کمخونی فقرآهن در دوره کودکی شایع است. ادعا شده است که تجویز آهن باعث افزایش احتمال ابتلا به مالاریا می شود.
بررسی اثربخشی و ایمنی مکملهای آهن، با یا بدون فولیک اسید، در کودکانی که در مناطق هایپرآندمیک یا هولوآندمیک انتقال مالاریا زندگی میکنند.
ما ثبت تخصصی گروه بیماریهای عفونی در کاکرین (Cochrane Infectious Diseases Group Specialized Register)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبتشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)، کارآزماییهای منتشرشده در کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)، MEDLINE (تا آگوست 2015) و LILACS (تا فوریه 2015) را جستوجو کردیم. ما همچنین متارجیستری از کارآزماییهای بالینی (mRCT ؛metaRegister of Controlled Trials) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO ICTRP ؛World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) را تا فوریه 2015 بررسی کردیم. ما با تمام پژوهشگران اولیه کارآزماییهای انتخابشده، کارآزماییهای در حال انجام، و آنهایی که در انتظار طبقهبندی بودند، تماس گرفتیم تا در مورد دادههای منتشرنشده و کارآزماییهای بیشتر سوال کنیم. ما منابع کارآزماییهای انتخابشده، مطالعات مروری مرتبط و متاآنالیزها (meta-analysis) را برای یافتن منابع اضافی به طور اجمالی بررسی کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده مستقل (RCTs ؛Randomized Controlled Trials) و RCTهای خوشهای را که در مناطق هیپرآندمیک و هولوآندمیک مالاریا انجام شده یا کارآزماییهایی را که هر پیامد مرتبط با مالاریا را گزارش کردند و شامل کودکان زیر 18 سال بودند، در این مطالعه مروری گنجاندیم. ما کارآزماییهایی را که تجویز خوراکی آهن، آهن همراه با فولیک اسید، و آهن همراه با داروهای ضدمالاریا را با پلاسبو یا عدم درمان مقایسه کرده بود، در این مطالعه مروری گنجاندیم. کارآزماییهایی را با مکملهای آهن یا مداخلات غنیسازی انتخاب کردیم که حداقل 80 درصد میزان توصیهشده روزانه (RDA) را برای پیشگیری از کمخونی تامین میکردند. داروهای ضدکرم ممکن بود برای هر دو گروه تجویز شود، و ریزمغذیها هم باید به طور مساوی در اختیار هر دو گروه قرار میگرفت.
اهداف اولیه شامل مالاریای کلینیکال، مالاریای وخیم، و مرگ به هر علتی بود. ما خطر سوگیری (Bias) را در کارآزماییهای انتخابشده با ارزیابی دامنه محور و کیفیت شواهد را هم با استفاده از شیوه درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE ؛Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) ارزیابی کردیم. ما یک متاآنالیز با اثر ثابت برای تمام پیامدها و یک متاآنالیز با اثرات تصادفی برای پیامدهای هماتولوژیک انجام دادیم، و یک تجزیه و تحلیل اضافی هم برای RCTsهای خوشهای انجام دادیم. ما تجزیه و تحلیل زیرگروهها را برای آنمی بر اساس سطح اولیه، سن و پیشگیری از مالاریا یا خدمات مدیریتی با دادههای در سطح کارآزمایی انجام دادیم.
سی و پنج کارآزمایی (با 31955 کودک) معیارهای انتخاب را دارا بودند. به طور کلی، آهن باعث افزایش آمار مالاریای بالینی نمیشد (خطر نسبی (RR): 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.00؛ 14 کارآزمایی؛ 7168 کودک؛ شواهد با کیفیت بالا). آهن احتمالا باعث افزایش مالاریای کلینیکال در هر دو جمعیت، چه مواردی که آنمی شایع است و چه آنهایی که شایع نیست، نمیشود. در مناطقی که سیستمهای پیشگیری و مدیریت مالاریا وجود دارد، آهن (با یا بدون اسید فولیک) ممکن است باعث کاهش مالاریای کلینیکال شود (RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.02 تا 1.31؛ نه کارآزمایی؛ 19086 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین). مکمل آهن باعث افزایش مالاریای شدید نمیشود (RR: 0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 0.98؛ 6 کارآزمایی؛ 3421 کودک؛ شواهد با کیفیت بالا). ما هیچ تفاوتی در میزان مرگومیر (کنترل نرخ عوارض جانبی یک درصد؛ شواهد با کیفیت پائین) مشاهده نکردیم. آهن و درمان ضدمالاریا باعث کاهش مالاریای بالینی شد (RR: 0.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 0.67؛ سه کارآزمایی؛ 728 کودک؛ شواهد با کیفیت بالا). به طور کلی، تجویز آهن باعث کودکان مبتلا به کمخونی کمتری در پیگیری شد و در پایان میانگین تغییرات در هموگلوبین از خط پایه با آهن بالاتر بود.
درمان با آهن، در صورتی که پیشگیری از مالاریا یا خدمات مدیریتی مالاریا بهطور منظم در دسترس باشد، احتمال مالاریای بالینی را افزایش نمیدهد. در جایی که منابع محدود باشد، آهن را میتوان بدون غربالگری کمخونی یا فقر آهن، تا زمانی که پیشگیری از مالاریا یا خدمات مدیریت به طور موثر در دسترس باشد، تجویز کرد.