استراتژی‌های بهداشت عمومی که ناقلین پشه، به خصوص پشه‌بندهای آغشته به حشره‌کش طولانی‌اثر (long‐lasting insecticidal nets; LLINs) پیرتروئیدی را مورد هدف قرار می‌دهند، عمدتا سبب کاهش قابل توجه تعداد افراد مبتلا به مالاریا در آفریقا شده‌اند. گسترش مقاومت به حشره‌کش در پشه‌های آنوفل، این تاثیرات را تهدید می‌کند. یکی از راه‌های کنترل جمعیت‌های مقاوم به حشره‌کش‌ها، استفاده از سینرژیست‌های حشره‌کش است. پیپرونیل بوتوکساید (piperonyl butoxide; PBO)، یک سینرژیست است که آنزیم‌های خاص متابولیک را درون پشه‌ها مهار کرده و برای تشکیل پشه‌بندهای پیرتروئید–PBO وارد پشه‌بندهای پیرتروئید– LLINs شده است. پشه‌بندهای پیرتروئید–PBO، که در حال حاضر توسط چهار تولید کننده LLIN تولید می‌شوند و توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) را در سال 2017 پیگیری می‌کنند، در کمپین‌های توزیع در کشورهای مختلف وارد شده‌اند. این مرور، شواهد اپیدمیولوژیکی و انتومولوژیکی را درباره این‌که افزودن PBO به LLINها، اثربخشی آنها را بهبود می‌بخشد یا خیر، بررسی می‌کند.

1. ارزیابی این‌که افزودن PBO به LLIN‌های پیرتروئید منجر به افزایش اثربخشی اپیدمیولوژیکی و انتومولوژیکی پشه‌بندها می‌شود یا خیر.

2. مقایسه تاثیرات پشه‌بندهای پیرتروئید–PBO که در حال حاضر در حال توسعه تجاری بوده یا در بازار موجود هستند در برابر معادل غیر‐PBO آنها در رابطه با:

الف ‐ عفونت مالاریا (شیوع یا بروز)؛
ب ‐ پیامدهای انتومولوژیکی.

ما پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماری‌های عفونی در کاکرین (CIDG)؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ Web of Science؛ CAB Abstracts و دو پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت) را تا 24 آگوست 2018 جست‌وجو کردیم. برای به دست آوردن داده‌های منتشر نشده با سازمان‌ها تماس گرفتیم. ما فهرست منابع کارآزمایی‌های شناسایی شده را توسط روش‌های بالا بررسی کردیم.

ما کارآزمایی‌های آزمایشگاهی، کارآزمایی‌های تجربی کپر (hut)، کارآزمایی‌های روستایی، و کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده را با پشه‌هایی از کمپلکس آنوفل‌های گامبیا (Anopheles gambiae) یا گروه آنوفل‌های فانستوس (Anopheles funestus) وارد کردیم.

دو نویسنده مرور به ارزیابی واجد شرایط بودن هر کارآزمایی پرداختند، داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را برای کارآزمایی‌های وارد شده مورد بررسی قرار دادند. اختلاف‌نظرها را از طریق بحث با نویسنده سوم مرور حل کردیم. داده‌ها را با استفاده از Review Manager 5 تجزیه‌و‌تحلیل کردیم و قطعیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.

پانزده کارآزمایی، معیارهای ورود را داشتند: دو کارآزمایی آزمایشگاهی، هشت کارآزمایی تجربی کپر، و پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده خوشه‌ای روستایی.

یک کارآزمایی روستایی به بررسی تاثیر پشه‌بندهای پیرتروئید‐PBO بر شیوع عفونت مالاریا در مناطقی با پشه‌هایی با مقاومت بالا به پیرتروئید پرداخت. آخرین نقطه پایانی در 21 ماه پس از مداخله نشان داد که شیوع مالاریا احتمالا در بازوی مداخله کاهش یافت (OR: 0.40؛ 95% CI؛ 0.20 تا 0.80؛ 1 کارآزمایی؛ 1 مقایسه؛ شواهد با قطعیت متوسط).

در مناطقی با مقاومت بالا به پیرتروئید (کم‌تر از 30% مورتالیتی پشه)، در مقایسه‌های پشه‌بندهای شسته نشده پیرتروئید‐PBO با LLIN‌های شسته نشده استاندارد، پشه‌بندهای PBO باعث مورتالیتی بالاتر پشه (خطر نسبی (RR): 1.84؛ 95% CI؛ 1.60 تا 2.11؛ 14620 پشه؛ 5 کارآزمایی؛ 9 مقایسه؛ شواهد با قطعیت بالا) و میزان موفقیت پائین‌تر در تغذیه از خون (RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.50 تا 0.71؛ 14000 پشه؛ 4 کارآزمایی؛ 8 مقایسه؛ شواهد با قطعیت بالا) شد. با این حال، در مقایسه پشه‌بندهای شسته شده پیرتروئید‐PBO با LLINهای شسته شده، نمی‌دانیم که پشه‌بندهای PBO تاثیر بیش‌تری بر مورتالیتی پشه دارد یا خیر (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.63؛ 10268 پشه؛ 4 کارآزمایی؛ 5 مقایسه؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، اگرچه پشه‌بندهای شسته شده پیرتروئید‐PBO، در مقایسه با LLIN‌های استاندارد، موفقیت را در تغذیه از خون کاهش داد (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.92؛ 9674 پشه؛ 3 کارآزمایی؛ 4 مقایسه؛ شواهد با قطعیت بالا).

