استراتژیهای کاهش مصرف استروئید (Steroid-sparing strategies) در دهههای اخیر برای اجتناب از موربیدیتی ناشی از مصرف طولانیمدت استروئیدها در میان دریافتکنندگان پیوند کلیه، به کار گرفته شده است. مطالعات مروری (بررسیهای) سیستماتیک قبلی درباره قطع (withdrawal) یا اجتناب (avoidance) از مصرف استروئید بعد از پیوند کلیه، نشاندهنده افزایش معناداری در رد پیوند بوده است. پروتکلهای مختلفی برای قطع استروئیدها بعد از پیوند کلیه وجود دارد. مزایا و مضرات این پروتکلها موضوع این مطالعه مروری سیستماتیک است. این مطالعه مروری بهروزرسانی مطالعهای است که در سال 2009 منتشر شده بود.
ارزیابی مزایا و مضرات قطع یا اجتناب از مصرف استروئیدها در دریافاتکنندگان پیوند کلیه.
ما مرکز ثبت تخصصی کلیه و پیوند در کاکرین (Cochrane Kidney and Transplant Group) را تا 15 فوریه 2016جستوجو کردیم و این کار را از طریق تماس با متخصص اطلاعات با استفاده از جستوجوی واژگان مربوط به این مطالعه مروری انجام دادیم
ما همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs؛ Randomised Controlled Trials) و شبهتصادفیسازی را که در آنها قطع یا اجتناب از مصرف استروئیدها در هر زمانی بعد از پیوند کلیه بررسی شده بود، انتخاب کردیم.
دو نویسنده به طور مستقل خطر سوگیری (Bias) را بررسی و دادهها را استخراج کردند. عدم تووافقها دراین میان با بحث و گفتگو حل شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effectes) انجام شد. نتایج به صورت خطر نسبی (relative risk) برای پیامدهای دوتایی و برای پیامدهای پیوسته به صورت میانگین تفاوت (mean differences) با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش شدند.
ما 48 مطالعه (224 گزارش) را که شامل 7803 شرکتکننده تصادفی شده بود، در نظر گرفتیم. از این مطالعات، سه مطالعه در میان کودکان انجام شده بود (346 شرکت کننده). در بررسی سال 2009؛ 30 مطالعه لحاظ شده بود (94 گزارش، 5949 شرکتکننده). خطر سوگیری برای تولید دنبالهای (sequence generation) در 19 مطالعه و برای تخصیص پنهان (allocation concealment) در 14 مطالعه، پایین بود. دادههای ناکامل پیامدها (Incomplete outcome data) در 22 مطالعه به طور کافی مشخص شدند و 37 مطالعه عاری از گزارش انتخابی (selective reporting) بود. در 48 مطالعه سه مقایسه مختلف صورت گرفته بود: قطع یا اجتناب از مصرف استروئید در مقایسه با ادامه مصرف استروئید، و اجتناب از مصرف استروئید در مقایسه با قطع استروئید. در مطالعات بالغین تفاوت معناداری در مورتالیتی بیماران در موارد زیر مشاهده نشد: مطالعاتی که قطع استروئید را با ادامه مصرف استروئید مقایسه کرده بودند (10 مطالعه؛ 1913 شرکتکننده؛ مرگ در سال اول بعد از پیوند: RR: 0.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.36 تا 1.30)، مطالعاتی که اجتناب از مصرف استروئید را با ادامه مصرف استروئید مقایسه کرده بودند (10 مطالعه؛ 1462 شرکتکننده؛ مرگ در سال اول بعد از پیوند: RR: 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.52 تا 1.80). به نحو مشابهی تفاوت معناداری در از دست دادن پیوند (graft loss) در موارد زیر یافت نشد: مقایسه میان قطع استروئید با ادامه مصرف استروئید (8 مطالعه؛ 1817 شرکتکننده؛ از دست دادن پیوند غیر از مرگ با کارکرد درست عضو پیوند شده در سال اول بعد از پیوند: RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.72 تا 1.92)، مقایسه میان اجتناب از مصرف استروئید در مقایسه با ادامه مصرف استروئید (7 مطالعه؛ 1211 شرکتکننده؛ از دست دادن پیوند غیر از مرگ با کارکرد درست عضو پیوند شده در سال اول بعد از پیوند: RR: 1.09؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.64 تا 1.86) خطر رد پیوند در بیماران درمان شده با استروئید به مدت کمتر از 14 روز بعد از پیوند، به طور معناداری افزایش یافت (7 مطالعه؛ 835 شرکتکننده؛ RR: 1.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.08 تا 2.30) همچنین در بیمارانی که در یک زمانی بعد از پیوند استروئید را قطع کرده بودند، خطر رد پیوند به طور معناداری افزایش داشت (10 مطالعه؛ 1913 شرکت کننده؛RR: 1.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.20 تا 2.61). شواهدی که نشاندهنده تفاوتی در رویدادهای زیانبار (عوارض جانبی) مانند عفونت و بدخیمی در بزرگسالان دریافتکننده پیوند کلیه باشد، وجود ندارد. تاثیر قطع استروئید در کودکان روشن و واضح نبود.
این مطالعه مروری بهروز شده، شواهد مربوط به افزایش معنادار خطر رد حاد پیوند را به دنبال قطع یا اجتناب از مصرف استروئید بعد از پیوند افزایش میدهد. شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در مورتالیتی یا از دست دادن پیوند تا 5 سال بعد از پیوند وجود ندارد، اما نتایج طولانیمدت اجتناب از مصرف و قطع استروئید تا امروز نامشخص باقی مانده است؛ چون مطالعات آیندهنگر بلندمدت انجام نشده است.