هدف درمانهای روانشناختی برای والدین کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن، بهبود رفتار فرزندپروری و سلامت روان، عملکرد کودک (رفتار / ناتوانی، سلامت ذهن و علایم پزشکی) و عملکرد خانواده است.
این یک نسخه روزآمدشده از مرور اصلی کاکرین (2012) است که برای اولین بار در سال 2015 بهروز شد.
ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی درمانهای روانشناختی برای والدین کودکان و نوجوانان مبتلا به یک بیماری مزمن.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و PsycINFO و پایگاههای ثبت کارآزماییها را برای مطالعات منتشرشده تا جولای 2018 جستوجو کردیم.
مطالعات واردشده، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) از مداخلات روانشناختی برای والدین کودکان و نوجوانان مبتلا به یک بیماری مزمن بود. در این بهروزرسانی، ما مطالعاتی را با بیش از 20 شرکتکننده در هر بازو، وارد کردیم. در این بهروزرسانی، ما مداخلاتی را وارد کردیم که ترکیب درمانهای دارویی و روانشناختی را به کار برده بودند. ما گروههای مقایسهای را وارد کردیم که درمان غیرروانشناختی (به عنوان مثال روانآموزشی (psychoeducation))، درمان معمول (به عنوان مثال، مراقبتهای پزشکی استاندارد بدون اضافه کردن درمان روانشناختی)، یا لیست انتظار را دریافت کردند.
ما ویژگیهای مطالعه و پیامدهای پس از درمان و نخستین پیگیری در دسترس را استخراج کردیم. پیامدهای اولیه عبارت بودند از رفتار فرزندپروری و سلامت ذهنی والدین. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از رفتار کودک / ناتوانی، سلامت روانی کودک، علایم پزشکی کودک و عملکرد خانواده. ما دادهها را با استفاده از تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) و یک مدل اثرات تصادفی ترکیب کرده و پیامدها را براساس شرایط پزشکی و نوع درمان ارزیابی کردیم. ما خطر سوگیری (bias) را در هر راهنمایی کاکرین و کیفیت شواهد را با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) مورد ارزیابی قرار دادیم.
ما 21 مطالعه جدید را اضافه کردیم. ما 23 مطالعه را از بهروزرسانی قبلی حذف کردیم زیرا دیگر معیارهای ورود ما را برآورده نمیکردند. در حال حاضر 44 RCT از جمله 4697 شرکتکننده پس از درمان وجود دارد. مطالعات شامل کودکانی مبتلا به آسم (4)، سرطان (7)، درد مزمن (13)، دیابت (15)، بیماری التهابی روده (2)، بیماریهای پوستی (1) و آسیب مغزی ناشی از ضربه (3) بودند. انواع درمان شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT؛ 21)، درمان خانوادگی (4)، مصاحبه انگیزشی (3)، درمان چند سیستمی (4) و درمان حل مساله (PST - 12) میشوند. ما خطر سوگیری را به صورت پائین یا نامشخص برای اغلب حوزهها رتبهبندی کردیم، به جز سوگیری گزارشدهی انتخابی، که در 19 مطالعه به دلیل گزارش ناقص پیامد، آن را بالا ارزیابی کردیم. کیفیت شواهد از حد بسیار پایین تا متوسط متغیر بود. ما کیفیت شواهد را به دلیل عدم تجانس زیاد، عدم دقت و سوگیری انتشار کاهش دادیم.
ارزیابی پیامدهای والدین براساس وضعیت بالینی
درمانهای روانشناختی ممکن است رفتار فرزندپروری (مثلا، رفتارهای ناسازگارانه یا نگرانکننده: امتیازات پایینتر بهتر هستند) را در کودکان مبتلا به سرطان در دوره پس از درمان و پیگیری (SMD: 0.28-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43- تا 0.13-؛ تعداد شرکتکنندگان = 664؛ تعداد مطالعات = 3؛ SMD: 0.21-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37- تا 0.05-؛ تعداد شرکتکنندگان = 625؛ تعداد مطالعات = 3؛ I2 = %0؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت پائین)، درد مزمن در دوره پس از درمان و پیگیری (SMD: 0.29-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47- تا 0.10-؛ تعداد شرکتکنندگان = 775؛ تعداد مطالعات = 6؛ SMD: 0.35-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50- تا 0.20-؛ تعداد شرکتکنندگان = 678؛ تعداد مطالعات = 5؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت متوسط)، دیابت در دوره پس از درمان (SMD: 1.39-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.41- تا 0.38-؛ تعداد شرکتکنندگان = 338؛ تعداد مطالعات = 5؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، آسیب مغزی ناشی از ضربه در دوره پس از درمان (SMD: 0.74-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.25- تا 0.22-؛ تعداد شرکتکنندگان = 254؛ تعداد مطالعات = 3؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) بهبود دهند. برای دیگر آنالیزهای باقیمانده، دادهها برای ارزیابی اثر درمان ناکافی بودند.
