جلد ۲۰۱۸ -                   جلد ۲۰۱۸ - صفحات ۰-۰ | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.1002/14651858.CD012370.pub2

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Camilla Strüm, Jakob S Stefansson, Maria Louise Fabritius, Lars S Rasmussen, Thomas A Schmidt, Janus C Jakobsen. Hospitalisation in short-stay units for adults with internal medicine diseases and conditions. 3 2018; 2018
URL: http://cochrane.ir/article-1-1815-fa.html
بستری در بخش‌های اقامت کوتاه‌‐مدت برای بزرگسالان مبتلا به شرایط و بیماری‌های داخلی
Camilla Strüm* , Jakob S Stefansson , Maria Louise Fabritius , Lars S Rasmussen , Thomas A Schmidt , Janus C Jakobsen
پیشینه
بخش‌های بستری کوتاه‌‐مدت، واحد‌های بیمارستانی هستند که در آنها مراقبت کوتاه‌‐مدت برای بیماران وارد شده ارائه می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که واحدهای بستری کوتاه‌‐مدت ممکن است نرخ پذیرش، مدت زمان بستری در بیمارستان، پذیرش مجدد در بیمارستان و هزینه‌های درمان را بدون در نظر گرفتن کیفیت مراقبت کاهش دهد. واحدهای بستری کوتاه‌‐مدت اغلب توسط یک دسته بیمار هدف، عملکرد هدف و چارچوب زمانی هدف تعریف می‌شوند. فرض بر این است که، واحد‌های بستری کوتاه‌‐مدت می‌تواند به عنوان قسمتی از هر بخش ایجاد شود، اما این مرور بر واحد‌های بستری کوتاه‌‐مدت متمرکز است که مراقبت را برای شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری‌ها و امراض داخلی پزشکی فراهم می‌کند.
اهداف
ارزیابی تاثیرات مفید و مضر بستری در واحد کوتاه‌‐مدت برای مقایسه با مراقبت معمول در افراد مبتلا به بیماری‌ها و شرایط داخلی پزشکی.
روش های جستجو
ما تا 13 دسامبر 2017 به جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ سه بانک اطلاعاتی دیگر و دو پایگاه ثبت کارآزمایی همراه با کنترل منابع و جست‌وجوی استنادها پرداختیم و برای شناسایی مطالعات بیشتر با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. هم‌چنین چندین منابع علمی منتشر نشده را جست‌وجو کردیم و برای مطالعات وارد شده، جست‌وجوی استنادی پیشرو را انجام دادیم.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کارآزمایی‌های خوشه‌ای‐تصادفی‌سازی شده‌ای را وارد کردیم که به مقایسه بستری شدن در یک بخش کوتاه‌‐مدت بیمارستان با مراقبت معمول (بستری شدن در بخش مرسوم بیمارستان یا سایر خدمات) پرداختند. یک بخش بستری کوتاه‌‐مدت را به عنوان بخشی از بیمارستان تعریف کردیم که در آن مدت زمان بستری در بیمارستان برای بیماران پنج روز یا کم‌تر بود. بخش‌های چند‐گانه و تخصصی کوتاه‌‐مدت را وارد کردیم. شرکت‌کنندگان، بزرگسال پذیرش شده در بیمارستان مبتلا به یک بیماری یا شرایط پزشکی داخلی بودند. شرکت‌کنندگان بخش جراحی، زایمانی، روانپزشکی، زنان و اورژانس را از مرور خارج کردیم. کارآزمایی‌ها بدون در نظر گرفتن وضعیت انتشار، تاریخ و زبان وارد شدند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) هر کارآزمایی وارد شده را ارزیابی کردند. اندازه تاثیرگذاری مداخله را از طریق متاآنالیز‌ برای دو پیامد اولیه، مرگ‌ومیر و حوادث جانبی جدی و یک پیامد ثانویه، پذیرش مجدد در بیمارستان، اندازه‌گیری کردیم: پیامدهای مهم زیر را به صورت روایت‌گونه (narrative) گزارش کردیم: کیفیت زندگی، فعالیت‌های زندگی روزمره، حوادث جانبی غیر‐جدی و هزینه‌ها. از تفاوت‌های خطر نسبی از 15% برای مرگ‌ومیر و 20% برای حوادث جانبی جدی برای کم‌ترین ملاحظات بالینی مرتبط استفاده کردیم. قطعیت شواهد و قدرت توصیه‌های پیامدها را با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) رتبه‌بندی کردیم.
نتایج اصلی