در مناطقی که مقاومت پیرتروئید، متوسط در نظر گرفته می‌شود (31% تا 60% مورتالیتی پشه)، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تاثیرات پشه‌بندهای شسته نشده پیرتروئید‐PBO در مقایسه با LLIN‌های شسته نشده استاندارد بر میزان مورتالیتی پشه وجود داشته باشد (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.54؛ 242 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 1 مقایسه؛ شواهد با قطعیت پائین) و ممکن است در تاثیرات بر موفقیت تغذیه از خون، تفاوتی اندک یا عدم تفاوت وجود داشته باشد (RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.67 تا 1.13؛ 242 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 1 مقایسه؛ شواهد با قطعیت پائین). برای پشه‌بندهای شسته شده پیرتروئید‐PBO در مقایسه با LLINهای شسته شده استاندارد الگوی مشابهی وجود دارد (مورتالیتی: RR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.54؛ 329 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 1 مقایسه؛ شواهد با قطعیت پائین؛ موفقیت در تغذیه از خون: RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.13؛ 329 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 1 مقایسه؛ شواهد با قطعیت پائین).

در مناطقی که مقاومت پیرتروئید پائین است (61% تا 90% مورتالیتی پشه)، احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تاثیر پشه‌بندهای شسته نشده پیرتروئید‐PBO در مقایسه با LLIN‌های شسته نشده استاندارد بر مورتالیتی پشه وجود دارد (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 1.05 تا 1.16؛ 708 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 2 مقایسه؛ شواهد با قطعیت متوسط)، اما شواهدی در مورد تاثیر بر موفقیت تغذیه از خون وجود ندارد (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.06 تا 7.37؛ 708 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 2 مقایسه؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). در مورد پشه‌بندهای شسته شده پیرتروئید‐PBO در مقایسه با LLINهای شسته شده استاندارد، نمی‌دانیم که تفاوتی در مورتالیتی پشه وجود دارد یا خیر (RR: 1.16؛ 96% CI؛ 0.83 تا 1.63؛ 878 پشه؛ 1 کارآزمایی؛ 2 مقایسه؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، اما موفقیت در تغذیه از خون ممکن است کاهش یابد (RR: 1.50؛ 95% CI؛ 0.89 تا 2.54؛ 878 پشه، 1 کارآزمایی، 2 مقایسه، شواهد با قطعیت پائین).

در مناطقی که جمعیت پشه حساس به حشره‌کش هستند (بیش‌از 90% مورتالیتی پشه)، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تاثیر پشه‌بندهای شسته نشده پیرتروئید‐PBO در مقایسه با LLIN‌های شسته نشده استاندارد بر مورتالیتی پشه وجود داشته باشد (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 0.64 تا 2.26؛ 2791 پشه؛ 2 کارآزمایی، 2 مقایسه، شواهد با قطعیت پائین). این تاثیر برای پشه‌بندهای شسته شده مشابه است (RR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.25؛ 2644 پشه؛ 2 کارآزمایی، 2 مقایسه، شواهد با قطعیت پائین). ما نمی‌دانیم که پشه‌بندهای شسته نشده پیرتروئید‐PBO تاثیری بر موفقیت در تغذیه از خون توسط پشه‌های حساس دارند یا خیر (RR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.11 تا 2.32؛ 2791 پشه؛ 2 کارآزمایی، 2 مقایسه، شواهد با قطعیت بسیار پائین). همین امر در مورد پشه‌بندهای شسته شده نیز صادق است (RR: 1.28؛ 95% CI؛ 0.81 تا 2.04؛ 2644 پشه؛ 2 کارآزمایی، 2 مقایسه، شواهد با قطعیت پائین).

در کارآزمایی‌های روستایی که به مقایسه پشه‌بندهای پیرتروئید‐PBO با LLIN‌ها پرداختند، تفاوتی در میزان اسپوروزوئیت (sporozoite) (4 کارآزمایی؛ 5 مقایسه) و برابری پشه (3 کارآزمایی؛ 4 مقایسه) وجود داشت.

در مناطقی با مقاومت بالا به حشره‌کش، پشه‌بندهای پیرتروئید–PBO باعث افزایش مورتالیتی پشه‌ها و کاهش میزان تغذیه از خون می‌شوند و نتایج حاصل از یک کارآزمایی بالینی نشان می‌دهد که این امر منجر به کاهش شیوع مالاریا می‌شود. سوالاتی در مورد پایداری PBO در پشه‌بندها مطرح می‌شود، زیرا تاثیر LLIN‌های پیرتروئید–PBO بر مورتالیتی پشه، با بیش از 20 بار شست‌وشو در کارآزمایی‌های تجربی کپر پایدار نماند. شواهد اندکی ‌برای حمایت از اثربخشی بالاتر انتومولوژیکی پشه‌بندهای پیرتروئید–PBO در مناطقی که پشه‌ها سطح پائین‌تری را از مقاومت به پیرتروئیدها نشان می‌دهند، وجود دارد.