آسپرژیلوزیس مهاجم (IA) شایعترین عفونت فرصتطلب تهاجمی تهدید کننده حیات در افراد دچار نقص ایمنی است. تشخیص زودرس IA و تجویز سریع درمانهای ضدقارچی مناسب برای زنده ماندن افراد مبتلا به IA حیاتی است. داروهای ضدقارچ میتوانند به عنوان درمان پیشگیری یا درمان تجربی، بسته به استراتژی تشخیصی (رویکرد پیشگیرانه) یا برای درمان بیماری منتشر شده، تجویز شوند. بنابراین یک نیاز فوری برای تحقیق در هر دو حیطه ابزارهای تشخیصی و استراتژیهای جدید درمان دارویی وجود دارد. روشهای جدیدتر مانند واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) برای تشخیص اسیدهای نوکلئیک قارچ به طور روزافزونی در دست بررسی هستند.
ارائه یک خلاصه کلی از صحت تشخیصی آزمایش مبتنی بر PCR در نمونههای خون برای تشخیص IA در افراد دچار نقص ایمنی.
ما MEDLINE (از 1946تا جون 2015) وEMBASE (از 1980 تا جون 2015) را جستوجو کردیم. ما همچنین LILACS؛ DARE؛ ارزیابی تکنولوژی سلامت؛ (Health Technology Assessment)؛ Web of Science و Scopus را تا جون 2015 جستوجو کردیم. ما فهرست مراجع تمام مطالعات تشخیص داده شده را توسط روشهای ذکر شده در بالا بررسی و با نویسندگان و پژوهشگران مرتبط با این زمینه تماس گرفتیم.
ما مطالعاتی را گنجاندیم که 1) نتایج حاصل از آزمون PCR در خون را با استاندارد مرجع منتشر شده توسط گروه مطالعات سازمان اروپایی تحقیقات و درمان سرطان / قارچی (EORTC / MSG) مقایسه کرده بودند. ب) دادههایی از نتایج مثبت کاذب، صحیح مثبت، منفی کاذب و صحیح منفی از تستهای تشخیصی را با بررسی جداگانه گزارش کرده بودند و ج) آزمون(ها) را به صورت آینده نگر و کوهورت در گروههای مرتبط افراد از یک جمعیت بالینی برسی کرده بودند، که تعریف شده بهعنوان یک گروه از افراد در معرض خطر بالای آسپرژیلوزیس مهاجم بودند. مطالعات مورد - شاهدی از تجزیه و تحلیل خارج شدند.
نویسندگان بهصورت مستقل کیفیت دادهها و استخراج آنها را ارزیابی کردند. برای روش PCR، چه یک و چه دو نمونه متوالی را که برای دقت تشخیصی مثبت باشند ارزیابی کردیم. ما ناهمگونی را با تجزیه و تحلیل زیرگروهها ارزیابی کردیم. ما برآورد حساسیت و اختصاصی بودن را در هر مطالعه در فضای منحنی مشخصات عملکرد سیستم (ROC) انجام دادیم و مدل جنگل را برای معاینه چشمی تغییرات در صحت آزمایش شکل دادیم. ما متاآنالیز (meta-analysis) را با استفاده از مدل دو متغیر انجام دادیم تا برآورد خلاصهای از حساسیت و اختصاصی بودن داشته باشیم.
هجده مطالعه اولیه، مربوط به 19 گروه کوهورت و 22 مجموعه دادهها، منتشر شده بین سالهای 2000 تا 2013، با شیوع متوسط IA (ثابت شده یا احتمالی) 12%(محدوده از 2.5% تا 30.8%) در متاآنالیز گنجانده شدند. اکثریت افراد تحت شیمیدرمانی برای یک بیماری بدخیم خونی قرار گرفته یا تحت پیوند سلولهای بنیادی خون ساز قرار گرفته بودند. چندین تکنیک PCR مختلف در مطالعات مورد استفاده قرار گرفته بود. حساسیت و اختصاصی بودن PCR برای تشخیص IA با توجه به معیارهای تفسیری برای تعریف یک آزمون مثبت، متفاوت بود. متوسط حساسیت و اختصاصی بودن 80.5% (95% فاصله اطمینان (CI): 73.0 تا 86.3) و 78.5% (67.8 تا 67.8 تا 86.4) برای نتیجه مثبت یک آزمایش واحد، و 58% (36.5 تا 76.8) و 96.2% (89.6 تا 98.6) برای دو نتیجه مثبت متوالی بود.
PCR دقت تشخیصی متوسط را زمانی که بهعنوان تست غربالگری برای IA در گروه بیماران در معرض خطر بالا استفاده شود، نشان میدهد. مهم اینکه حساسیت تست باعث ارزش میزان منفی احتمالی بالا (NPV) است بهطوری که تست منفی تشخیص را رد میکند. نتایج مثبت پیدرپی نشاندهنده اختصاصی بودن خوب در تشخیص IA است و میتواند به عنوان عامل آغاز کننده انجام اقدامات رادیولوژی و دیگر اقدامات تشخیصی و یا برای درمان پیشگیرانه در زمانی که شک بالینی عفونت بالا است، در غیاب علائم رادیولوژیک خاص به کار گرفته شود. هنگامی که یک تست مثبت منفرد PCR به عنوان معیار تشخیصی برای IA در یک جمعیت 100 نفره با شیوع بیماری 13.0% استفاده شود (به طور کلی به معنای شیوع)، سه نفر با IA تشخیص داده نشده میمانند (حساسیت 80.5%؛ 19.5% منفی کاذب)، و 19 نفر بیدلیل درمان یا برای آزمایشات بیشتر ارجاع داده میشوند (ویژگی 78.5%؛ 21.5% مثبت کاذب). اگر ما استفاده از دو مورد آزمون مثبت در یک جمعیت با همان شیوع بیماری را به کار بگیریم، این به آن معنی است که شش نفر با IA تشخیص داده نشده میمانند (اختصاصی بودن 58.0%؛ 42.1% منفی کاذب) و سه نفر بیدلیل درمان یا برای آزمایشات بیشتر ارجاع داده میشوند ( اختصاصی بودن 96.2%؛ 3.8% مثبت کاذب). گالاکتومانان و PCR قدرت NPV خوبی برای حذف بیماری دارند، اما شیوع پائین بیماری توانایی آنها در تشخیص را محدود میکند. این بیومارکرها جنبههای مختلف بیماری را تشخیص میدهند و ترکیبی از این دو شیوه با هم به احتمال زیاد مفیدتر خواهد بود.