آسیبهای تروماتیک دندانی رایج هستند. یکی از آسیبهای جدی این است که یک دندان دائمی به طور کامل از جا کنده میشود وبیرون از دهان میافتد (avulsed). در اغلب شرایط دندان باید هر چه سریعتر دوباره کاشته شود. مشخص نیست چه مداخلاتی، بقا و و ترمیم دندان کاشته شده را به حداکثر میرسانند. این بهروزرسانی یک مرور کاکرین است که برای اولین بار در سال 2010 منتشر شد.
مقایسه اثرات طیف وسیعی از مداخلات برای مدیریت دندانهای جلویی دائمی آسیبدیده با آسیبهایی که موجب کنده شدن دندان میشوند.
متخصص اطلاعات گروه سلامت دهان در کاکرین بانکهای اطلاعاتی زیر را جستوجو کرد: پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه سلامت دهان در کاکرین (تا 8 مارچ 2018)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛cochrane central register of controlled trails، شماره 2، 2018) در کتابخانه کاکرین (جستوجو شده در 8 مارچ 2018)؛ MEDLINE Ovid (1946 تا 8 مارچ 2018) و Embase Ovid (1980 تا 8 مارچ 2018). مرکز ثبت کارآزماییهای بالینی در حال انجام مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت برای کارآزماییهای در حال انجام جستوجو شدند. هنگام جستوجو در بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار مطالعه اعمال نشد.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و شبهتصادفیسازی و کنترلشدهای را در نظر گرفتیم که شامل حداقل 12 ماه دوره پیگیری، برای مداخلات برای دندانهای جلویی دائمی کنده شده و دوباره کاشته شده بود.
دو نویسنده بهطور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کردند، دادهها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. زمانی که اطلاعات بیشتری در مورد مطالعه آنها مورد نیاز بود، با نویسندگان تماس گرفته شد.
چهار مطالعه شامل مجموعا 183 شرکتکننده و 257 دندان شناسایی شدند. هر یک از این مداخلات با هدف کاهش عفونت یا توقف پاسخ التهابی یا هر دو، بلافاصله یا مدت کوتاهی پس از کاشت دوباره دندان یا دندانها انجام شدند. هر مطالعه یک مداخله متفاوت را ارزیابی کرده و در نتیجه سنتز دادهها به صورت عددی، مناسب یا ممکن نبود. همه شواهد، به علت مشکلات ناشی از خطر سوگیری و عدم دقت نتایج، کیفیت بسیار پایینی داشتند. این به این معنی است که ما در مورد تمام نتایج ارایهشده در این مرور بسیار نامطمئن هستیم.
یک مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری با 69 شرکتکننده (138 دندان) به مقایسه آغشتهشدن 20 دقیقهای با جنتامایسین سولفات برای هر دو گروه قبل از کاشت دندان، با گروه آزمایشی که روزانه اکسیژن هیپرباریک برای 80 دقیقه در 10 روز اول دریافت میکردند، پرداختند. شواهدی از مزیت برای گروه اکسیژن هیپرباریک در رابطه با بهبود پریودنتال، بقای دندان و درمان پالپال وجود داشت.
یک مطالعه در معرض خطر نامشخص سوگیری با 22 شرکتکننده (27 دندان) به مقایسه استفاده از دو درمان کانال ریشه، Ledermix و Ultracal پرداختند. شواهد کافی برای تفاوت در بهبود پریودنتال یا بقای دندان وجود نداشت. این تنها مطالعهای بود که بهطور رسمی گزارش کرد عوارض جانبی با هیچ یک از انها وجود نداشت. نویسندگان مطالعه گزارش دادند که Ledermix منجر به سطح بالاتری از نارضایتی بیمار با رنگ دندانهای کنده شده و دوباره کاشته شده میشود.
مطالعه سوم با خطر بالای سوگیری همراه با 19 شرکتکننده، به مقایسه اندودونتیکس خارج و داخل دهانی برای دندانهای کنده شده پرداختند که به مدت بیش از 60 دقیقه قبل از کاشت مجدد، خشک نگاه داشته شده بودند. شواهد کافی دال بر تفاوت در بهبود پریودنتال وجود نداشت.
مطالعه چهارم در معرض خطر بالای سوگیری با 73 شرکتکننده، به مقایسه خیسانده شدن 10 دقیقهای در هر یک از مواد تیموزین آلفا 1 یا سالین قبل از کاشت مجدد و به دنبال آن، تزریقهای روزانه ژینژیوال با همان داروهای مشابه برای 7 روز اول پرداخت. شواهدی از مزیت برای تیموزین آلفا 1 با توجه به بهبود پریودنتال و بقای دندان وجود داشت.
براساس نتایج مطالعات وارد شده، شواهد کافی برای حمایت یا رد اثربخشی مداخلات مختلف برای دندانهای جلویی دائمی کنده شده و دوباره کاشته شده وجود ندارد. کیفیت کلی شواهد موجود بسیار پایین بود، و بنابراین باید هنگامی که نتایج کارآزماییهای وارد شده تعمیم داده میشود، احتیاط زیادی اعمال شود. نیاز مبرم به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده بیشتر با طراحی خوب وجود دارد.