پیشینه و پایه و منطق
نوروبلاستوم یک تومور دوران کودکی است که میتواند توسط یک ترکیب خاص تصویربرداری هستهای به نام metaiodobenzylguanidine یا ¹²³I‐MIBG مشخص شود. تصویربرداری ¹²³I‐MIBG نه تنها برای تشخیص نوروبلاستوم مهم است، بلکه برای لوکالیزه کردن متاستازها (گسترش بیماری به سایر اندامها) نیز اهمیت دارد. گاهی اوقات، نوروبلاستوم ترکیب ¹²³I‐MIBG را برداشت نمیکند و در نتیجه نوروبلاستوم در اسکن قابل مشاهده نیست. در آن صورت، نوع دیگری از تصویربرداری هستهای ممکن است برای مشاهده نوروبلاستوم مفید باشد: تصویربرداری با فلورو‐دیاکسی‐گلوکز‐توموگرافی گسیل پوزیترون (18F‐FDG‐PET).
در متون علمی، توانایی افتراق بین ضایعات نوروبلاستوم و غیرنوروبلاستوم برای این دو نوع از روشهای تصویربرداری هستهای متفاوت است.
پیش آگهی، درمان و پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به نوروبلاستوم در حال حاضر بر اساس نمرهدهی مقدار متاستازها به ازای هر بخشی از بدن است که قابل مشاهده در اسکنهای ¹²³I‐MIBG باشد. بنابراین، تعیین توانایی دقیق افتراق بین ضایعات نوروبلاستوم و غیرنوروبلاستوم در تصویربرداری ¹²³I‐MIBG و تصویربرداری 18F‐FDG‐PET مهم است. ما شواهد را در مورد دقت تصویربرداری ¹²³I‐MIBG و تصویربرداری 18F‐FDG‐PET برای تشخیص نوروبلاستوم در کودکان مشکوک به ابتلا به این بیماری مرور کردیم.
ویژگیهای مطالعه
ما پایگاههای اطلاعاتی را برای یافتن مطالعات بالینی جستوجو کردیم که به مقایسه تصویربرداری ¹²³I‐MIBG یا تصویربرداری 18F‐FDG‐PET یا هردو با بررسی میکروسکوپیک بافت مشکوک به نوروبلاستوم (هیستوپاتولوژی) پرداخته بودند. شواهد تا 11 سپتامبر 2012 موجود است.
ما 11 مطالعه واجد شرایط را شامل 621 کودک یافتیم که معیارهای ورود ما را برآورده میکردند: کودکان کمتر از 18 سال مبتلا به نوروبلاستوم و تصویربرداری ¹²³I‐MIBG یا تصویربرداری 18F‐FDG‐PET یا هردو.
همه مطالعات شامل نوروبلاستوم اثبات شده بودند.
کیفیت شواهد
همه 11 مطالعه وارد شده محدودیتهای روششناسی داشتند. فقط یک مطالعه وارد شده، دادههایی را در مورد ویژگی (توانایی یک آزمون برای طبقهبندی درست یک فرد به عنوان «بدون بیماری») ارائه کرده بود و به همین دلیل ما نتوانستیم همه آنالیزهای برنامهریزی شده را انجام دهیم.
نتایج کلیدی
هنگامی که مقایسه با نتایج هیستوپاتولوژیک انجام شد، حساسیت (توانایی یک آزمون برای طبقهبندی درست یک فرد به عنوان«بیمار») تصویربرداری ¹²³I‐MIBG در بیماران مبتلا به نوروبلاستوم اثبات شده با هیستولوژی، از 67% تا 100% متغیر بود. این به این معنی است که در هر 100 کودک مبتلا به نوروبلاستوم اثبات شده، تصویربرداری ¹²³I‐MIBG 67 مورد را از 100 مورد نوروبلاستوم به درستی شناسایی میکند. فقط یک مطالعه، که در سطح ضایعه گزارش کرد، دادههایی را برای محاسبه ویژگی (توانایی یک آزمون برای طبقهبندی درست یک فرد به عنوان «بدون بیماری») ارائه داد: 68% در 115ضایعه. این به این معنی است که در هر 100 ضایعه بدون بیماری در بیماران مبتلا به نوروبلاستوم اثبات شده، تصویربرداری ¹²³I‐MIBG توانست 68 ضایعه را به درستی شناسایی کند. بنابراین، حدود 10% از موارد نوروبلاستوم در تصویربرداری ¹²³I‐MIBG قابل رویت نیست (نتایج منفی کاذب). برای این موارد، بهتر است یک تست اضافی مانند تصویربرداری 18F‐FDG‐PET انجام شود، اما برای اطمینان از ارزش بالینی آن، شواهد بیشتری مورد نیاز است.
فقط یک مطالعه وارد شده، یافتههای مثبت کاذب را گزارش کرد. این به این معنی است که تصویربرداری 123I‐MIBG و تصویربرداری 18F‐FDG‐PET به اشتباه ضایعات نوروبلاستوم را در بیماران شناسایی کرد که ممکن است منجر به طبقهبندی اشتباه یک بیمار به عنوان بیماری متاستاتیک شود. این مهم است که به خاطر داشته باشید یافتههای مثبت کاذب میتوانند رخ دهند، اگر چه تحقیقات بیشتری قبل از نتیجهگیری قطعی مورد نیاز است.
ما نمیتوانیم دقت تشخیصی تصویربرداری 18F‐FDG‐PET را، در مواردی که نوروبلاستوم در تصویربرداری ¹²³I‐MIBG به اشتباه تشخیص داده نشده، تعیین کنیم، زیرا دادهها محدود هستند. همچنین، ما نمیتوانیم دقت تشخیصی تصویربرداری 18F‐FDG‐PET را، برای تشخیص نوروبلاستوم و مقایسه آن با تصویربرداری ¹²³I‐MIBG محاسبه کنیم، زیرا دادههای دردسترس محدود هستند.