انحراف چشم یا استرابیسم (Strabismus) که با عنوان چپچشمی (squint) نیز شناخته میشود، میتواند دارای اثر تضعیفکننده روی عزتنفس، کیفیت زندگی و خلقوخوی فرد باشد و همچنین حس اضطراب اجتماعی و رفتار دوریگزینی (avoidance) آنها را افزایش دهد. جراحی استرابیسم میتواند منجر به بهبود همترازی چشم شخص و در موارد مناسب، تسکین علائمی مانند دوبینی شود. با این حال، شواهد نشان میدهد که همه بیماران بهبود معناداری را در کیفیت زندگی خود بعد از جراحی تجربه نمیکنند. مشخص شده مداخلات روانیاجتماعی قبل از جراحی، موجب بهبود پیامدهای گزارششده بیمار در سایر شرایط بلندمدت (long-term conditions) میشود.
ارزیابی تأثیرات مداخلات روانیاجتماعی در مقابل عدم مقابله بر کیفیت زندگی و پیامدهای روانیاجتماعی در بزرگسالانی که تحت جراحی انحراف چشم قرار گرفتهاند.
ما در CENTRAL (شامل مرکز ثبت کارآزماییهای گروه چشم و بینایی در کاکرین (Cochrane Eyes and Vision group)) (شماره 1؛ 2016)، MEDLINE Ovid؛ Ovid MEDLINE In-Process and Other Non-Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE؛ (از ژانویه 1946 تا فوریه 2016)، EMBASE (از ژانویه 1980 تا فوریه 2016)، منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS ؛Latin American and Caribbean Health Sciences) (از ژانویه 1982 تا فوریه 2016)، PsyclNFO (از ژانویه 1967 تا فوریه 2016)، ISRCTN registry؛ (www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛ ClinicalTrials.gov؛ (www.clinicaltrials.gov) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP؛ World Health Organization (WHO) International Clinical Trials Registry Platform)؛ (www.who.int/ictrp/search/en) جستوجو کردیم. از هیچ محدودیت زبانی یا زمانی در جستوجوهای الکترونیکی برای کارآزماییها استفاده نکردیم. ما آخرین بار پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی را در 15 فوریه 2016 جستوجو کردیم.
همچنین ما ژورنال Orthoptic بریتانیا، مجموعه مقالات انجمن Strabismological اروپا (ESA)، انجمن بینالمللی Strabismological؛ (ISA) و خلاصه نطقهای منتشرشده از جلسات انجمن Strabismological اروپا (ESA) و انجمن چشمپزشکی و انحراف چشم اطفال آمریکا (AAPOS) را به صورت دستی جستوجو کردیم. این جستوجوها از سال 1980 تا زمان حاضر بود. همچنین ما در Psychology and Health، British Journal of Health Psychology، Health Psychology و Annals of Behavioral Medicine جستوجوی دستی انجام دادیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را از جمله کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده خوشهای انتخاب کردیم که در آنها، اثربخشی یک مداخله روانیاجتماعی در بیماران به دنبال عمل جراحی انحراف چشم ارزیابی شده بود.
دو نویسنده مطالعه مروری به صورت مستقل نتایج جستوجو را از نظر واجد شرایط بودن بررسی کردند.
هیچیک از 88 مطالعهای را که شناسایی کردیم، دارای معیارهای ورود به این مطالعه مروری کاکرین نبودند.
ما هیچ شواهدی از ارزیابی تأثیر مداخلات روانیاجتماعی بر بیمارانی که تحت جراحی انحراف چشم قرار گرفتهاند، نیافتیم. معتقدیم تحقیقات آینده باید بر ایجاد و ارزیابی استفاده از مداخلات روانیاجتماعی هدفدار برای بهبود کیفیت زندگی بیمار پس از جراحی استرابیسم متمرکز شوند.