برنامهریزی ترخیص یکی از ویژگیهای معمول سیستمهای بهداشتی در بسیاری از کشورها است. هدف برنامهریزی ترخیص کاهش مدت زمان بستری شدن و بستری مجدد خارج از برنامه در بیمارستان، و بهبود هماهنگی خدمات پس از ترخیص از بیمارستان است. این سومین بهروزرسانی از مطالعه مروری اصلی است.
ارزیابی اثربخشی برنامهریزی ترخیص هر بیمار در حال خروج از بیمارستان.
ما با استفاده از پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 9؛ 2015)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Social Science Citation Index (که آخرین بار در اکتبر 2015 جستوجو شد) و ثبت کارآزماییهای موسسه ملی بهداشت آمریکا (ClinicalTrials.gov)، این مطالعه مروری را بهروزرسانی کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs؛ Randomised Controlled Trials) که یک برنامه ترخیص مبتنی بر فرد را با روش معمول ترخیص که براساس شرایط هر یک از شرکتکنندگان به تنهایی، طراحی نشده، مقایسه کرده است. شرکت کنندگان در بیمارستان بستری بودند.
دو نویسنده به طور مستقل تجزیه و تحلیل دادهها و ارزیابی کیفیت آنها را با استفاده از یک برگه استخراج اطلاعات که از پیش طراحی شده بود، برعهده گرفتند. ما با توجه به گروههای بیماران و پیامدها، مطالعات را گروهبندی کردیم (بیماران مسن، بیمارانی که دوره نقاهت پس از عمل جراحی را میگذراندند و افرادی با ترکیبی از شرایط فوق). تجزیه و تحلیل آماریمان را با توجه به اصل قصد درمان انجام دادیم، خطر نسبی (RR) را برای پیامدهای دوتایی و میانگین تفاوت (MD) را برای دادههای پیوسته با استفاده از متاآنالیز (meta-analysis) اثر ثابت محاسبه کردیم. هنگامی که ترکیب دادههای پیامد به دلیل تفاوت در گزارش پیامدها امکانپذیر نبود، دادههای گزارش شده را در متن به شکل خلاصه آوردیم.
ما 30 کارآزمایی (11964 شرکت کننده) را که شش مورد از آنها در این بهروزرسانی شناسایی شدند، وارد مطالعه کردیم. 21 مورد از کارآزماییها شرکت کنندگان مسنتر را با یک مشکل پزشکی، پنج مطالعه شرکت کنندگان را با ترکیبی از مشکلات پزشکی و جراحی، یک مورد شرکت کنندگان را از یک بیمارستان روانی، یک مورد شرکت کنندگان را از هر دو نوع بیمارستان روانی و عمومی و دو کارآزمایی شرکت کنندگان پذیرش شده را در بیمارستان پس از یک سقوط، برای بررسی وارد مطالعه کردند. مدت زمان بستری و مراجعه مجدد به بیمارستان برای شرکت کنندگانی که با یک تشخیص پزشکی در بیمارستان پذیرش شده بودند و آنهایی که در برنامهریزی برای ترخیص قرار گرفته بودند، کاهش یافت (MD طول اقامت: 0.73 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.33 - تا 0.12 - ؛ 12 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ RR میزان بستری مجدد: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 0.97؛ 15 کارآزمایی؛ شواهد با اطمینان متوسط). مشخص نیست که آیا برنامهریزی ترخیص، نرخ بستری مجدد را در بیمارانی که پس از سقوط به بیمارستان مراجعه کردهاند، کاهش میدهد یا خیر (RR: 1.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 0.46 تا 4.01؛ 2 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). برای سالمندان مبتلا به یک مشکل پزشکی از نظر مرگومیر در بین گروهها تفاوتی وجود ندارد یا تفاوت بسیار کم است (RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 1.24؛ کیفیت متوسط). همچنین در ارتباط با مرگومیر شرکت کنندگانی که در دوره نقاهت بعد از عمل جراحی به سر میبردند یا ترکیبی را از مشکلات پزشکی و جراحی داشتند هم شواهد کمی وجود داشت. برنامهریزی ترخیص ممکن است به افزایش رضایت بیماران و متخصصان مراقبتهای بهداشتی منجر شود (شواهد با اطمینان پائین، شش کارآزمایی). معلوم نیست که آیا تفاوتی در هزینههای مراقبت برای بیمارانی که دارای یک مشکل پزشکی هستند و برنامهریزی ترخیص برای آنها اجرا شده، وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت بسیار پائین، پنج کارآزمایی).
طرح ترخیص متناسب با بیمار احتمالا کاهش جزئی را در مدت زمان بستری شدن به همراه دارد و خطر بستری مجدد را در بیمارستان برای افراد مسن با یک مشکل پزشکی در سه ماه پیگیری کاهش میدهد. برنامهریزی ترخیص ممکن است منجر به افزایش رضایت از مراقبتهای بهداشتی در بیماران و متخصصان شود. شواهد کمی وجود دارد که بیان میکند برنامهریزی ترخیص باعث کاهش هزینههای خدمات بهداشتی میشود.