استفاده از سوکروز (sucrose) خوراکی با و بدون مکیدن غیرتغذیهای، بیشترین مداخله غیردارویی مورد مطالعه برای تسکین درد مرتبط با عمل در نوزادان است.
تعیین اثربخشی، اثر دوز، روش اجرا و ایمنی سوکروز برای تسکین درد مرتبط با روش در نوزادان که با استفاده از نمرات درد ترکیبی اعتبارسنجی شده (validated composite pain scores)، شاخصهای درد فیزیولوژیکی (ضربان قلب، تعداد تنفس، اشباع اکسیژن محیطی در خون)، ارزیابی اکسیژن و دیاکسید کربن جلدی (اندازهگیری تبادل گاز در سراسر پوست TcpO2؛ TcpCO2)، طیفسنجی شبه مادون قرمز (NIRS)، الکتروانسفالوگرام (EEG)، یا شاخصهای رفتاری درد (در حال حاضر مدت زمان گریه، نسبت زمان گریه، نسبت زمان افعال چهرهای (به عنوان مثال شکلک)، یا ترکیبی از آنها و پیامدهای عصبی طولانیمدت ارزیابی شد.
ما از روشهای استاندارد مربوط به نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. ما جستوجوی متون را بهصورت الکترونیکی و دستی در فوریه 2016 برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) در پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)؛ شماره 1؛ 2016)؛ MEDLINE (از 1950 تا 2016)؛ EMBASE (از 1980 تا 2016)؛ و CINAHL (از 1982 تا 2016) انجام دادیم. ما هیچ محدودیت زبانی اعمال نکردیم.
RCTهایی که در آنها نوزادان کامل (متولد شده پس از دوره کامل بارداری مادر) یا نارس (حداکثر سن برای نوزادان دیررس 40 هفته و 28 روز از اولین روز اخرین قاعدگی)، یا هر دو، برای درد مرتبط با پروسیجر، سوکروز دریافت کردند. مداخلات کنترل شامل عدم درمان، آب، گلوکز، شیر مادر، تغذیه با شیر مادر، بیحسی موضعی، پستانک، موقعیت / شرایط یا طب سوزنی بود.
پیامد اصلی ما، میزان نمرات درد ترکیبی (شامل ترکیبی از شاخصهای رفتاری، فیزیولوژیک و محیطی) بود. پیامدهای ثانویه شامل شاخصهای فیزیولوژیکی و رفتاری جداگانه درد بود. ما میانگین تفاوت (MD) یا میانگین تفاوت وزنی (WMD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) برای اندازهگیری پیامدهای پیوسته با استفاده از مدل اثر ثابت گزارش کردیم. ما برای دادههای قطعی از خطر نسبی (RR) و تفاوت خطر استفاده کردیم. ما ناهمگونی را با استفاده از آزمون I2 ارزیابی کردیم. ما خطر سوگیری (Bias) کارآزماییهای انتخابشده را با استفاده از ابزار خطر سوگیری کاکرین ارزیابی، و کیفیت شواهد را با استفاده از سیستم GRADE ارزیابی کردیم.
هفتاد و چهار مطالعه شامل 7049 نوزاد را انتخاب کرده بودند. تنها نتایج بهدست آمده از چند مطالعه میتوانست در متاآنالیزها (meta-analysis) ترکیب شود و در اغلب تجزیه و تحلیل ها، ارزیابی GRADE، کیفیت شواهد را پائین یا متوسط نشان داد.
درباره اثرات مفید سوکروز (24%) با مکیدن غیرتغذیهای (پستانک آغشته به سوکروز) یا 0.5 میلیلیتر سوکروز خوراکی در نوزادان کامل یا نارس، شواهدی با کیفیت بالا وجود داشت: WMD پروفایل درد نوزاد نارس (PIPP)؛ 30 ثانیه پس از لنست پاشنه پا: 1.70 - (95% فاصله اطمینان (CI): 2.13 - تا 1.26 - ؛ 0% = I2 (بدون ناهمگونی )؛ 3 مطالعه؛ 278 = n؛ WMD پروفایل درد نوزاد نارس 60 ثانیه پس از لنست پاشنه پا (Heel lance)؛ 2.14 - (95% فاصله اطمینان (CI): 3.34 - تا 0.94 - ؛ 0% = I2 (بدون ناهمگونی )؛ 2 مطالعه؛ 164 = n).
برای استفاده از 2 میلیلیتر سوکروز 24% قبل از تزریق وریدی شواهدی با کیفیت بالا وجود داشت: WMD پروفایل درد نوزاد نارس در طول تزریقات وریدی: 2.79 - (95% فاصله اطمینان (CI): 3.76 - تا 1.83 - ؛ 0% = I2 (بدون ناهمگونی )؛ 2 گروه در یک مطالعه؛ 213 = n) و تزریقات عضلانی: WMD پروفایل درد نوزاد نارس در طول تزریق عضلانی: 1.05- (95% فاصله اطمینان (CI): 1.98 - تا 0.12 - ؛ 0% = I2 ؛ (2 گروه در یک مطالعه؛ 232=n))؛
شواهد بهدست آمده از مطالعاتی که امکان استفاده از آنها در تجزیه و تحلیل های RevMan وجود نداشت، از این یافتهها حمایت کرد. عوارض جانبی گزارششده جزئی و در گروه سوکروز و کنترل مشابه بود. سوکروز در کاهش درد ختنه خیلی موثر نیست. اثربخشی سوکروز برای کاهش درد / استرس نسبت به مداخلات دیگر مانند سوراخ شریانی، تزریق زیرجلدی، تعبیه لوله در بینی یا اوروگاستریک (orogastric)، کاتریزاسیون (catherization) مثانه، معاینات چشم و معاینات اکوکاردیوگرافی بینتیجه است. اکثر کارآزماییها برخی از مزایای استفاده از سوکروز را نشان دادند اما کیفیت شواهد مربوط به سایر روشهای دردناک بهدلیل تعداد کم مطالعات با نمونههای کوچک، پائین است. اثرات سوکروز بر پیامدهای طولانیمدت عصبی - تکاملی ناشناخته هستند.
سوکروز برای کاهش درد مرتبط با روش رویدادهای جداگانه مانند لنست پاشنه پا، تزریق وریدی و عضلانی در نوزادان کامل و نارس موثرتر است. عوارض جانبی جدی یا مضراتی که به این مداخله مستند شده باشد، وجود ندارد. با توجه به تناقض دوز موثر سوکروز در مطالعات، ما نمیتوانستیم دوز بهینه را شناسایی کنیم. تحقیقات بیشتری درباره تکرار تجویز سوکروز در نوزادان مورد نیاز است.
شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان میدهد سوکروز در ترکیب با دیگر مداخلات غیردارویی از جمله مکیدن غیرتغذیهای، موثرتر از سوکروز به تنهایی است، اما تحقیقات بیشتری درباره آن و همچنین درباره سوکروز در ترکیب با مداخلات دارویی مورد نیاز است. استفاده از سوکروز در نوزادان خیلی نارس، ناپایدار، و قرار داده شده در دستگاه (ventilated) (یا ترکیبی از اینها) باید مورد استفاده قرار گیرد. تحقیقات بیشتری برای تعیین کمترین دوز موثر سوکروز در هنگام استفاده از یک عمل دردناک و اثر مصرف مکرر سوکروز بر پیامدهای بلافاصله (شدت درد) یا در طولانی مدت (عصبی) آن مورد نیاز است.