سوال مطالعه مروری
این مرور، تلاش دارد تا بر اساس شواهد مشخص کند که استفاده از دارو، «در صورت نیاز» در مقایسه با استفاده منظم از همان دارو برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که در بیمارستان بستری هستند، از نظر بالینی خوب است یا خیر. جستوجوها برای کارآزماییهای تصادفیسازی شده که این سوال را بررسی کردهاند، توسط گروه اسکیزوفرنی در کاکرین در سال 2001؛ 2006؛ 2012 و 2013 انجام شده است.
پیشینه
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی جدی است. افراد مبتلا به این بیماری اغلب صداهایی را میشنوند و چیزهایی را میبینند (توهم) و باورهای عجیب و غریب دارند (هذیان) که باعث اضطراب یا ترس، یا هر دو میشود. این نشانههای اسکیزوفرنی میتواند باعث اضطراب، پرخاشگری و دیسترس شود. درمان اصلی برای اسکیزوفرنی، داروهای آنتیسایکوتیک است. با این حال، این داروها معمولا چند هفته طول میکشد تا عمل کنند. در این میان، تا زمانی که داروهای آنتیسایکوتیک که به طور منظم استفاده میشوند، شروع به کار کنند، میتوان برای افراد مضطرب در بیمارستان، داروهای اضافی دیگری را زمانی که مورد نیاز است، به کار برد (اگر پزشکان فکر کنند که مناسب است). این داروی «در صورت نیاز»، اغلب برای کمک به افراد بیمار برای اینکه نگرانی کمتری احساس کنند و برای کاهش رفتار آشفته، استفاده میشود. داروی «در صورت نیاز»، معمولا در نمودار دارویی توسط پزشکان نوشته میشود به طوری که پرستاران میتوانند آن را با اختیار خود و در غیاب دکتر به کار برند. اگرچه مزایای بسیاری برای این روش وجود دارد، مضرات بالقوه نیز دارد. برای مثال، ممکن است شناخت اینکه کدام دارو (داروی تجویز شده یا داروی «در صورت نیاز») موثر است، مشکل باشد و همچنین ممکن است کارکنان بخش به جای صرف وقت با آنها یا استفاده از روشهای دیگر، برای افراد آشفته به راحتی از داروی اضافی استفاده کنند.
ویژگیهای مطالعه
این جستوجو فقط کارآزماییهایی را پیدا کرد که دو داروی مختلف را که هر دو «در صورت نیاز» استفاده میشوند، با هم مقایسه کرده بودند. نویسندگان این مرور، هیچ کارآزمایی را که در آن فقط تجویز داروهای اضافی در صورت لزوم با مصرف منظم دوزهای همان دارو مقایسه شده باشد، پیدا نکردند.
نتایج کلیدی
نویسندگان این مرور هیچ کارآزمایی را که بتواند برای این مرور انتخاب شود، پیدا نکردند. اگرچه روش استفاده از دارو «در صورت نیاز»، شایع است، در حال حاضر هیچ شواهد معتبری وجود ندارد که نشان دهد این روش، زمانی که با ارائه دوز منظمی از همان دارو مقایسه شود، بهترین راه کمک به افراد بیمار است یا خیر.
کیفیت شواهد
نویسندگان این مرور هیچ کارآزمایی را که داروی «در صورت نیاز» را با مصرف منظم همان دارو مقایسه کند، پیدا نکردند. داروی «در صورت نیاز»، هر چند به طور گستردهای استفاده میشود، اما از نظر علمی بررسی نشده است. یک کارآزمایی تصادفیسازی شده با طراحی و روش گزارشدهی و نحوه انجام خوب به گردآوری شواهد بیشتر کمک خواهد کرد.
بن گری (Ben Gray)، پژوهشگر ارشد، بنیاد مکپین (http://mcpin.org)(برای "خلاصه به زبان ساده" قبلی به ضمیمه 3 مراجعه کنید).