افراد مبتلا به بیماری کلیوی مرحله انتهایی، میزان بالایی از عوارض قلبیعروقی دارند. کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT؛ Randomised Controlled Trials) در رابطه با درمانهای پائینآورنده سطح هموسیستئین، کاهشی را در میزان عوارض قلبی عروقی در جمعیت عمومی نشان نمیدهند. افراد مبتلا به بیماری کلیوی مقدار هموسیستئین بالایی دارند و ممکن است مکانیسمهای متفاوتی از بیماری قلبی عروقی داشته باشند. ما یک مطالعه مروری سیتماتیک انجام دادیم تا اثرات درمانهای پائینآورنده هموسیستئین خون را در افراد مبتلا به CKD بررسی کنیم.
ارزیابی مزایا و مضرات درمان پایینآورنده هموسیتئین (فولیک اسید، ویتامین B6، ویتامین B12 ) روی مرگومیر به هر علت و میزان عوارض قلبیعروقی در بیماران با ESKD.
ما مرکز ثبت تخصصی کلیه و پیوند در کاکرین (Cochrane Kidney and Transplant's Specialised Register) را تا 25 ژانویه 2016 جستوجو کردیم و این کار را از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از جستوجوی واژگان مربوط به این مطالعه مروری انجام دادیم.
مطالعاتی را انتخاب کردیم که در آنها حداقل 100 فرد مبتلا به ESKD در سال پیگیری شده بودند. در این مطالعات اثرات درمانهایی بررسی شده بود که ویژگی پائینآورندگی هموسیستئین را دارند.
دو نویسنده به طور مستقل دادهها را با استفاده از فرمهای استاندارد استخراج کردند. پیامد اولیه، مرگومیر ناشی از عوارض قلبی عروقی بود. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از: همه علل مرگومیر، بروز بیماری قلبی عروقی (انفارکتوس قلبی کشنده و غیرکشنده و coronary revascularization) بیماری مغزی عروقی (سربروواسکولار) (استروک و cerebrovascular revascularisation)، بیماری عروق محیطی (آمپوتاسیون اندام تحتانی)، بیماری ترومبوآمبولیک وریدی (ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی) ترومبوز مسیر دیالیز (dialysis access) و عوارض جانبی.
ما 6 مطالعه را انتخاب کردیم که دادههای به دست آمده را از 2452 شرکتکننده مبتلا به ESKD گزارش کرده بودند. مداخلات بررسی شده، اسید فولیک با یا بدون ویتامینهای دیگر (ویتامین B6، ویتامین B12) بود. میانگین سنی شرکتکنندگان 48 تا 65 سال بود و نسبت شرکتکنندگان مرد از 50 درصد تا 98 درصد متفاوت بود. درمان پائینآورنده هموسیستئین احتمالا هیچ اثری بر مرگومیر قلبی عروقی ندارد یا اثر آن ناچیز است (4 مطالعه؛ 1186 شرکتکننده؛ RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 1.22) شواهدی از ناهمگونی درمیان مطالعات انتخاب شده وجود نداشت (I² = 0%). درمان پائین آورنده هموسیتئین هیچ اثری بر مرگومیر به هر علت یا هر پیامد ثانویه دیگر در این بررسی ندارد یا اثر آن ناچیز است. تجزیه و تحلیل «زیرگروه مشخص» (prespecified subgroup) و «تجزیه و تحلیل حساسیت» (sensitivity analyses)1 هیچ تفاوتی نداشتند و یا تفاوت آنها خیلی کم بود. عوارض جانبی گزارششده کم و خفیف بود و افزایشی نیز در بروز عوارض جانبی ناشی از درمانهای پائینآورنده هموسیتئین وجود نداشت (3 مطالعه؛ 1248 شرکتکننده؛ RR: 1.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.47 تا 0.51؛ I² = 0%). به طور کلی ارزیابی مطالعات مشخص کرد که در خطر پائین سوگیری (Bias) هستند و شواهدی از سوگیری انتشار وجود نداشت.
درمانهای پائینآورنده سطح هموسیتئین تاثیری بر کاهش مرگومیر (قلبی عروقی و هر علت دیگر) یا عوارض سربروواسکولار در میان افراد مبتلا به ESKD نداشتند.