کلامیدیا تراکوماتیس (CT ؛Chlamydia trachomatis) و نایسریا گونوره (NG ؛Neisseria gonorrhoeae) علل بسیار شایع عفونتهای باکتریایی منتقل شونده از راه جنسی (STI) هستند. استراتژیهای مدیریت که عدم موفقیت مسیرهای بالینی را از عفونت به بهبودی کاهش میدهند، ممکن است کنترل STI را بهبود دهند و عوارض ناشی از فقدان، یا ناکافی بودن درمان را کاهش دهند.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی گردآوری نمونه مبتنی بر خانه به عنوان بخشی از استراتژی مدیریت برای عفونتهای کلامیدیا تراکوماتیس و نایسریا گونوره در مقایسه با گردآوری نمونه مبتنی بر کلینیک در افراد فعال از نظر جنسی.
ما ثبت تخصصی گروه عفونتهای قابل انتقال جنسی در کاکرین (Cochrane Sexually Transmitted Infections Group Specialized Register)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ EMBASE و LILACS را در 27 می 2015، همراه با پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP؛ World Health Organization International Clinical Trials Registry) و ClinicalTrials.gov جستوجو کردیم. ما همچنین مجموعه مقالات کنفرانسها را به صورت دستی جستوجو کردیم و با نویسندگان کارآزماییها تماس گرفتیم و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را مرور کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT ؛Randomized Controlled Trials) که به مقایسه گردآوری نمونه در خانه با گردآوری نمونه در کلینیک در مدیریت عفونتهای کلامیدیا تراکوماتیس و نایسریاگنوره پرداخته باشند.
سه نویسنده مطالعه مروری به طور جداگانه، کارآزماییها را برای نتیجهگیری ارزیابی، دادهها را استخراج کردند و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی کردند. ما برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعهها تماس گرفتیم. ما هرگونه اختلافی را از طریق توافق حل کردیم. ما از روشهای استاندارد روششناسی توصیه شده توسط کاکرین استفاده کردیم. در صورت مثبت بودن تست، پیامد اولیه، مدیریت مورد شاخص بود، که به صورت تعداد شرکتکنندگان تست شده، تشخیص داده شده و درمان شده تعریف شدند.
ده کارآزمایی شامل 10479 شرکتکننده انتخاب شدند. شواهد بینتیجه درباره اثر روی شرکتکنندگان با مدیریت مورد شاخص (که به صورت افراد مورد آزمایش قرار گرفته، تشخیص داده شده و درمان شده برای CT یا NG، یا هر دو تعریف میشود) در گروه گردآوری نمونه مبتنی بر خانه (45/778؛ 5.8%) در مقایسه با گروه مبتنی بر کلینیک (51/788؛ 6.5%) (خطر نسبی (RR): 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 تا 1.29؛ سه کارآزمایی؛ I2 = 0%؛ 1566 شرکتکننده؛ کیفیت متوسط) وجود دارد. مضرات گردآوری نمونه در خانه در هیچ کارآزمایی ارزیابی نشده بود. همه 10 کارآزمایی نسبت افراد آزموده شده را مقایسه کردند. نتایج برای نسبت شرکتکنندگان برای تکمیل تست، ناهمگونی بالایی داشت (I2 = 100%) و ترکیب نشد.
ما نتوانستیم دادههای به دست آمده از مطالعات فردی را از لحاظ تعداد شرکتکنندگان آزموده شده ترکیب کنیم، به این دلیل که نسبتها در طول مطالعات بسیار متغیر بودند، و در محدوده 30% تا 96% در گروه خانه و محدوده 6% تا 97% در گروه کلینیک (شواهد با کیفیت پائین) قرار داشتند. تعداد شرکتکنندگان با تست مثبت در گروه گردآوری نمونه در خانه (240/2074؛ 11.6%) در مقایسه با گروه مبتنی بر کلینیک کمتر بود (179/967؛ 18.5%) (RR: 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 0.86؛ 9 کارآزمایی؛ I2 = 0%؛ 3041 شرکتکننده؛ کیفیت متوسط).
نتایج گردآوری نمونههای در خانه برای عفونت CT یا NG، در مقایسه با گردآوری نمونه در کلینیک، میتواند سطوح مشابهی را از مدیریت شاخص نتیجه مدهد. افزایش نسبت افراد مورد آزمایش به عنوان نتیجه گردآوری نمونه درخانه، در مقایسه با گردآوری نمونه در کلینیک، با نسبت پائینتری از نتایج مثبت جبران میشود. مضرات گردآوری نمونه در خانه در مقایسه با گردآوری نمونه در کلینیک ارزیابی نشده است. باید کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) آینده برای ارزیابی اثربخشی گردآوری نمونه در خانه، طراحی شود تا پیامدهای بیولوژیکی مدیریت موارد STI را مانند نسبت شرکتکنندگان با استفاده از آزمونهای منفی برای STI مربوط به آن در پیگیری اندازهگیری کنند.