سوال مطالعه مروری
ارزیابی تاثیرات تیتراسیون عوامل مسدود کننده بتا‐آدرنرژیک، مهار کنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEIs)، و مسدود کنندههای گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) به وسیله پرستار (NLT) در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی از نظر بیخطری (safety) و پیامدهای بیمار.
پیشینه
نارسایی قلبی با نرخ بالای بستری در بیمارستان و مورتالیتی همراه است. کارآزماییهای بالینی در مقیاس بزرگ نشان دادهاند که وجود عوامل مسدود کننده بتا‐آدرنرژیک، ACEIها، و ARBها این پیامدها را بهبود خواهند بخشید. همچنین، یک ارتباط دوز‐پاسخ وجود دارد، بهطوریکه هرچه دوز این داروها بالاتر باشد، در پیامد بیمار، بهبود بیشتری ایجاد خواهد شد. با این حال، پزشکان مراقبتهای اولیه، اغلب به افزایش میزان دوز این داروها تمایل ندارند. راههای جدیدی برای افزایش دوز این داروها مورد نیاز است. بهینهسازی این داروها میتواند توسط پرستاران یا پرستاران حرفهای پیشرفته و تحت نظارت پزشکی انجام شود.
ویژگیهای مطالعه
یک مطالعه مروری را شامل هفت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده (1684 شرکتکننده) برای مقایسه تیتراسیون عوامل مسدود کننده بتا‐آدرنرژیک، ACEIها، و ARBها توسط پرستار با تیتراسیون این داروها به وسیله پزشک مراقبتهای اولیه انجام دادیم. مشخصات دموگرافیک شرکتکنندگان درون هر مطالعه، مشابه بودند. در چهار مورد از مطالعات، تعداد مردان و زنان مساوی بودند. میانگین سنی شرکتکنندگان در بازه زمانی 59 تا 81 سال قرار داشتند. شواهد تا دسامبر 2014 بهروز است.
نتایج کلیدی
این مطالعه مروری نشان داد که شرکتکنندگان تحت تیتراسیون این داروها به احتمال زیاد، با بستری در بیمارستان یا مرگ کمتر مواجه خواهند شد. همچنین در مقایسه با شرکتکنندگانی که این داروها در آنها به وسیله پزشک مراقبتهای اولیه تیتراسیون شده بود، شرکتکنندگان بیشتری به حداکثر دوز دست یافتند. امکان پیشگیری از وقوع حدود 27 مورد مرگومیر در هر 1000 بیماری که تحت تیتراسیون این داروها به وسیله پرستاران تحت نظارت پزشکی یا پرستاران قرار گرفتند، وجود داشت. دادههای بسیار کمی درباره تیتراسیون ACEIها و ARBها گزارش شد. دو مطالعه عوارض جانبی را گزارش کردند؛ یکی از این مطالعات اظهار داشت که عوارض جانبی وجود نداشت، و مطالعه دیگر یک مورد عارضه جانبی را پیدا کرد، اما نوع و شدت آن را مشخص نکرد.
در نتیجه، تیتراسیون این داروها به وسیله پرستاران تحت نظارت پزشک یا پرستاران آموزشدیده، ممکن است افزایش دوز داروها را که باعث بهبود پیامدهای بیمار میشود، بهبود بخشد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد مربوط به نسبتی را از شرکتکنندگان که به دوز مناسب این داروها دست یافتند، پائین ارزیابی کردیم. این امر نشاندهنده عدم قطعیت در مورد این مساله است که مشخص نیست تفاوت موجود در تعداد شرکتکنندگانی که به دوز بهینه عوامل مسدود کننده بتا‐آدرنرژیک میرسند، به دلیل استفاده از مراقبت معمول است یا استفاده از NLT. شواهدی را با کیفیت بالا پیدا کردیم که NLT در مقایسه با مراقبت معمول، میزان بستری شدن به هر علتی را کاهش میدهد. این موضوع نشان میدهد که ما مطمئن هستیم کاهش در میزان بستری شدن در بیمارستان به هر علتی ناشی از NLT بوده، و بعید است که تحقیقات بیشتر این یافته را تغییر دهند.