سوال مطالعه مروری
نویسندگان این مرور در تلاش بودند تا اثربخشی و بیخطری زونیسامید را در افراد (16 سال یا بالاتر) مبتلا به ترمور اساسی ارزیابی کنند.
پیشینه
ترمور اساسی شایعترین اختلال حرکتی است. اگرچه این اختلال خوشخیم است، از نظر تاثیرات آن بر امید به زندگی، بهطور معمول پیشرونده و به شدت ناتوانکننده است. درمان عمدتا بر اساس عوامل دارویی (پروپرانولول و پریمیدون به عنوان درمان خط اول درمان) بنا میشود، اما این داروها در 25% تا 55% شرکتکنندگان غیر‐موثر هستند. زونیسامید به عنوان یک عامل بالقوه مفید در درمان ترمور اساسی پیشنهاد شده است.
ویژگیهای مطالعه
یک مطالعه را برای مقایسه زونیسامید و دارونما (placebo) یافتیم، که در مجموع شامل 20 شرکتکننده تصادفیسازی شده مبتلا به ترمور اساسی بود.
نتایج کلیدی
تاثیر زونیسامید بر تواناییهای عملکردی، خطر قطع درمان، و عوارض جانبی، نامشخص است زیرا کیفیت شواهد بسیار پائین است. عوارض جانبی فقط در شرکتکنندگان گروه زونیسامید گزارش شد، شاید به این دلیل که بیماران از نوع درمانی که دریافت کردند، آگاه بودند. کیفیت زندگی در این مطالعه بررسی نشد.
کیفیت شواهد
تنها مطالعهای را که یافتیم کوچک بود و احتمال اینکه شرکتکنندگان گروه درمان میدانستند در کدام گروه درمانی قرار داشتند، به این معنا است که نمیتوانیم در مورد پروفایل هزینه‐فایده این درمان مطمئن باشیم.