بیماران با تعداد پلاکت پایین (ترومبوسیتوپنی)، اغلب نیاز به قرار دادن کاتتر ورید مرکزی (CVC) دارند. کاتترهای ورید مرکزی دارای چندین کاربرد هستند. تعدادی از این کاربردها عبارتند از: انجام شیمیدرمانی، نظارت یا مانیتورینگ شدید و درمان بیماران به شدت بیمار، مدیریت تغذیه کامل وریدی و دسترسی وریدی متناوب بلندمدت در بیماران نیازمند به درمان مکرر. در حال حاضر، عمل متداول در بسیاری از کشورها، اصلاح ترومبوسیتوپنی با استفاده از تزریق پلاکت قبل از قرار دادن کاتتر ورید مرکزی، به منظور کاهش خطر خونریزی جدی مربوط به این روش است. با این حال، میتوان گفت که آستانه تعداد پلاکت قبل از قرار دادن کاتتر ورید مرکزی، به طور قابل ملاحظهای از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. این موضوع نشان میدهد که عدم قطعیت قابلتوجهی در میان پزشکان، در مدیریت صحیح برای درمان این بیماران وجود دارد. به نظر میرسد اگر از یک روش سونوگرافی هدایتکننده استفاده شود، خطر خونریزی پس از کارگذاری کاتتر ورید مرکزی کم میشود. در نتیجه ممکن است بیماران در معرض خطرات ناشی از تزریق پلاکت قرار بگیرند، بدون آن که هیچ نفع بالینی آشکاری ببرند.
این مطالعه به منظور بررسی اثرات آستانههای مختلف تزریق پلاکت قبل از کارگذاری کاتتر ورید مرکزی در بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی انجام گرفته است.
به منظور یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT)، جستوجو در CENTRAL (کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)) (شماره 2، 2015)، MEDLINE (از سال 1946)، EMBASE (از سال 1974)، کتابخانه شواهد تزریق خون (Transfusion Evidence Library) (از سال 1950) و پایگاههای اطلاعاتی مربوط به کارآزماییهای بالینی در حال انجام، تا 23 فوریه 2015 انجام شد.
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترل شده که در آنها تزریق کنسانترههای پلاکت که از واحدهای خون کامل افراد سالم یا به وسیله آفرزیس (apheresis) یا هر دو تهیه شده، به منظور جلوگیری از خونریزی در بیماران مبتلا ترومبوسیتوپنی نیازمند کارگذاری کاتتر ورید مرکزی و بدون محدودیت سنی، در این مطالعه در نظر گرفته شد.
در این مطالعه از روشهای استاندارد مورد انتظار پنیاد همکاری کاکرین استفاده شده است.
در این مطالعه مروری، یک کارآزمایی بالینی تصادفیسازی و کنترل شده شناسایی شد که در آن آستانههای مختلف تزریق پلاکت خون قبل از وارد کردن کاتتر ورید مرکزی در افراد مبتلا به بیماریهای مزمن کبدی، با یکدیگر مقایسه شدند. این مطالعه، همچنان شرکتکننده میپذیرد (تعداد بیماران مورد انتظار: تا حدود 165 شرکتکننده) و در دسامبر 2017 کامل میشود. هیچ مطالعه تکمیلشدهای، در این زمینه وجود ندارد. مطالعهای که در آن عدم تزریق پلاکت با آستانه تزریق پلاکت خون مقایسه شده باشد، وجود نداشت.
در حال حاضر هیچ شواهدی بر اساس کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترل شده برای تعیین این که آیا تزریق پلاکت قبل از قرار دادن کاتتر ورید مرکزی در بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی مورد نیاز است، و اگر تزریق پلاکت مورد نیاز است، چه آستانهای از تزریق پلاکت مورد نیاز است، وجود ندارد. کارآزماییهای تصادفیسازی شده بیشتری با روششناسی قوی، برای توسعه استراتژی تزریق بهینه برای این بیماران مورد نیاز است. یک کارآزمایی در حال انجام شامل افراد مبتلا به سیروز قادر نخواهد بود به سوالات مطالعه مروری حاضر پاسخ دهد، چرا که یک مطالعه کوچک است که تنها یک گروه از بیماران را ارزیابی میکند و تمام مقایسههای مورد نظر را در بررسی حاضر انجام نمیدهد. برای تشخیص افزایش در نسبت شرکتکنندههایی که خونریزی شدید از 1 در 100 تا 2 در 100 دارند، نیاز به یک مطالعه شامل حداقل 4634 شرکتکننده است (توان 80% و سطح معنیداری 5%) .