مولوسکوم کنتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت شایع پوستی است که بهوسیله ویروس پاکس (pox virus) ایجاد شده و عمدتا در کودکان رخ میدهد. این عفونت معمولا طی ماهها در افراد بدون نقص ایمنی از بین میرود؛ اما ممکن است به دلایل اجتماعی و زیبایی یا اجتناب از گسترش عفونت، درمان ترجیح داده شود. شواهد شفاف اساسی وجود ندارد که از درمانهای مختلف پشتیبانی کند.
این یک بهروزرسانی از مطالعه مروری کاکرین است که نخستین بار در سال 2006 منتشر، و در سال 2009 بهروزرسانی شد.
ارزیابی اثرات درمانها و استراتژیهای مدیریتی خاص، از جمله انتظار برای برطرف شدن طبیعی ضایعه، برای مولوسکوم کنتاژیوزوم پوستی و غیر واژینال در افراد بدون نقص ایمنی.
ما جستوجوهای خود را از پایگاههای زیر تا جولای 2016 بهروزرسانی کردیم: ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین، CENTRAL ،MEDLINE ،Embase، و LILACS. ما پایگاه ثبت شش کارآزمایی را جستوجو و فهرست منابع مطالعات انتخاب شده را کنترل کردیم و مقالات را برای یافتن منابع بیشتر برای کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده مرور کردیم. ما برای شناسایی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده مرتبط بیشتر با شرکتهای داروسازی و کارشناسان این زمینه تماس گرفتیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده مربوط به هرگونه درمان برای مولوسکوم کنتاژیوزوم در افراد بدون نقص ایمنی. ما کارآزماییهای مربوط به مولوسکوم کنتاژیوزوم منتقل شده از طریق جنسی و مربوط به افراد مبتلا به نقص ایمنی (از جمله افراد مبتلا به عفونت اچ آی وی) را حذف کردیم.
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل مطالعات را انتخاب، کیفیت روش شناختی را ارزیابی، و دادهها را از مطالعات انتخاب شده استخراج کردند. در جایی که امکان داشت، ما دادههای گمشده را از نویسندگان مطالعه بهدست آوردیم.
ما 11 مطالعه جدید را برای این بهروزرسانی یافتیم، که شامل 22 مطالعه انتخاب شده با مجموع 1650 شرکتکننده بود. این مطالعات اثرات موضعی (20 مطالعه) و مداخلات نظاممند (2 مطالعه) را مورد بررسی قرار دادند.
در میان مطالعات انتخاب شده جدید گزارشهایی از کارآزمایی کامل سه مطالعه منتشر نشده بزرگ وجود داشت، که توجه ما را به متخصص در این زمینه جلب کرد. تمام این مطالعات شواهد با کیفیت متوسط را برای عدم تاثیر ایمیکوئیمود 5% (5% imiquimod) نسبت به حامل (ترکیب حامل دارو) (پلاسبو) در درمان بالینی کوتاه مدت (4 مطالعه؛ 850 شرکتکننده؛ 12 هفته پس از شروع درمان؛ خطر نسبی (RR): 1.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 تا 1.93)، درمان بالینی میانمدت (2 مطالعه؛ 702 شرکتکننده؛ 18 هفته پس از شروع درمان؛ RR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 1.14)، و درمان بالینی بلندمدت (2 مطالعه؛ 702 شرکتکننده؛ 28 هفته پس از شروع درمان؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.17) ارائه کردند.
ما برای بهبود کوتاهمدت، نتایج مشابه اما با اطمینان بالا یافتیم (4 مطالعه؛ 850 شرکتکننده؛ 12 هفته پس از شروع درمان؛ RR: 1.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 1.47؛ شواهد با کیفیت بالا). برای پیامد «هر اثر جانبی»، ما شواهد با کیفیت بالا را برای تفاوت پائین یا عدم تفاوت بین ایمیکوئیمود 5% موضعی (topical 5% imiquimod) و حامل (vehicle) یافتیم (3 مطالعه؛ 827 شرکتکننده؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.07)، اما تعداد دفعات واکنشهای محل استفاده در گروههای تحت درمان با ایمیکوئیمود بیشتر بود (شواهد با کیفیت متوسط): هرگونه واکنش در محل استفاده (3 مطالعه؛ 827 شرکتکننده؛ RR: 1.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 1.77؛ تعداد مورد نیاز درمان برای یک پیامد مضر بیشتر (NNTH) 11 بود)؛ واکنش شدید در محل استفاده (3 مطالعه؛ 827 شرکتکننده؛ RR: 4.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.16 تا 16.19؛ NNTH بیش از 40).
