پیشینه
یک لخته خونی که در رگهای خونی عمیق بازو شکل میگیرد و جلوی عبور خون را میگیرد، به عنوان یک ترومبوز حاد ورید عمقی اندام فوقانی شناخته میشود. در حال حاضر ترومبوز حاد ورید عمقی اندام فوقانی 4 تا 10 نفر را در 100,000 نفر جمعیت متاثر میکند. یکی از جدیترین عوارض ناشی از ترومبوز حاد ورید عمقی اندام فوقانی آمبولی ریوی است که یکی از عروق خونی اصلی در ریه مسدود میشود. این وضعیت میتواند تهدید کننده حیات باشد. سندرم پس از ترومبوز، که در آن لخته خونی موجب تورم دائمی، تغییرات رنگ پوست، زخمها یا صدمات، و کاهش عملکرد اندام آسیب دیده میشود، یکی دیگر از عوارض جدی است که میتواند بر کیفیت زندگی فرد تاثیر گذارد.
ترومبولیز (thrombolysis) قصد دارد تا لخته خونی را با استفاده از داروهای مستقیما تزریق شده به داخل رگ خونی بشکند. مرور قبلی کاکرین به بررسی تاثیرات مفید و مضر ترومبولیز برای درمان ترومبوز شدید ورید عمقی اندامهای تحتانی (به عنوان مثال، پاها) پرداخت. در حالی که ترومبولیز خطر سندرم پس از ترومبوز را کاهش میدهد، بر خطر مرگومیر، خطر حرکت لخته به ریه و مغز (که ممکن است منجر به سکته مغزی شود) یا خطر خونریزی داخل جمجمه تاثیری ندارد. در این مرور حاضر، ما تلاش کردیم تا مزایا و آسیبهای ترومبولیز را برای درمان ترومبوز حاد ورید عمقی اندام فوقانی بررسی کنیم.
ویژگیهای مطالعه و نتایج کلیدی
هیچ کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده (جستوجو تا مارچ 2017) را نیافتیم که معیارهای ورود را برای این مرور داشته باشد. از این رو، مزایا و معایب ترومبولیز برای ترومبوز حاد ورید عمقی اندام فوقانی ناشناخته باقی میماند.
نتیجهگیری
کارآزماییهای بزرگ که از روشهای درست استفاده کرده و پیامدهای مرتبط با بیمار را گزارش کرده باشند، مورد نیاز هستند.