درد یک ویژگی شایع دوران کودکی و نوجوانی در سراسر جهان بوده، و برای بسیاری از جوانان، این درد مزمن است. دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت برای درمان‌های دارویی درد پایدار در کودکان تایید می‌کنند که درد در کودکان، یک نگرانی عمده سلامت عمومی است که در اکثر نقاط جهان اهمیت زیادی دارد. در حالی که در گذشته، وجود درد شدیدا رد می‌شد و اغلب درمان‌نشده باقی می‌ماند، دیدگاه‌های مربوط به درد کودکان با گذشت زمان تغییر کرده و در حال حاضر، تسکین درد مهم تلقی می‌شود.

ما مجموعه‌ای را از 7 مرور در رابطه با درد مزمن غیر‐سرطانی و درد سرطانی (با بررسی داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدصرع، داروهای غیراستروئیدی ضد‐التهابی، اوپیوئیدها، و پاراستامول، به عنوان موارد اولویت‌دار) به منظور ارزیابی شواهد مربوط به استفاده از مداخلات دارویی برای درد در کودکان و نوجوانان، طراحی کردیم.

بیماری مزمن (و درد مرتبط با آن)، به عنوان علت اصلی موربیدیتی در کودکان و نوجوانان در دنیای امروز، یک نگرانی عمده سلامت به شمار می‌رود. درد مزمن (دردی که سه ماه یا بیشتر طول می‌کشد) می‌تواند در جمعیت اطفال در طبقه‌بندی‌های مختلف پاتوفیزیولوژیکی قرار گیرد: ناشی از صدمه فیزیکی به بافت‌ها یا نوسیسپتیو (nociceptive)، نوروپاتیک (neuropathic)، ایدیوپاتیک (idiopathic)، احشایی (visceral)، درد ناشی از آسیب به عصب، درد مزمن عضلانی‌اسکلتی و درد مزمن شکمی، و دیگر دلایل ناشناخته.

اوپیوئیدها در سراسر دنیا برای درمان درد استفاده می‌شوند. آن‌ها به گیرنده‌های اوپیوئیدی در سیستم عصبی مرکزی (مو (mu)، کاپا (kappa)، دلتا (delta)، و سیگما (sigma)) متصل شده و می‌توانند شامل آگونیست‌ها (agonists)، آنتآگونیست‌ها (antagonists)، آگونیست‌ها‐آنتآگونیست‌های ترکیبی یا آگونیست‌های نسبی باشند. اوپیوئیدها عموما در بسیاری از کشورهای با درآمد بالا در مراکز مراقبت‌های سلامت در دسترس هستند، اما دسترسی به آن‌ها در کشورهای با درآمد پایین و متوسط ممکن است محدود باشد. به‌عنوان مثال، اوپیوئیدهایی که در حال حاضر در انگلستان موجود هستند عبارتند از: بوپرنورفین (buprenorphine)، کدئین (codeine)، فنتانیل (fentanyl)، هیدرومورفون (hydromorphone)، متادون (methadone)، مورفین (morphine)، اکسی‌کودون (oxycodone) و ترامادول (tramadol). اوپیوئیدها در دوزهای مختلف (عمدتا براساس وزن بدن برای بیماران خردسال) و با استفاده از روش‌های تزریقی (parenteral)، از راه مخاط (transmucosal)، از راه پوست (transdermal)، یا به‌صورت خوراکی (آزادسازی فوری یا آزادسازی تعدیل شده) مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای دستیابی به تسکین کافی درد در کودکان با استفاده از اوپیوئیدها، با درجه قابل قبولی از عوارض جانبی، روش توصیه شده عبارت است از شروع تجویز با یک دوز پائین‌تر که به تدریج افزایش می‌یابد تا تاثیر خود را در کودک نشان دهد.

ارزیابی اثربخشی آنالژزیک (ضد‐دردی) و حوادث جانبی اپیوئیدهای مورد استفاده برای درمان درد مزمن غیر‐سرطانی در کودکان و نوجوانان از تولد تا 17 سالگی، در هر شرایطی.

ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) را از طریق کتابخانه کاکرین، MEDLINE را از راه Ovid و Embase را از طریق Ovid از زمان آغاز به کار تا 6 سپتامبر 2016 جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مطالعات و مرورهای بازیابی شده و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی آنلاین را بررسی کردیم.

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، با یا بدون کورسازی، با هر دوز و هر روش مصرف، مربوط به درمان درد مزمن غیر‐سرطانی در کودکان و نوجوانان، که به مقایسه اوپیوئیدها با دارونما (placebo) یا یک بازوی مقایسه کننده فعال پرداخته باشند.

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم قابلیت ورود مطالعات را ارزیابی کردند. ما برنامه‌ریزی کردیم برای محاسبه خطر نسبی (risk ratio) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان، با استفاده از روش‌های استاندارد، از داده‌های دو حالتی استفاده کنیم. برای ارزیابی GRADE (درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی) و ایجاد جدول «خلاصه‌ یافته‌ها» برنامه‌ریزی کردیم.

هیچ مطالعه‌ای برای ورود به این مرور واجد شرایط نبود.

هیچ شواهدی برای حمایت یا رد استفاده از اوپیوئیدها در درمان درد مزمن غیر‐سرطانی در کودکان و نوجوانان وجود ندارد.

ما نمی‌توانیم در مورد اثربخشی یا آسیب ناشی از استفاده از اوپیوئیدها برای درمان درد مزمن غیر‐سرطانی در کودکان و نوجوانان اظهارنظر کنیم.

بر اساس نتایج به دست آمده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که در بزرگسالان انجام شده، می‌دانیم که برخی از اوپیوئیدها، مانند مورفین و کدئین، می‌توانند در برخی از شرایط خاص درد مزمن موثر باشند.