19 رکورد را وارد کردیم که به گزارش درباره 14 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده با مجموع 2872 شرکت‌کننده پرداختند. یک کارآزمایی در حال انجام بود. سیزده کارآزمایی، بستری شدن را در بخش کوتاه‌‐مدت به دلیل شش شرایط خاص (اختلال نارسایی قلبی حاد (یک کارآزمایی)، آسم (یک کارآزمایی)، فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) (یک کارآزمایی)، درد قفسه سینه (هفت کارآزمایی)، سنکوپ (دو کارآزمایی) و حمله ایسکمیک گذرا (یک کارآزمایی)) و یک کارآزمایی شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری و شرایط داخلی پزشکی مختلف را مورد بررسی قرار دادند. اجزای مداخله میان کارآزمایی‌ها به دلیل شرایط شرکت‌کنندگان کارآزمایی متفاوت بود. تمام کارآزمایی‌های وارد شده در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند.

قطعیت شواهد برای تمام پیامدها بسیار پائین بود. در نتیجه، این موضوع که بستری در بخش‌های کوتاه‌‐مدت در مقایسه با مراقبت معمول، مرگ‌ومیر (خطر نسبی (RR): 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.15) 5 کارآزمایی (هفت کارآزمایی دیگر بر اساس 1299 شرکت‌کننده هیچ موردی را از مرگ‌ومیر در هیچ یک از گروه‌ها گزارش نکردند))؛ حوادث جانبی جدی (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.59 تا 1.54؛ 7 کارآزمایی (یک کارآزمایی دیگر با 108 شرکت‌کننده هیچ موردی از حوادث جانبی را در هیچ یک از گروه‌ها گزارش نکرد))؛ و پذیرش مجدد در بیمارستان (RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.19؛ 8 کارآزمایی (یک کارآزمایی دیگر با 424 شرکت‌کننده نتایج مربوط به شرکت‌کنندگان را گزارش نکرد)) را کاهش می‌دهد، نامطمئن است. اطلاعات کافی برای تایید یا رد این‌که بستری شدن در بخش کوتاه‌‐مدت تاثیرات مرتبطی بر کیفیت زندگی، فعالیت‌های زندگی روزمره، حوادث جانبی غیر‐جدی و هزینه‌ها دارد، وجود نداشت.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
به‌طور کلی، کمیت و قطعیت شواهد بسیار پائین بود. در نتیجه، این موضوع که تاثیرات مفید یا مضری برای بستری شدن در بخش بستری کوتاه‌‐مدت برای بزرگسالان مبتلا به بیماری و شرایط داخلی پزشکی وجود دارد، نامطمئن است ‐ مطالعات بیش‌تری برای مقایسه تاثیرات بخش‌های بستری کوتاه‌‐مدت با مراقبت معمول مورد نیاز هستند. چنین کارآزمایی‌هایی باید با خطر پائین سوگیری و خطر پائین خطاهای تصادفی انجام شود تا قطعیت کلی شواهد بهبود یابد.
خلاصه به زبان ساده

بستری در بخش‌های اقامت کوتاه‌‐مدت برای بزرگسالان مبتلا به شرایط و بیماری‌های داخلی

هدف از انجام این مرور چیست؟

یافتن اینکه بستری کوتاه‌‐مدت در بیمارستان در بخش‌های بستری کوتاه‌‐مدت پیامدهای بزرگسالان مبتلا به بیماری‌ها و شرایط داخلی پزشکی را در مقایسه با مراقبت معمول بهبود می‌بخشد.

پیام‌های کلیدی

ما در مورد تاثیر بستری در بخش کوتاه‌‐مدت برای بزرگسالان مبتلا به بیماری‌ها و شرایط داخلی پزشکی در مقایسه با مراقبت معمول مطمئن نیستیم. این شواهد به چندین دلیل مهم نامطمئن بودند؛ از جمله عدم وجود داده کافی، تفاوت بین شرکت‌کنندگان و مداخلات همزمان، و مشکلات مرتبط با روش‌هایی که کارآزمایی‌ها از آنها استفاده می‌کنند که این امر می‌تواند منجر به نتایج غلط شود. برای تست کردن تاثیر بستری شدن در بخش کوتاه‌‐مدت بر بیماران و هزینه‌های فردی، به کارآزمایی‌هایی با کیفیت بسیار بالا نیاز داریم.

