ادم (oedema) یک نشانه بالینی رایج در افراد مبتلا به سندرم نفروتیک (nephrotic syndrome) است و آلبومین انسانی در درمان ادم، از طریق افزایش حجم عروقی و در نتیجه القای دیورز (diuresis)، بهطور گستردهای استفاده شده است. آلبومین ممکن است با یا بدون دیورتیکها (diuretics) مانند فوروزماید (furosemide) مصرف شود. بااینحال، سهم کمّی (quantitative) آلبومین انسانی در درمان ادم بهطور کامل مشخص نشده است. اگر اثبات شود آلبومین انسانی در درمان ادم موثر و ایمن است، میتواند به پزشکان برای ارتقای استراتژیهای درمانی جهت بهبود مدیریت مقاومت به دیورتیک مرتبط با سندرم نفروتیک کمک کند.
هدف این مرور، بررسی مزایا و مضرات انفوزیون آلبومین انسانی برای درمان ادم مرتبط با سندرم نفروتیک بود.
ما در پایگاه ثبت مطالعات گروه کلیه و پیوند در کاکرین تا 23 جون 2019 از طریق تماس با کارشناس اطلاعات با استفاده از عبارات جستوجوی مرتبط با این مرور جستوجو کردیم. مطالعات در پایگاه ثبت تخصصی به وسیله جستوجوهای انجام شده در CENTRAL؛ MEDLINE و Embase؛ مجموعه مقالات کنفرانس؛ پورتال جستوجوی پایگاه ثبت بینالمللی کارآزماییهای بالینی (ICTRP) و ClinicalTrials.gov شناسایی شدند.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) و شبه-RCTهای مربوط به ارزیابی تاثیر انفوزیون آلبومین انسانی را در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم مداخله، آلبومین انسانی همراه با دیورتیکها در قیاس با دیورتیک بهتنهایی، آلبومین انسانی در مقایسه با دیورتیکها و درمانهای دیگر، پیامدهای بالینی، مرگ، کیفیت زندگی، عملکرد کلیه و عوارض جانبی در افراد مبتلا به سندرم نفروتیک انتخاب کردیم. ما مطالعات متقاطع را حذف کردیم؛ اما در صورت موجود بودن، دادهها برای دوره نخست وارد شدند.
روشهای استاندارد بنیاد همکاری کاکرین استفاده شدند. دو نویسنده مروری بهطور مستقل از هم واجد شرایط بودن، خطر سوگیری (bias) و کیفیت مطالعه را ارزیابی و دادهها را استخراج کردند. ما تفاوت میانگین (MD) را برای دادههای پیوسته با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. ما قطعیت شواهد را با بهرهگیری ازسیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
یک مطالعه واجد شرایط معیارهای ورودی ما بود (26 کودک با سندرم نفروتیک با حداقل تغییر) و 11 مورد حذف شدند (نه مطالعه متقاطع بودند، در یکی برای سندرم نفروتیک از آلبومین استفاده نشد و در دیگری نویسندگان مشخص نکردند که کودکان دچار ادم هستند یا خیر). خطر سوگیری مطالعه وارد شده برای سوگیری انتخاب نامشخص، برای سوگیری عملکردی و تشخیص (performance and detection) بالا، برای سوگیری ریزش (attrition) پایین و برای گزارشدهی انتخابی بالا بود. مطالعه منتخب، آلبومین به علاوه فوروزماید را با حجم برابری از دکستروز (dextrose) مقایسه کرد. از میان پیامدهای از پیش تعیینشده، نویسندگان پیشرفت بالینی را به صورت تغییر وزن، سدیم سرم و پیامدهای جانبی (فشار خون) گزارش کردند. در ابتدا، نویسندگان کاهش وزن بیشتری را در گروه درمان با آلبومین گزارش کردند اما در 10 روز عدم تفاوت کلی گزارش شد. بااینحال، دادهها در متن و نمودارها ناهگون بودند؛ بنابراین ما نتوانستیم اظهارات نویسندگان را تائید کنیم (شواهد با قطعیت بسیار پایین). مشخص نیست که انفوزیون آلبومین در مقایسه با حجم مساوی از دکستروز، سدیم سرم (mEq/L -2.00 :MD؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09- تا 4.09)، فشار خون سیستولیک (MD: 2.00 میلیمتر جیوه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.52- تا 7.52) یا فشار خون دیاستولیک (MD: 2.00 میلیمتر جیوه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.29- تا 8.29) را بهبود میبخشد یا خیر. مرگ، کیفیت زندگی و عملکرد کلیه گزارش نشدند.
ما فقط یک مطالعه کوچک را شناسایی کردیم که با این مرور ارتباط داشت؛ بنابراین ما قادر به انجام هیچگونه نتیجهگیری در مورد استفاده از آلبومین انسانی با یا بدون دیورتیکها در سندرم نفروتیک نیستیم. نیاز به RCTهای بیشتری وجود دارد.