برای 11 مقایسه زیر، شواهد محدودی وجود داشت که نشان داد این درمان در به دست آوردن درمان بالینی کوتاهمدت برتر است (شواهد با کیفیت پائین): ایمیکوئیمود 5% کمتر از کرایواسپری (3 مطالعه؛ 827 شرکتکننده؛ RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 1.07) و هیدروکسید پتاسیم 10% (2 مطالعه؛ 67 شرکتکننده؛ RR: 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.93) موثر است؛ روغن مورد سبز لیمویی استرالیا موثرتر از روغن زیتون است (1 مطالعه؛ 31 شرکتکننده؛ RR: 17.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.13 تا 282.72)؛ کرم بنزوئیل پراکسید 10% (10% benzoyl peroxide) مؤثرتر از ترتینوئین 0.05% (0.05% tretinoin) است (1 مطالعه؛ 30 شرکتکننده؛ RR: 2.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 4.79)؛ نیتریت سدیم 5% (5% sodium nitrite) همراه با اسید سالیسیلیک 5% (5% salicylic acid) موثرتر از اسید سالیسیلیک 5% بهتنهایی است (1 مطالعه؛ 30 شرکتکننده؛ RR: 3.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 تا 9.92)؛ و ید به همراه روغن درخت چای موثرتر از روغن درخت چای (1 مطالعه؛ 37 شرکتکننده؛ RR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 0.57) یا ید بهتنهایی است (1 مطالعه؛ 37 شرکتکننده؛ RR: 0.07؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.50). اگر چه عدم اطمینان کمیوجود دارد، هیدروکسید پتاسیم 10% بهنظر میرسد مؤثرتر از سالین (saline) است (1 مطالعه؛ 20 شرکتکننده؛ RR: 3.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 12.90)؛ بهنظر میرسد calcarea carbonica هومیوپاتیک مؤثرتر از پلاسبو باشد (1 مطالعه؛ 20 شرکتکننده؛ RR: 5.57 ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 33.54)؛ بهنظر میرسد که محلول هیدروکسید پتاسیم 2.5% کمتر از محلول هیدروکسید پتاسیم 5% موثر باشد (1 مطالعه؛ 25 شرکتکننده؛ RR: 0.35؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 1.01)؛ محلول بتادین 10% بههمراه چسب موضعی اسید سالیسیلیک 50% بهنظر میرسد بسیار موثرتر از چسب موضعی اسید سالیسیلیک به تنهایی باشد (1 مطالعه؛ 30 شرکتکننده؛ RR: 1.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 2.16).
ما برای سایر مقایسهها تفاوت آماری معنیداری نیافتیم (اکثر آنها دو درمان متفاوت موضعی را مورد بررسی قرار دادند). ما هیچ شواهدی از کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده برای بیان ضایعات یا هیدروژن پراکسید (آب اکسیژنه) موضعی نیافتیم.
محدودیتهای مطالعه شامل عدم کورسازی، تعداد زیاد ترک، و تجزیهوتحلیل بدون قصد درمان بود. به استثنای واکنش شدید ایمیکوئیمود در محل استفاده، هیچیک از درمانهای ارزیابیشده که در بالا توضیح داده شد با اثرات جانبی جدی همراه نبود (شواهد با کیفیت پائین). شایع ترین عوارض جانبی عبارت بود از درد در حین استفاده، قرمزی، و خارش. مطالعات انتخابشده مربوط به مقایسههای زیر اثرات جانبی را گزارش نکردند: calcarea carbonica در مقابل پلاسبو، بتادین 10% به همراه چسب موضعی اسید سالیسیلیک 50% در برابر چسب موضعی اسید سالیسیلیک، و بنزویل پراکسید 10% در مقابل ترتینوئین 0.05%.
به دلیل اطلاعات ناکافی بهویژه در مورد پنهانسازی تخصیص و گزارشدهی انتخابی احتمالی، ما نتوانستیم در بسیاری از مطالعات درباره خطر سوگیری (Bias) قضاوت کنیم. ما پنج مطالعه را در معرض خطر پائین سوگیری در نظر گرفتیم.
هیچ تکمداخلهای در درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم تاثیر قانع کنندهای را نشان نداده است. ما شواهدی با کیفیت متوسط یافتیم که نشان داد ایمیکوئیمود 5% موضعی از لحاظ درمان بالینی مؤثرتر از حامل نبود، اما منجر به واکنشهای بیشتری در محل استفاده شد، و شواهد با کیفیت بالا نشان داد که تفاوتی بین درمانها از لحاظ بهبود کوتاهمدت وجود نداشت. با این حال، شواهد با کیفیت بالا تعداد مشابهی از اثرات جانبی عمومیرا در هر دو گروه نشان دادند. از آنجایی که شواهد به نفع هیچیک از درمانها نبود، برطرف شدن طبیعی مولوسکوم کنتاژیوزوم همچنان یک روش قوی برای مقابله با این بیماری است.