هیپوترمی غیرعمدی بعد از عمل جراحی (یک درجه در درجه حرارت مرکزی زیر 36 درجه سانتیگراد) به این دلیل رخ میدهد که تنظیم درجه حرارت نرمال در حین عمل جراحی، عمدتا بهدلیل اثرات داروهای بیهوشی و در معرض هوا قرار بودن سطح پوست برای مدت طولانی مختل میشود. شیوههای مختلف زیادی برای حفظ درجه حرارت بدن پیشنهاد شده، یکی از این راهها ارائه مواد مغذی داخل وریدی در طول دوره بعد از عمل است که ممکن است از دست دادن حرارت را با افزایش متابولیسم کاهش دهد و به موجب آن تولید گرما را افزایش دهد.
ارزیابی اثربخشی مواد مغذی داخل وریدی قبل از عمل یا در حین عمل جراحی در پیشگیری از هیپوترمی بعد از عمل جراحی و عوارض آن در حین عمل جراحی در بزرگسالان.
ما پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛(Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ نوامبر 2015) در کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ MEDLINE Ovid SP (از 1956 تا نوامبر 2015؛ Embase Ovid SP (از 1982 تا نوامبر 2015)؛ Institute for Scientific Information (ISI) Web of Science (از 1950 تا نوامبر 2015)؛ (Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL EBSCO host؛ از 1980 تا نوامبر 2015)، همچنین فهرست منابع مقالات شناساییشده را جستوجو کردیم. ما همچنین وبسایت کارآزماییهای کنترلشده فعلی و ClincalTrials.gov را جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) درباره مواد مغذی داخل وریدی در مقایسه با کنترل یا سایر مداخلات ارائهشده برای حفظ نورموترمی (normothermia) در بزرگسالان تحت عمل جراحی.
دو نویسنده مطالعه مروری دادهها را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را برای هر کارآزمایی انتخابشده ارزیابی کردند، نویسنده سوم مطالعه مروری، در صورت لزوم، جزئیات را بررسی کرد. ما با برخی از نویسندگان مطالعه برای درخواست اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم.
ما 14 کارآزمایی (565 = n) انتخاب کردیم، در 13 کارآزمایی (525 = n) تزریق اسیدهای آمینه داخل وریدی با گروه کنترل (معمولا محلول سالین (saline solution) یا رینگرلاکتات (Ringer's lactate)) مقایسه شد. یک کارآزمایی باقیمانده (40 = n)، تزریق داخل وریدی فروکتوز (fructose) را در مقابل کنترل مقایسه کرد. ما تنوع بسیاری را در این کارآزماییها ملاحظه کردیم که از انواع مختلف جراحی، مدت زمان متغیر عمل جراحی و انواع مختلف شرکتکنندگان استفاده شده بود. بیشتر کارآزماییها با توجه به روشهای نامناسب یا نامشخص تصادفیسازی در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری (Bias) بودند، و کورسازی شرکتکننده و ارزیاب نامشخص است. این کار ممکن است نتایج را تحت تاثیر قرار دهد، اما اینکه چگونه نتایج ممکن است تحت تاثیر قرار گرفته باشد، مشخص نیست.
هیچ کارآزمایی، پیامدهای اولیه مشخص ما را که شامل خطر ابتلا به هیپوترمی و رویدادهای مهم قلبی عروقی بودند، گزارش نکرد. بنابراین، ما تصمیم گرفتیم دادههای مربوط به درجه حرارت مرکزی بدن را به عنوان یک پیامد اولیه تجزیه و تحلیل کنیم. انجام متاآنالیز (meta-analysis) دادههای مربوط به تزریق آمینو اسید برای 60 دقیقه و 120 دقیقه ممکن نبود، ما ناهمگونی آماری قابلتوجهی در نتایج مشاهده کردیم.
برخی از کارآزماییها نشان داد که درجه حرارت بالاتر با اسیدهای آمینه مرتبط بود، اما تمامی کارآزماییها، نتایج آماری معنیداری گزارش نکردند، برخی از کارآزماییها نتایج متناقضی گزارش کردند که در آن گروه اسید آمینه، درجه حرارت مرکزی کمتری نسبت به گروه کنترل داشت. انجام متاآنالیزها برای شش مطالعه (249 = n) که دادههای مربوط به پایان عمل جراحی را ارائه کردند، امکانپذیر بود. اسیدهای آمینه منجر به افزایش آماری معنیداری در درجه حرارت مرکزی در مقایسه با افراد دریافتکننده کنترل شدند (میانگین تفاوت (MD): 0.46 درجه سانتیگراد؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.59؛ 0.0% = I2؛ اثر تصادفی؛ شواهد با کیفیت متوسط).
سه کارآزمایی (155 = n)، لرزیدن را در اثر از سرما بهعنوان یک پیامد گزارش کردند. متاآنالیزها اثر روشنی را نشان ندادند و بنابراین اینکه آیا اسیدهای آمینه خطر لرز را کاهش میدهند یا نه، نامشخص است (خطر نسبی (RR): 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 1.00؛ 93% = I2؛ مدل اثرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).
اسیدهای آمینه داخل وریدی ممکن است شرکتکنندگان را تا نیم درجه سانتیگراد گرمتر از شرکتکنندگان گروه کنترل نگه دارد. در پایان عمل جراحی، این تفاوت از نظر آماری معنیدار بود، اما در سایر نقاط زمانی معنیدار نبود. با این حال، اهمیت بالینی این یافته همچنان نامشخص باقی مانده است. همچنین معلوم نیست که آیا اسیدهای آمینه تاثیری بر خطر لرز دارند یا نه و اینکه آیا مواد مغذی داخل وریدی، منافع یا مضرات دیگری دارند، فقدان دادههای با کیفیت بالا در مورد این پیامدها وجود دارد.