هجده کارآزمایی، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. یازده مطالعه (1392 شرکتکننده) کامل شده، و هفت مطالعه در حال انجام هستند. از مطالعات کامل شده، هفت مداخله، وسیع بوده و مدیریت شیوه زندگی را در CHD هدف قرار دادند، و چهار مورد بر ارتقاء فعالیتهای فیزیکی تمرکز داشتند. گروه مقایسه در کارآزماییها، مراقبت معمول (تعداد = 6)، کمترین میزان مداخله (تعداد = 3)، یا بازتوانی قلبی مرسوم (تعداد = 2) بودند.
ما هیچ تاثیری را از مداخلات اینترنت‐محور بر مورتالیتی به هر علتی (all‐cause mortality) مشاهده نکردیم (نسبت شانس (OR): 0.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 1.63؛ 6 مطالعه؛ 895 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین). فقط یک مورد مرگومیر قلبیعروقی در گروه کنترل رخ داد (895 شرکتکننده؛ 6 مطالعه). هیچ موردی از بروز مجدد انفارکتوس غیرکشنده در هیچیک از مطالعات گزارش نشد. ما هیچ تاثیری را از مداخله بر ایجاد خونرسانی مجدد (revascularisation) پیدا نکردیم (OR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.37 تا 1.27؛ 6 مطالعه؛ 895 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
مداخله هیچ تاثیری بر سطح کلسترول کل (تفاوت میانگین (MD): 0.00؛ 95% CI؛ 0.27‐ تا 0.28؛ 4 مطالعه؛ 439 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین)، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) (MD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.06‐ تا 0.07؛ 4 مطالعه؛ 437 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) یا تریگلیسرید (MD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.17‐ تا 0.19؛ 4 مطالعه؛ 439 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین) بر جای نگذاشت. با توجه به وجود ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجه، دادهها را برای کلسترول لیپوپروتئین با چگالی پائین (LDL)، با هم ترکیب نکردیم. دو مورد از شش کارآزمایی، کلسترول LDL را اندازهگیری کرده و تاثیر مطلوب مداخله را شناسایی کردند، و چهار کارآزمایی عدم وجود تاثیر را گزارش کردند. هفت مطالعه فشار خون سیستولیک و دیاستولیک را اندازهگیری کردند؛ اما به دلیل ناهمگونی قابل توجه، دادهها را با یکدیگر ترکیب نکردیم. دو مطالعه، کاهش فشار خون سیستولیک را در گروه مداخله نشان دادند، اما مطالعات دیگر هیچ تاثیری را در این رابطه گزارش نکردند. دو مطالعه، کاهش فشار خون دیاستولیک را در گروه مداخله نشان دادند، یک مطالعه، افزایش فشار خون را در گروه مداخله نشان داد، و چهار مطالعه باقیمانده هیچ تاثیری را نشان ندادند.
پنج کارآزمایی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQOL) را اندازهگیری کردند. به دلیل گزارشدهی ناقص، ما نتوانستیم بر اساس یک مطالعه نتیجهگیری کنیم؛ یک کارآزمایی هیچ تاثیری گزارش نکرد؛ دو مطالعه به ترتیب وجود یک تاثیر کوتاهمدت و میانمدت را نشان دادند؛ و یک مطالعه وجود هر دو تاثیر کوتاهمدت و میانمدت را گزارش کرد.
پنج کارآزمایی پیامدهای رژیم غذایی را ارزیابی کردند: دو مورد، تاثیر مطلوبی را گزارش کردند، و سه مورد، هیچ تاثیری را گزارش نکردند. هشت مطالعه، فعالیت بدنی را بررسی کردند: پنج مورد از این کارآزماییها گزارش کردند که فعالیت بدنی هیچ تاثیری ندارد، و سه مورد نیز اثربخش بودن آن را گزارش کردند. کارآزماییها تاثیر این مداخلات را بر مصرف درست و بهموقع دارو اندازهگیری میکنند.
دو مطالعه استفاده از خدمات مراقبت سلامت را اندازهگیری کردند: یک مورد هیچ تاثیری را گزارش نکرد، و مطالعه دیگر، در عرض نه ماه پیگیری، افزایش استفاده را از خدمات مراقبت سلامت در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل گزارش کرد. دو کارآزمایی، دادههای مربوط به هزینه را گردآوری کردند: هر دو کارآزمایی، گزارش کردند که مداخلات گرفتهشده از اینترنت به احتمال زیاد، مقرونبهصرفه هستند.
از نظر خطر سوگیری، اکثر مطالعات، تصادفیسازی مناسب و پنهانسازی مناسب را در فرآیندهای تصادفیسازی گزارش دادند. فقدان کورسازی (blinding) منجر به ایجاد خطر سوگیری عملکرد (performance bias) در هفت مطالعه، و خطر سوگیری تشخیص (detection bias) در پنج کارآزمایی شد. دو کارآزمایی در معرض خطر سوگیری ریزش نمونه (attrition bias)، و پنج کارآزمایی در معرض خطر سوگیری گزارشدهی (reporting bias) قرار داشتند.