانت دارند یا خیر.
بررسی اثربخشی و ایمنی درمان با آنتی کواگولانت در مقابل عدم مداخله در بیماران مبتلا به آمبولی ریوی سابسگمنتال یا آمبولی ریوی عارضی.
هماهنگگننده جستوجوی کارآزماییهای عروقی کاکرین در پایگاه ثبت تخصصی (تاریخ آخرین جستوجو: دسامبر 2015) و CENTRAL (شماره 11؛ 2015) به جستوجو پرداخت. پایگاههای MEDLINE؛ EMBASE؛ LILACS و پایگاههای اطلاعاتی کارآزماییهای بالینی نیز مورد جستوجو قرار گرفتند.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده از درمان با آنتیکواگولانت در مقابل عدم مداخله در بیماران مبتلا به آمبولی ریوی سابسگمنتال یا آمبولی ریوی عارضی.
2 نویسنده مطالعه مروری به منظور اطمینان از قابل اعتماد بودن انتخاب، تمامی استنادها را مورد بررسی موشکافانه قرار دادند. ما به صورت مستقل از یکدیگر برای دو نویسنده مطالعه مروری برای استخراج دادهها و بررسی کیفیت روششناسی کارآزماییهای شناسایی شده با استفاده از کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای ساختارمند مداخلات برای مطالعه مروری نظاممند مداخلات برنامهریزی کردیم.
هیچ مطالعهای که با شاخصهای ورود مطابقت داشته باشد، شناسایی نشد.
هیچ شواهدی برگرفته از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای وجود نداشت که به ارزیابی اثربخشی و ایمنی درمان با آنتیکواگولانتها در مقابل عدم مداخله در بیماران مبتلا به آمبولی ریوی سابسگمنتال مجرد یا آمبولی ریوی سابسگمنتال عارضی پرداخته باشد، بنابراین، ما نمیتوانیم هیچ نتیجهگیریای به عمل آوریم. قبل از آنکه بتوان هرگونه تصمیمگیری آگاهانهای از شواهدی به عمل آورد، به پژوهشهایی با طرحریزی خوب نیاز است.