سوال مطالعه مروری: آیا استفاده از درمان با دیورتیک، در کاهش دوره نشانهها، طول مدت بستری بودن در بیمارستان و دوره اکسیژنتراپی در شیرخواران ترم مبتلا به سندرم بالینی تاکیپنه گذرای نوزادی (transient tachypnoea of the newborn) موثر است؟
پیشینه: در نوزادان ترم کامل که با روش زایمان سزارین الکتیو متولد میشوند، شایع است که تنفس تند و سخت (تاکیپنه) داشته باشند و در 48 ساعت اول بعد از تولد به اکسیژنتراپی احتیاج پیدا کنند. این مشکل، که تاکیپنه گذرای نوزادی (transient tachypnoea of the newborn; TTN) خوانده میشود، عامل بیش از نیمی از موارد دیسترس تنفسی در نوزادان است. با وجود آنکه گذرا بوده و مشکلی جدی تلقی نمیشود، نوزاد نیاز به بستری در واحد مراقبتهای ویژه نوزادان پیدا میکند، از مادر خود جدا میشود، ضمن آنکه استفاده از این منابع هزینهبر است. علت آسیبشناختی زمینهساز TTN هنوز به خوبی شناخته شده نیست. آنچه بیش از بقیه به عنوان علت این نشانگان شناخته شده، تاخیر در جذب مایعات جنینی موجود در ریه، بعد از تولد است. تجویز داروهای دیورتیک مانند فوروزماید (furosemide) ممکن است در جذب این مایعات از ریه موثر باشند.
ویژگیهای مطالعه: دو کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده شناسایی کردیم که در مجموع در 100 نوزاد شرکتکننده، با سن زیر هفت روز و سن بارداری زمان تولد 37 هفته یا بیشتر، تاثیر استفاده از فوروزماید خوراکی و وریدی را در برابر دارونما (placebo) یا عدم درمان مقایسه کرده بودند. هیچ کارآزمایی جدیدی برای ورود در نسخه بهروز شده سال 2015 شناسایی نشد.
نتایج: هیچ یک از دو کارآزمایی، تاثیری با اهمیت آماری برای فوروزماید روی تاکیپنه گذرای نوزادی، پیرامون طول دوره نشانهها یا طول مدت بستری بودن در بیمارستان نشان ندادند.
نتیجهگیری: استفاده از دیورتیکها در درمان تاکیپنه گذرای نوزادی پیشنهاد نمیشود و بهتر است تا زمان فراهم آمدن داده بیشتر از استفاده از این درمان خودداری شود.