نئوپلازی داخلاپیتلیالی سرویکس (CIN) غالبا در زنان جوان در سن باروری رخ میدهد. اگرچه مطالعات متعددی تاثیر احتمالی درمان محافظهکارانه سرویکس را بر زایمان گزارش کردهاند، شواهد بسیار کمی درباره پیامدهای باروری و بارداری بعد از درمان وجود دارد.
این مطالعه به منظور بررسی اثر درمان دهانه رحم در نئوپلازی داخلاپیتلیالی سرویکس (excisional یا ablative) روی پیامدهای باروری و بارداری انجام گرفته است.
در ژانویه 2015 پایگاههای اطلاعاتی زیر جستوجو شدند: مرکز ثبت تخصصی سرطانهای مربوط به زنان در کاکرین (Cochrane Gynaecological Cancer Specialised Register)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 12، کتابخانه کاکرین، 2014)، MEDLINE (تا هفته سوم نوامبر 2014) و EMBASE (تا هقته 52 سال 2014).
این مطالعه مروری شامل تمام مطالعات انجام شده درباره پیامدهای باروری و بارداری زودهنگام (بارداری کمتر از 24 هفته) در زنان با سابقه درمان نئوپلازی داخلاپیتلیالی سرویکس (excisional یا ablative) نسبت به زنانی است که درمانی دریافت نکرده بودند.
مطالعات با توجه به روش درمان و رخداد پیامد باروری یا بارداری زودهنگام طبقهبندی شدند. خطر نسبی (RR) تجمعی و 95% فاصله اطمینان (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه و ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از شاخص I2 ارزیابی شد.
دو نویسنده مطالعه مروری (MK, AM) به طور مستقل از هم، مناسب بودن مقالات بازیابی شده و خطر سوگیری (risk of bias) آنها را ارزیابی کردند. این دو نویسنده نتایج خود را با یکدیگر مقایسه کرده و هرگونه اختلاف را درباره نتایج با بحث حل کردند. در مواردی که توافق حاصل نشد، از نویسنده سوم (MA) به منظور حصول توافق کمک گرفته شد.
تعداد 15 مطالعه (2223592 شرکت کننده؛ 25008 تحت درمان و 2198584 درمان نشده) که با استفاده از بررسی متون انجام شده دارای معیارهای ورود به مطالعه در پژوهش حاضر بودند، شناسایی شد. نتایج حاصل از انجام متاآنالیز (meta-analysis) نشان داد که دریافت درمان نئوپلازی داخلاپیتلیالی سرویکس، تاثیر منفی بر شانس لقاح ندارد. میزان کلی بارداری برای گروهی از زنان که درمان دریافت کرده بودند (43%) در مقایسه با زنانی که هیچ درمانی دریافت نکرده بودند (38%) بالاتر بود (RR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.02 تا 1.64؛ 4 مطالعه؛ 38050 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). البته ناهمگونی بین مطالعات، قابلتوجه بود (0.01 > P).
میزان بارداری در زنان درمان شده و درمان نشده که قصد بارداری داشتند، دارای تفاوت معنیداری نبود ( 95% در برابر 88%؛ RR: 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.08؛ 2 مطالعه؛ 1348 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). علاوه بر این، تعداد زنانی که برای بارداری به بیش از 12 ماه زمان نیاز داشتند، در 2 گروه متفاوت نبود (14% در برابر 9%؛ RR: 1.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 2.37؛ 3 مطالعه؛ 1348 شرکتکننده، شواهد با کیفیت بسیار پایین). اگر چه میزان کل سقط جنین (4.6% برابر 2.8%؛ RR: 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 1.21؛ 10 مطالعه؛ 39504 شرکتکننده، شواهد با کیفیت پایین) و میزان سقط سه ماهه اول (9.8% در برابر 8.4%؛ RR: 1.16؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.69؛ 4 مطالعه؛ 1103 شرکتکننده، شواهد با کیفیت پایین) برای دو گروه زنان تحت درمان و عدم دریافت درمان، یکسان بود، اما گروه دریافت کننده درمان نئوپلازی داخلاپیتلیالی سرویکس با افزایش خطر سقط جنین در سه ماهه دوم همراه بود (1.6% در برابر 0.4%؛ RR: 2.60؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.45 تا 4.67؛ 8 مطالعه؛ 2182268 شرکتکننده، شواهد با کیفیت پایین).
علاوه براین، تعداد حاملگیهای خارج از رحم (1.6% در برابر 0.8%؛ RR: 1.89؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.50 تا 2.39؛ 6 مطالعه؛ 38193 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پایین) و پایان حاملگی ( 12.2% در برابر 7.4%؛ RR: 1.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.31 تا 2.22؛ 7 مطالعه؛ تعداد 38208 شرکتکننده، شواهد با کیفیت پایین) در گروه زنان دریافت کننده درمان، بالاتر بود.
باید توجه داشت که این نتایج با احتیاط تفسیر شوند. مطالعات انتخاب شده، اغلب کوچک و دارای طراحی ناهمگن بودند. بسیاری از این مطالعات به صورت گذشتهنگر و دارای کیفیت پایین و یا بسیار پایین بودند (ارزیابی براساس GRADE). به همین دلیل مستعد داشتن سوگیری بودند. امکان انجام تجزیه و تحلیل زیرگروهها برای روشهای درمانی به صورت مجزا و مقایسه گروهها و همچنین انجام تحلیل برای طبقهبندی کردن براساس طول cone، وجود نداشت.
نتایج متاآنالیز حاضر نشان میدهد که درمان نئوپلازی داخلاپیتلیالی سرویکس، اثر نامطلوبی بر باروری نمیگذارد. اگرچه درمان با افزایش خطر سقط جنین در سه ماهه دوم همراه بود. با توجه به این که در اکثر مطالعات انتخاب شده در این مطالعه مروری، تصادفیسازی انجام نشده و دارای کیفیت پایین یا خیلی پایین بودند و بنابراین در معرض خطر سوگیری قرار داشتند، نتایج به دست آمده، باید با احتیاط تفسیر شوند. تحقیقات باید ساز و کارهایی را شناسایی کنند که ممکن است خطر سقط جنین را در اواسط سه ماهه دوم افزایش دهد و این تاثیر بر درمان را بر اساس طول cone و روش درمان مورد استفاده، طبقهبندی کنند.