بوتولیسم (botulism) یک بیماری فلجی حاد است که در اثر نوروتوکسین (neurotoxin) تولیدشده توسط کلستریدیوم بوتولنیوم (Clostridium Botulinum) ایجاد میشود. مراقبتهای حمایتی، از جمله مراقبتهای ویژه، کلیدی هستند اما نقش دیگر درمانهای پزشکی مشخص نیست. این یک بهروزرسانی از یک مطالعه مروری است که اولین بار در 2011 منتشر شد.
ارزیابی اثرات درمانهای دارویی روی مرگومیر، طول مدت بستریشدن در بیمارستان، تهویه مکانیکی، تغذیه با لوله یا تغذیه وریدی (parenteral) و خطر عوارض جانبی در بوتولیسم.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه عصبیعضلانی در کاکرین؛ CENTRAL؛ MEDLINE و Embase را در 23 ژانویه 2018 جستوجو کردیم. ما کتابشناسیها را مرور کردیم و با نویسندگان و کارشناسان تماس گرفتیم. ما در 21 فوریه 2019 دو پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی؛ WHO ICTRP و clinicaltrials.gov را جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trilas) و شبه -RCTs ها که درمان دارویی هر یک از چهار نوع عمده بوتولیسم (بوتولیسم رودهای نوزادی، بوتولیسم غذایی، بوتولیسم زخم و توکسمی رودهای بزرگسال) را بررسی کردند. درمانهای دارویی بالقوه عبارت بودند از: آنتیتوکسین سهظرفیتی بوتولیسم سرم اسبی (equine serum trivalent botulism antitoxin)، ایمونوگلوبولین بوتولینوم داخل وریدی (BIG-IV) گرفته شده از انسان، تعویض پلاسما، 3,4-دیآمینوپیریدین (diaminopyridine) و گوانیدین (guanidine).
ما روششناسی استاندارد کاکرین را دنبال کردیم.
پیامد اولیه ما مرگ در بیمارستان ناشی از هر علتی بود، که ظرف چهار هفته از تصادفیسازی یا شروع درمان اتفاق افتاده باشد. پیامدهای ثانویه، مرگ ناشی از هر علتی ظرف 12 هفته، مدت بستریشدن در بیمارستان، طول مدت تهویه مکانیکی، طول مدت تغذیه با لوله یا تغذیه وریدی (پارنترال) و نسبت شرکتکنندگان با عوارض جانبی یا عوارض درمان بود.
یک RCT تکی معیار ورود را داشت. بهروزرسانی جستوجوی 2018 ما هیچ کارآزمایی اضافی را شناسایی نکرد. کارآزماییهای واردشده، BIG-IV را برای درمان بوتولیسم نوزادی ارزیابی کردند و 59 شرکتکننده درمانی و 63 شرکتکننده کنترل را انتخاب کردند. گروه کنترل، یک ایمونوگلوبولین کنترل را دریافت کرد که تاثیری روی سم بوتولینوم نداشت. شرکتکنندگان طی مدت بستری در بیمارستان، برای اندازهگیری پیامدهای مورد نظر پیگیری شدند. خطاهایی در اصول قصد درمانی و احتمالا برخی عدم تعادلها بین گروههای درمانی در میان شرکتکنندگانی که در بخش مراقبتهای ویژه پذیرفته شده و بهطور مکانیکی تهویه شدند، وجود داشت، اما در عوض خطر سوگیری (bias) پایین بود. در هر دو گروه هیچ مرگومیری وجود نداشت که هرگونه تاثیر درمانی را روی مورتالیتی غیرقابل ارزیابی کرد.
یک منفعت در گروه درمان روی میانگین مدت زمان بستریشدن (BIG-IV: 2.60 هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.95 تا 3.25؛ کنترل: 5.70 هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.40 تا 7.00؛ میانگین تفاوت (MD): 3.10- هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.52- تا 1.68-؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ تهویه مکانیکی (BIG-IV: 1.80 هفته؛ 95% CI: 1.20 تا 2.40؛ کنترل: 4.40 هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.00 تا 5.80؛ MD: 2.60- هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.06- تا 1.14-؛ شواهد با قطعیت پایین)؛ و تغذیه از طریق لوله یا تغذیه وریدی (BIG-IV: 3.60 هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.70 تا 5.50؛ کنترل: 10.00 هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.85 تا 13.15؛ MD: 6.40- هفته؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 10.00- تا 2.80-؛ شواهد با قطعیت متوسط) وجود داشت اما در مورد نسبت شرکتکنندگان مبتلا به عوارض جانبی یا عوارض درمان وجود نداشت (BIG-IV: 63.08%؛ کنترل: 68.75%؛ خطرنسبی (RR): 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 1.18؛ کاهش خطر مطلق: 0.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 تا 0.11-؛ شواهد با قطعیت متوسط).
ما شواهدی را با قطعیت پایین و متوسط پیدا کردیم که از استفاده از BIG-IV در بوتولیسم رودهای نوزادی حمایت میکرد. یک RCT تکی نشان داد که BIG-IV احتمالا طول مدت بستریشدن را کاهش میدهد؛ ممکن است مدت تهویه مکانیکی را کاهش دهد؛ و احتمالا طول مدت تغذیه وریدی یا از طریق لوله را کاهش میدهد. عوارض جانبی با ایمونوگلوبولین احتمالا بیشتر از دارونما (placebo) نیست. جستوجوی ما هیچ شواهدی را نشان نداد که استفاده از سایر درمانهای دارویی را از جمله آنتیتوکسین سهظرفیتی بوتولیسم سرم اسبی بررسی کرده باشد.