سوال مطالعه مروری
شواهد را درباره اثر تجویز آنتیبیوتیک در منزل برای افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مرور کردیم.
پیشینه
فیبروز سیستیک یک بیماری ژنتیکی جدی است که با عود عفونتهای ریه همراهی دارد. در نتیجه این عفونتها، وضعیت بیماری ریه فرد به تدریج بدتر میشود. عفونتهای ریوی معمولا در بیمارستان و با تجویز آنتیبیوتیکهای داخل‐وریدی (ورود مستقیم آنتیبیوتیک به داخل ورید) به مدت چند هفته درمان میشوند. این شیوه درمان هزینهبر بوده و زندگی فرد مبتلا به فیبروز سیستیک را دچار اختلال میکند. در صورتی که آموزشهای لازم به بیماران و مراقبتکنندگان از او داده شده و حمایت لازم از آنها به عمل آید، درمان میتواند در منزل صورت گیرد. به جستوجوی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای پرداختیم که دو شیوه آنتیبیوتیک‐درمانی داخل‐وریدی را در بیمارستان و منزل مقایسه کردند. این یک مطالعه بهروز شده از مروری است که پیش از این منتشر شد.
تاریخ جستوجو
شواهد تا این تاریخ بهروز است: 23 نوامبر 2015.
ویژگیهای مطالعه
یک مطالعه را با 17 شرکتکننده 10 تا 41 سال یافتیم که مبتلا به یک عفونت حاد باسودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) بودند. افراد شرکتکننده به صورت تصادفی بین یکی از دو گروه آنتیبیوتیک‐درمانی در منزل و بیمارستان تقسیم شدند. افرادی که آنتیبیوتیکها را در منزل دریافت کردند، در ابتدا برای آموزش نحوه آمادهسازی و مدیریت دریافت آنتیبیوتیک وریدی خود، چهار روز را در بیمارستان سپری کردند. آنها پس از دریافت تجهیزات و داروی کافی برای دوره درمان، از بیمارستان مرخص و در منزل ویزیت شدند. تمامی شرکتکنندگان یک نوع آنتیبیوتیک را دریافت کرده و دوره درمان حداقل 10 روز به طول انجامید.
نتایج کلیدی
هیچ تفاوتی در رابطه با پیامدهای بالینی، عوارض جانبی، یا پیامدهای مرتبط با درمان داخل‐وریدی یافت نشد. افرادی که در منزل بودند احساس خستگی بیشتری کرده و مدیریت درمان را دشوارتر از آنچه تصور میکردند یافتند. این ممکن است به آن دلیل باشد که آنها فعالتر بوده و به حمایت بیشتری احتیاج داشتند. درمان در منزل برای خانوادهها و بیمارستان ارزانتر تمام شد. جزئیات مربوط به هزینههای غیر‐مستقیم موجود نبودند. ما نتیجه گرفتیم که درمان در منزل در کوتاه‐مدت به افراد صدمهای وارد نکرده و مشکلات اجتماعی را کاهش میدهد. با وجود این، تصمیمات به عمل آمده مبنی بر ترجیح این شیوه درمان باید به صورت فردی اتخاذ شود.
کیفیت شواهد
شواهد بسیار محدود بوده و برای توصیه به استفاده از این شیوه درمان، قویا به تحقیقات بیشتری نیاز است.