ما 22 RCT را شناسایی کردیم که در آنها 1211 شرکتکننده به 13 مداخله مختلف تصادفیسازی شدند. بیشتر آنها، کارآزماییهای کنترل شده با دارونما بودند. کارآزماییها به غیر از تشخیص قطعی کلانژیت اسکلروزان اولیه، شواهد کلستاز، عدم وجود بیماری کبدی جبران نشده و عدم وجود بدخیمی، محدودیتهای کمی داشتند. با این حال، برخی کارآزماییها فقط شرکتکنندگان علامتدار را وارد کردند، و برخی دیگر شامل شرکتکنندگان علامتدار و بدون علامت بودند. در مجموع 11 کارآزمایی (706 شرکتکننده) دادههایی را برای یک یا چند پیامد فراهم کردند. دوره پیگیری در اکثر کارآزماییها از سه ماه تا سه سال متغیر بود. فقط سه کارآزماییها پیگیری بیش از سه سال را گزارش کردند. محققان هیچ شواهدی را مبنی بر تفاوت در مزایای بالینی مهم مانند کاهش مورتالیتی در حداکثر دوره پیگیری و بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت پیدا نکردند.
پیامدهای اولیه
مورتالیتی:تخمین اثرگذاری مداخله: کلشیسین در مقابل دارونما: نسبت شانس: 0.44؛ 95% CI؛ 0.04 تا 5.07، شرکتکنندگان = 84، یک کارآزمایی؛ پنیسیلامین در مقابل دارونما: نسبت شانس: 1.18؛ 95% CI؛ 0.39 تا 3.58، شرکتکنندگان = 70، یک کارآزمایی؛ استروئیدها در مقابل دارونما: نسبت شانس: 3.00؛ 95% CI؛ 0.10 تا 90.96، شرکتکنندگان = 11، یک کارآزمایی؛ اورسودئوکسیکولیک اسید در مقابل دارونما: نسبت شانس: 1.51؛ 95% CI؛ 0.63 تا 3.63، شرکتکنندگان = 348، دو کارآزمایی، I 2 = 0%؛ وانکومایسین در مقابل دارونما: قابل تخمین نبود زیرا هیچ رویدادی در هر دو گروه وجود نداشت، شرکتکنندگان = 29، یک کارآزمایی.
عوارض جانبی جدی (نسبت):تخمین اثرگذاری مداخله: اینفلیکسیماب در مقابل دارونما: نسبت شانس قابل تخمین نبود (به دلیل صفر بودن تعداد رویداد در هر دو بازو)، شرکتکنندگان = 7، یک کارآزمایی؛ استروئیدها در مقابل دارونما: نسبت شانس: 20.00؛ 95% CI؛ 0.93 تا 429.90، شرکتکنندگان = 11، یک کارآزمایی؛ وانکومایسین در مقابل دارونما: قابل تخمین نبود زیرا هیچ رویدادی در هر دو گروه وجود نداشت، شرکتکنندگان = 29، یک کارآزمایی.
عوارض جانبی جدی (تعداد):تخمین اثرگذاری مداخله: اینفلیکسیماب در مقابل دارونما: نسبت نرخ: 0.80؛ 95% CI؛ 0.02 تا 40.44، شرکتکنندگان = 7، یک کارآزمایی؛ پنیسیلامین در مقابل دارونما: نسبت نرخ: 13.60؛ 95% CI؛ 0.78 تا 237.83، شرکتکنندگان = 70، یک کارآزمایی؛ استروئیدها در مقابل دارونما: نسبت نرخ: 3.32؛ 95% CI؛ 0.71 تا 15.62، شرکتکنندگان = 11، یک کارآزمایی.
عوارض جانبی (نسبت):تخمین اثرگذاری مداخله: استروئیدها در مقابل دارونما: نسبت شانس: 20.00؛ 95% CI؛ 0.93 تا 429.90، شرکتکنندگان = 11، یک کارآزمایی؛ اورسودئوکسیکولیک اسید در مقابل دارونما: نسبت شانس: 1.22؛ 95% CI؛ 0.68 تا 2.17، شرکتکنندگان = 198، یک کارآزمایی؛ وانکومایسین در مقابل دارونما: قابل تخمین نبود زیرا هیچ رویدادی در هر دو گروه وجود نداشت، شرکتکنندگان = 29، یک کارآزمایی.
عوارض جانبی (تعداد):تخمین اثرگذاری مداخله: سیکلوسپورین در مقابل دارونما: نسبت نرخ: 2.64؛ 95% CI؛ 0.99 تا 7.03، شرکتکنندگان = 26، یک کارآزمایی؛ استروئیدها در مقابل دارونما: نسبت نرخ: 3.32؛ 95% CI؛ 0.71 تا 15.62، شرکتکنندگان = 11، یک کارآزمایی؛ اورسودئوکسیکولیک اسید به اضافه مترونیدازول در مقابل اورسودئوکسیکولیک اسید: نسبت نرخ: 2.36؛ 95% CI؛ 0.98 تا 5.71، شرکتکنندگان = 71، یک کارآزمایی.
کیفیت زندگی مرتبط با سلامت: اورسودئوکسیکولیک اسید در مقابل دارونما: تفاوت میانگین: 1.30؛ 95% CI؛ 5.61‐ تا 8.21، شرکتکنندگان = 198، یک کارآزمایی (مقیاس سلامت عمومی‐36 فرم کوتاه (SF)).
پیامدهای ثانویه
مطالعات هیچ شواهدی را مبنی بر وجود تفاوت در مزایای بالینی مانند کاهش در نیاز به پیوند کبد یا کاهش در نسبت بروز کلانژیوکارسینوما ارائه نکردند. یک کارآزمایی کوچک (29 شرکتکننده) که وانکومایسین را با دارونما مقایسه کرد، هیچ موردی را از بدخیمی، جبران کبدی، و پیوند کبد را در هر دو گروه پس از یک دوره پیگیری بسیار کوتاه 12 هفتهای پس از درمان گزارش نکرد. هیچ یک از کارآزماییها باقیمانده به وضوح دیگر فواید بالینی را مانند کاهش پیشرفت همه بدخیمیها، سرطان کولورکتال، بیماری کبدی جبران نشده، زمان لازم تا بروز بیماری کبدی جبران نشده، زمان لازم تا انجام پیوند کبد، یا نیاز به کولهسیستکتومی را گزارش نکردند تا امکان مقایسه بین مداخلات مختلف فراهم شود.
منابع تامین مالی مطالعه: پانزده کارآزمایی منبع بودجه خود را گزارش کردند؛ سه مورد توسط سازمانهایی بدون داشتن منفعت در نتایج کارآزمایی، و 12 مورد به طور نسبی یا کامل توسط شرکتهای دارویی تامین مالی شدند.