کاهش التهاب ریه یکی از اهداف درمان فیبروز کیستیک است. کورتیکواستروئیدهای استنشاقی اغلب در این رابطه برای درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به فیبروز کیستیک استفاده میشوند. دلیل منطقی این امر، پتانسیل آنها در کاهش آسیب ریه ناشی از التهاب و همچنین تاثیر آنها در ایجاد خسخس علامتدار است. تعیین سطح فعلی شواهد مربوط به خطرات و منافع کورتیکواستروئیدهای استنشاقی، به ویژه با توجه به عوارض جانبی شناخته شده آنها بر رشد، حائز اهمیت است. این بهروزرسانی مروری است که قبلا منتشر شد؛ بااینحال، به دلیل فقدان تحقیق در این زمینه، ما انجام بهروزرسانیهای دیگری را پیشبینی نمیکنیم.
بررسی اثربخشی مصرف منظم کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در مقایسه با عدم مصرف آنها در کودکان و بزرگسالان مبتلا به فیبروز کیستیک.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه فیبروز کیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین، را که شامل منابع شناساییشده از جستوجوهای جامع پایگاههای اطلاعاتی الکترونیک و جستوجوهای دستی مجلات و کتابچههای خلاصهمقالات کنفرانس بودند، جستوجو کردیم. ما از شرکتهای داروسازی تولیدکننده کورتیکواستروئیدهای استنشاقی و نویسندگان کارآزماییهای شناساییشده، اطلاعاتی را درخواست کردیم.
تاریخ جستوجوی اخیر در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه: 19 نوامبر 2018.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه تصادفیسازی شده، منتشرشده و منتشرنشده، که به مقایسه کورتیکواستروئیدهای استنشاقی با دارونما یا درمان استاندارد در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک پرداختند.
دو نویسنده مستقل، کیفیت روششناسی و خطر سوگیری (bias) کارآزماییها را با استفاده از معیارهای تعیینشده ارزیابی کرده و دادهها را با استفاده از پیشفرمهای استاندارد استخراج کردند. کیفیت شواهد با استفاده از معیارهای سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی شد.
این جستوجوها 35 استناد را شناسایی کردند، که 27 مورد (نماینده 13 کارآزمایی) قابلیت ورود را داشتند. این 13 کارآزمایی، استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی را در 525 فرد مبتلا به فیبروز کیستیک در سنین 6 تا 55 سال گزارش کردند. یک مورد، یک کارآزمایی متوقفشده شامل 171 فرد بود که در حال حاضر کورتیکواستروئیدهای استنشاقی مصرف میکردند. کیفیت روششناسی و خطر سوگیری برای ارزیابی از اطلاعات منتشر شده دشوار بود.
معیارهای هدف در عملکرد راههای هوایی در اکثر کارآزماییها گزارش شدند، اما اغلب ناقص بودند و در نقاط زمانی مختلف گزارش شدند. ما هیچ تفاوتی را در حجم بازدمی با فشار در یک ثانیه (FEV1 ؛forced expiratory volume in one second) یا درصد پیشبینیشده ظرفیت حیاتی اجباری (FVC ؛forced vital capacity) در هیچ یک از کارآزماییها نیافتیم، اگرچه کیفیت شواهد به دلیل خطرات سوگیری در کارآزماییهای واردشده و تعداد کم شرکتکنندگان پایین بود. ما در مورد اینکه آیا کورتیکواستروئیدهای استنشاقی منجر به بهبود تحمل ورزش، افزایش حساسیت برونش یا تشدید آن میشوند، نامطمئن هستیم زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین بود. دادههای بهدست آمده از یک کارآزمایی حاکی از آن بود که کورتیکواستروئیدهای استنشاقی ممکن است تفاوت اندک یا عدم تفاوت در کیفیت زندگی ایجاد کنند (شواهد با کیفیت پایین).
سه کارآزمایی عوارض جانبی را گزارش کردند، اما کیفیت شواهد پایین است و بنابراین ما در مورد اینکه آیا کورتیکواستروئیدهای استنشاقی خطر عوارض جانبی را افزایش میدهند یا خیر، نامطمئن هستیم. با این حال، یک مطالعه نشان داد که دوزهای بالای کورتیکواستروئیدهای استنشاقی تاثیر منفی بر رشد دارند.
کیفیت شواهد حاصل از این کارآزماییها، پایین تا بسیار پایین است و برای تعیین اینکه آیا کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در فیبروز کیستیک مفید هستند یا خیر، کافی نیستند اما ترک درمان در افرادی که در حال حاضر از آنها استفاده میکنند ایمن نشان داده شده است. شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این داروها ممکن است از نظر رشد آسیب ایجاد کنند. مشخص نشده که آیا استفاده طولانیمدت در کاهش التهاب ریه، که باید بقا را بهبود ببخشد، مفید است یا خیر، اما بعید است که این، در یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده بهطور قطعی ثابت شود.