سوال مطالعه مروری
ما به دنبال مناسبترین و دقیقترین تست غربالگری سریع در بزرگسالانی بدون ناهنجاریهای واضح راه هوایی، برای شناسایی افرادی بودیم که احتمالا انجام اینتوباسیون (یعنی وارد کردن یک لوله به داخل نای) در آنها دشوار است.
پیشینه
اینتوباسیون اطمینان خاطر ایجاد میکند که راه هوایی بیمار در حالی که عمیقا آرامسازی (sedate) شده، غیر‐هوشیار است یا تحت بیهوشی قرار گرفته، باز نگه داشته میشود، بنابراین میتوان تنفس وی را با دستگاه (ونتیلاسیون) کنترل، کرده و سطوح مناسب اکسیژن را برای وی حین جراحی، به دنبال ترومای وسیع، طی بیماری شدید، یا به دنبال ایست قلبی تامین کرد. وجود راه هوایی که لولهگذاری آن دشوار باشد، یک وضعیت بالقوه تهدید کننده زندگی است.
لولهگذاری از طریق لارنگوسکوپی انجام میشود (قرار دادن دوربینی کوچک برای مشاهده مسیر لولهگذاری)، به مهارتهای پیشرفتهای نیاز دارد، و عموما بدون بروز حادثه مهمی به سرانجام میرسد. لولهگذاری در تقریبا 10% از بیماران دشوار است، و به تجهیزات و اقدامات احتیاطی ویژهای نیاز دارد. چندین مشکل جسمانی با راههای هوایی دشوار و اینتوباسیون ناموفق مرتبط است، بنابراین هشدار در مورد راههای هوایی بالقوه دشوار، میتواند کمک کننده باشد. استفاده از چندین تست سریع قابل استفاده در بالین بیمار، برای شناسایی افرادی که در معرض خطر بالای راههای هوایی دشوار قرار دارند، رایج است، اما مشخص نیست که آنها چقدر دقیق هستند.
جمعیت هدف
مطالعات مربوط به بزرگسالان 16سال یا بالاتر و بدون ناهنجاریهای واضح راههای هوایی را که مقرر بود اینتوباسیون استاندارد دریافت کنند، وارد کردیم.
تست بررسی شده
هفت مورد را از شایعترین تستهای قابل استفاده در بالین بیمار ارزیابی کردیم، که بهطور معمول برای تشخیص راههای هوایی دشوار استفاده میشوند. انجام کامل آنها فقط چند ثانیه طول میکشند و به تجهیزات خاصی احتیاج ندارند.
تستهای شاخص (تستهای تشخیصی مورد نظر) شامل موارد زیر بودند:
‐ تست مالامپاتی (Mallampati test) (اصلی یا تعدیل شده؛ از بیمار در وضعیت نشسته درخواست میشود که دهان خود را باز کند و زبان را تا حد ممکن بیرون آورد تا وسعت میدان دید برای لولهگذاری مشخص شود)؛
‐ نمره خطر ویلسون (Wilson risk score) (شامل وزن بیمار، حرکت سر و گردن، حرکت فک، عقب کشیدن چانه، جفت کردن دندانها)؛
‐ فاصله چانه تا غضروف تیروئید (thyromental distance) (فاصله میان چانه و لبه بالایی سیب آدم)؛
‐ فاصله استرنومنتال (sternomental distance) (فاصله میان چانه و شکاف بین استخوانهای ترقوه)؛
‐ تست باز کردن دهان (mouth opening test)؛
‐ تست گزش لب بالا (upper lip bite)؛
‐ یا هر ترکیبی از این تستها.
تاریخ جستوجو
شواهد تا 16 دسامبر 2016 بهروز است. (در مارچ 2018 به جستوجوی مطالعات جدید پرداختیم، اما هنوز آنها را در این مرور نگنجاندهایم.)
ویژگیهای مطالعه
ما 133 مطالعه (844,206 شرکتکننده) را وارد کردیم که دقت هفت تست فوق را، به علاوه 69 تست متداول دیگر و 32 تست ترکیبی، در تشخیص راههای هوایی دشوار بررسی کردند.
نتایج کلیدی
برای لارنگوسکوپی دشوار، میانگین حساسیت (sensitivity) (درصد موارد به درستی تشخیص داده شده از راههای هوایی دشوار) از 22% (تست باز کردن دهان) تا 63% (تست گزش لب بالا) متغیر بود. میانگین ویژگی (specificity) (درصد مواردی که بیماران بدون راههای هوایی دشوار به درستی تشخیص داده شده بودند) از 80% (تست تعدیل شده مالامپاتی) تا 95% (نمره خطر ویلسون) متغیر بود. تست گزش لب بالا، بیشترین حساسیت را نسبت به تمام تستهای در نظر گرفته شده داشت.
برای لولهگذاری دشوار، میانگین حساسیت از 24% (فاصله تیرومنتال) تا 51% (تست تعدیل شده مالامپاتی) و میانگین ویژگی از 87% (تست تعدیل شده مالامپاتی) تا 93% (تست باز کردن دهان) متغیر بود. تست تعدیل شده مالامپاتی، بیشترین حساسیت را نسبت به همه تستهای در نظر گرفته شده داشت.
در ونتیلاسیون دشوار با ماسک صورت (face mask ventilation) (اندیکاسیون دیگری برای راه هوایی دشوار)، دادههای کافی فقط برای محاسبه میانگین حساسیت 17% و میانگین ویژگی 90% برای تست تعدیل شده مالامپاتی وجود داشت.
کیفیت شواهد
بهطور کلی، شواهد حاصل از مطالعات از کیفیت متوسط تا بالایی برخوردار بود. این احتمال که مطالعات نتایج قابل اعتمادی را ارائه کرده باشند، بهطور کلی بالا بود، اگرچه در نیمی از آنان، پزشکی که لولهگذاری را انجام داد، نتیجه تست قبلی را میدانست، که ممکن است بر نتایج تأثیر گذاشته باشد، اما این یک وضعیت طبیعی در مراقبتهای بالینی روتین است. مشخصات بیماران، تستها، و شرایط آنها با افرادی که در طیف وسیعی از سیستمهای بالینی روزمره دیده میشوند، قابل قیاس است. نتایج این مرور باید در ارزیابیهای استاندارد راههای هوایی پیش از جراحی، در بیمارانی با ظاهر طبیعی و بستری در بیمارستان در سراسر جهان اعمال شود.
نتیجهگیری
تستهای غربالگری قابل استفاده در بالین بیمار که در این مرور بررسی شدند، برای تشخیص راههای هوایی دشوار پیشبینی نشده چندان مناسب نیستند، زیرا در آنها تعداد زیادی از افراد که راه هوایی دشوار داشتند از دست رفتند.