درمانهای روانشناختی ممکن است سلامت روان والدین (مثلا افسردگی، اضطراب، نمرات کمتر بهتر هستند) کودکان مبتلا به سرطان در دوره پس از درمان و پیگیری (SMD: 0.21-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35- تا 0.08-؛ تعداد شرکتکنندگان = 836؛ تعداد مطالعات = 6؛ شواهد با کیفیت بالا؛ SMD: 0.23-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39- تا 0.08-؛ تعداد شرکتکنندگان = 667؛ تعداد مطالعات = 4؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت متوسط)، و درد مزمن در دوره پس از درمان و پیگیری (SMD: 0.24-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42- تا 0.06-؛ تعداد شرکتکنندگان = 490؛ تعداد مطالعات = 3؛ SMD: 0.20-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38- تا 0.02-؛ تعداد شرکتکنندگان = 482؛ تعداد مطالعات = 3؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت پائین) را بهبود بخشد. برای دیگر آنالیزهای باقیمانده، دادهها برای ارزیابی اثر درمان بر سلامت روان والدین ناکافی بودند.
ارزیابی پیامدهای والدین براساس نوع درمان روانشناختی
CBT ممکن است رفتار فرزندپروری دوره پس از درمان (SMD: 0.45-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68- تا 0.21-؛ تعداد شرکتکنندگان = 1040؛ تعداد مطالعات = 9؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت پائین) و دوره پیگیری (SMD: 0.26-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42- تا 0.11-؛ تعداد شرکتکنندگان = 743؛ تعداد مطالعات = 6؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت متوسط) را بهبود بخشد. ما شواهدی را برای اثر سودمندی CBT بر سلامت روانی والدین در دوره پس از درمان یا پیگیری نیافتیم (SMD: 0.19-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41- تا 0.03-؛ تعداد شرکتکنندگان = 811؛ تعداد مطالعات = 8؛ SMD: 0.07-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34- تا 0.20؛ تعداد شرکتکنندگان = 592؛ تعداد مطالعات = 5؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت بسیار پائین). PST ممکن است رفتار فرزندپروری را در دوره پس از درمان و پیگیری (SMD: 0.39-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64- تا 0.13-؛ تعداد شرکتکنندگان = 947؛ تعداد مطالعات = 7؛ شواهد با کیفیت پائین؛ SMD: 0.54-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.94- تا 0.14-؛ تعداد شرکتکنندگان = 852؛ تعداد مطالعات = 6؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین، به ترتیب) و سلامت روان والدین در دوره پس از درمان و پیگیری (SMD: 0.30-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45- تا 0.15-؛ تعداد شرکتکنندگان = 891؛ تعداد مطالعات = 6؛ SMD: 0.21-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35- تا 0.07-؛ تعداد شرکتکنندگان = 800؛ تعداد مطالعات = 5؛ به ترتیب، شواهد با کیفیت متوسط) بهبود بخشد. برای دیگر آنالیزهای باقیمانده، دادهها برای ارزیابی اثر درمان بر پیامدهای والدین ناکافی بودند.
عوارض جانبی : ما نمیتوانیم ایمنی درمان را ارزیابی کنیم زیرا بیشتر مطالعات (32) در مورد این که آیا عوارض جانبی در طول دوره مطالعه رخ داده یا خیر، گزارشی ارائه ندادهاند. در شش مطالعه، نویسندگان گزارش دادند که هیچ عوارض جانبی رخ نداده است. شش مطالعه باقیمانده، عوارض جانبی را گزارش کردند و هیچ کدام به درمان روانشناختی نسبت داده نشدند. ما کیفیت شواهد را برای عوارض جانبی در حد متوسط در نظر گرفتیم.
درمان روانشناختی ممکن است رفتار فرزندپروری را در میان والدین کودکان مبتلا به سرطان، درد مزمن، دیابت و آسیب مغزی ناشی از ضربه بهبود بخشد. ما همچنین اثرات سودمند درمان روانشناختی را بر بهبود سلامت روانی والدین کودکان مبتلا به سرطان و درد مزمن پیدا کردیم. CBT و PST ممکن است رفتار فرزندپروری را بهبود بخشند. ممکن است PST همچنین سلامت روانی والدین را بهبود بخشد. بااینحال، کیفیت شواهد به طور کلی پایین است و دادههای کافی برای ارزیابی بیشتر پیامدها وجود ندارد. یافتههای ما میتوانند با انجام مطالعات جدید تغییر کنند.