در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟

بخش‌های بستری کوتاه‌‐مدت، واحد‌های بیمارستانی هستند که در آنها مراقبت کوتاه‐مدت برای بیماران وارد شده ارائه می‌شود. خدمات آنها اغلب بر اساس نوع بیمار، عملکرد بخش و یک قالب زمانی تعریف می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که بخش‌های بستری کوتاه‌‐مدت ممکن است تعداد افراد بستری شده را در بیمارستان، طول مدت بستری شدن در بیمارستان، تعداد افرادی که مجبور به بازگشت به بیمارستان می‌شوند (پذیرش مجدد) و هزینه‌ها را، بدون از دست دادن کیفیت مراقبت کاهش دهند، اما پیش از انجام مرور حاضر، ارزیابی کاملی از تاثیرات بستری در بخش کوتاه‌‐مدت در مقایسه با مراقبت معمول (عمدتا بستری شدن در بخش مرسوم بیمارستان) وجود نداشت. این مرور بر بستری شدن در بخش کوتاه‌‐مدت به دلیل بیماری‌ها و شرایط داخلی پزشکی، مانند پنومونی یا درد قفسه سینه متمرکز بود. ما به مقایسه تاثیر بستری شدن در بخش کوتاه‌‐مدت با مراقبت معمول از طریق بررسی مرگ‌و‌میرها (مورتالیتی)، مشکلات جدی (حوادث جانبی جدی)، کیفیت زندگی، فعالیت‌های زندگی روزمره (مانند مدیریت امور منزل یا داروها)، پذیرش مجدد در بیمارستان، حوادث جانبی غیر‐جدی و هزینه‌ها پرداختیم.

نتایج اصلی این مرور چه هستند؟

نویسندگان مرور 14 کارآزمایی مرتبط را با مجموع 2872 شرکت‌کننده یافتند. تمام کارآزمایی‌ها به صورت کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده انجام شدند، یعنی افرادی که در این کارآزمایی‌ها شرکت کردند فقط از طریق شانس به گروه بستری در بخش کوتاه‌‐مدت یا گروه کنترل که مراقبت معمول دریافت کردند، اختصاص داده شدند. برای تست تاثیر یک مداخله، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده به عنوان قابل اطمینان‌ترین طرح کارآزمایی در نظر گرفته شدند.

سیزده کارآزمایی بستری شدن را در بخش کوتاه‌‐مدت به دلیل شش بیماری خاص (آسم، فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) (ضربان قلب نامنظم)، درد قفسه سینه، اختلال (بدتر شدن علائم) نارسایی قلبی، سنکوپ (از دست دادن هوشیاری به دلیل افت فشار خون) و حمله ایسکمیک ‌گذرا (مینی‌استروک)) بررسی کردند و یک کارآزمایی مشخص نکرد که شرکت‌کنندگان چه شرایطی باید داشته باشند. یک کارآزمایی در حال انجام را شناسایی کردیم. اجزای بستری در بخش کوتاه‌‐مدت در بین کارآزمایی‌ها بسته به شرایط شرکت‌کنندگان کارآزمایی متفاوت بود. تمام کارآزمایی‌های وارد شده مشکلاتی در رابطه با روش‌های انجام داشتند که به‌طور بالقوه می‌توانست منجر به به دست آمدن نتایج نادرست شود. در مورد اینکه بین بستری شدن در بخش کوتاه‌‐مدت و مراقبت معمول برای کاهش مرگ‌ومیر، حوادث جانبی جدی و پذیرش مجدد در بیمارستان تفاوتی وجود دارد یا خیر، نامطمئن بودیم. ما قادر به ترکیب و بررسی نتایج برای سایر پیامدها نبودیم، زیرا کارآزمایی‌ها از روش‌های مختلفی برای اندازه‌گیری استفاده کردند (به عنوان مثال با استفاده از مقیاس‌های مختلف)، یا داده کافی نداشتند، یا نتایج آنها را به گونه‌ای گزارش کردند، به این معناست که ما نتوانستیم از آنها استفاده کنیم. کارآزمایی‌های مجزا اظهار داشتند که بستری شدن در بخش کوتاه‌‐مدت منجر به کیفیت زندگی بالا، حوادث جانبی غیر‐جدی کم‌تر و هزینه‌های پائین‌تر شد. با این حال، ما نمی‌توانیم به این شواهد اطمینان داشته باشیم و باید در مورد تفسیر نتایج این کارآزمایی‌ها محتاط باشیم؛ تمام کارآزمایی‌های وارد شده در معرض خطر بالای خطاها قرار داشتند، که اعتبار این نتایج را مورد سوال قرار داد و ما نمی‌توانیم این نکته را که نشان می‌دهد این یافته‌ها صرفا به دلیل بازی شانس بوده، حذف کنیم. تایید این یافته‌ها در کارآزمایی‌های بزرگ‌تر، و به خوبی انجام شده مهم است.

این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟

نویسندگان مرور به دنبال کارآزمایی‌هایی بودند که پیش از 13 دسامبر 2017 منتشر شدند.


(۸۶۲ مشاهده)
متن کامل [PDF 4 kb]   (۷۵ دریافت)    

پذیرش: 1396/9/22 | انتشار: 1397/5/22