استراتژیهای کمی برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد موثر هستند. بوفلومدیل (Buflomedil) یک عامل وازواکتیو (vasoactive) است که برای بیماریهای شریانی محیطی استفاده میشود. مطالعات پژوهشی نشان دادهاند که بوفلومدیل ممکن است اثرات مفیدی بر افراد مبتلا به بیماریهای عروقی مغزی، از جمله سکته مغزی ایسکمیک حاد داشته باشد، با این حال استفاده از آن برای درمان سکته مغزی در عمل بالینی مورد تایید نیست.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی بوفلومدیل برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد.
ما ثبت کارآزماییهای گروه استروک در کاکرین (Cochrane Stroke Group Trials Register) (سپتامبر 2014)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 4؛ 2014)، MEDLINE (از 1950 تا فوریه 2014)، EMBASE (از 1980 تا فوریه 2014)، پایگاه اطلاعاتی پایاننامههای ارشد و دکتری ProQuest (جولای 2014)، Web of Science (از جمله نمایهنامه استنادی مقالات کنفرانسها (CPCI-S ؛Conference Proceedings Citation Index Science)) (جولای 2014) و چهار پایگاه اطلاعاتی چینی (فوریه 2014) را جستوجو کردیم. ما همچنین پنج ثبت کارآزمایی در حال انجام و فهرست منابع را از کارآزماییهای انتخاب شده جستوجو کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای (RCT ؛Randomised Controlled Trials) را انتخاب کردیم که اثر بوفلومدیل را بر افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد بررسی کردند. پیامد اولیه این مطالعه مروری مرگ در طولانیمدت یا معلولیت / وابستگی بود. پیامدهای دیگر شامل مرگ در کوتاهمدت، ناتوانی کوتاهمدت، اختلالات عصبی و عوارض جانبی بود. ما کارآزماییهایی را برای مقایسه بوفلومدیل در مقابل یک کنترل دارونما، کارآزماییهایی برای مقایسه بوفلومدیل همراه با مراقبتهای دارویی معمول در مقابل مراقبتهای دارویی معمول به تنهایی، یا کارآزماییهایی برای مقایسه بوفلومدیل همراه با مداخله دیگر در مقابل مداخله به تنهایی انتخاب کردیم. ما کارآزماییهایی را که بوفلومدیل به تنهایی را با سایر مداخله (های) بالقوه فعال مقایسه میکردند، حذف کردیم.
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور جداگانه استنادها را به دقت بررسی کرده، مطالعات را انتخاب، دادهها را استخراج کردند و خطر سوگیری (Bias) را در کارآزماییها ارزیابی کردند. ما خطرات نسبی (RRs) را برای دادههای دوتایی و میانگین تفاوت استاندارد (SMD) را برای دادههای پیوسته گزارش کردیم. ما متاآنالیز (meta-analysis) را با استفاده از مدل اثرات تصادفی برای مرگ و بهبود اختلالات عصبی انجام دادیم. دادهها درباره ناتوانی / وابستگی و عوارض جانبی برای متاآنالیز مناسب نبودند و بنابراین ما این اطلاعات را به صورت نقلقول گزارش کردیم. ما تجزیه و تحلیلهای زیرگروه را برای زمان به کارگیری از شروع سکته مغزی، مسیر تحویل، دوز روزانه و مدت زمان درمان انجام دادیم.
ما 26 کارآزمایی (2756 شرکتکننده) را انتخاب کردیم که همگی در چین انجام شدند. تمام شرکتکنندگان در چند روز اول بعد از شروع سکته مغزی بستری شدند (میانگین سنی 58 تا 75 سال و نسبت مرد 45% تا 80%). در بیشترین کارآزماییها شرکتکنندگان بوفلومدیل را به صورت داخل وریدی با دوز روزانه 200 میلیگرم به مدت 14 روز دریافت کردند. به طور کلی کیفیت مطالعه ضعیف بود و بسیاری از کارآزماییها ضعیف گزارش شده بودند.
فقط یک کارآزمایی مرگ در بلندمدت و ناتوانی را گزارش کرد، که در آن بازماندگان سکته مغزی در گروه بوفلومدیل نسبت به کسانی که در گروه کنترل بودند، خطر پائینتر «مرگ یا معلولیت» داشتند (200 شرکتکننده؛ RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 0.94). همه 26 کارآزمایی، پیامدها را در پایان درمان ارزیابی کردند (هشت کارآزمایی با 1056 شرکتکننده مرگ را، یک کارآزمایی با 85 شرکتکننده معلولیت را و 26 کارآزمایی با 2756 شرکتکننده اختلالات عصبی را گزارش کردند)، اما هیچ شواهد قویای برای هر یک از پیامدهای کوتاهمدت وجود نداشت. هفده کارآزمایی (1899 شرکتکننده) وجود عوارض جانبی را در طول درمان بررسی کردند، که شش کارآزمایی (853 شرکتکننده) «هیچ عوارض جانبی قابلتوجهی در هیچ کدام از شرکتکنندگان» گزارش نکردند و 11 کارآزمایی دیگر (1046 شرکتکننده) در مجموع 38 عارضه جانبی را در گروه بوفلومدیل و دو عارضه را در گروه کنترل گزارش کردند. به طور کلی، برای هر یک از این پیامدها، با توجه به اصول درجهبندی GRADE، کیفیت شواهد پائین بود.
شواهد ناکافی درباره اثربخشی یا ایمنی بوفلومدیل در حمایت از استفاده از آن برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد وجود دارد. با توجه به این شواهد غیرقطعی، دادهها از ضروری بودن انجام یک RCT با توان مناسب درباره بوفلومدیل در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد حمایت میکنند.