بیحسی منطقهای (regional anaesthesia) ممکن است بتواند میزان دردهای مداوم پس از عمل (PPP ؛persistent postoperative pain)، را که وضعیتی تکراری و ناتوانکننده است، کاهش دهد. این مرور در ابتدا در سال 2012 منتشر و در سال 2017 بهروز شد.
مقایسه بیهوشی و بیحسی منطقهای در مقابل بیهوشی معمولی (conventional analgesia) برای پیشگیری از PPP بیش از 3 ماه در بزرگسالان و کودکانی که تحت عمل جراحی انتخابی قرار گرفتهاند.
ما در پایگاههای CENTRAL؛ MEDLINE و Embase تا دسامبر 2016 بدون محدودیت زبانی جستوجو کردیم. از ترکیبی از جستوجوی متن آزاد (free text) و کلمات کنترل شده، استفاده کردیم. ما نتایج را به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) محدود کردیم. این جستوجو را در دسامبر 2017 بهروز رسانی کردیم، اما هنوز این نتایج در مطالعه مروری ترکیب نشدهاند. ما در فهرست منابع مطالعات بازیابی شده، مقالات مروری و خلاصههای کنفرانسها به صورت دستی جستوجو کردیم. همچنین در پایگاه ثبت مرور سیستماتیک PROSPERO برای مرورهای سیستماتیک مرتبط جستوجو کردیم.
ما RTCs هایی را بازیابی کردیم که بیحسی موضعی یا منطقهای را با بیهوشی معمولی در پیامد درد بیش از 3 ماه پس از عمل جراحی انتخابی و غیرارتوپدیک (non-orthopaedic) مقایسه کرده بودند.
حداقل 2 نویسنده به طور مستقل کیفیت کارآزماییها و دادههای استخراج شده و عوارض جانبی را ارزیابی کردند. با نویسندگان مطالعات برای دریافت اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم. ما پیامدها را به عنوان نسبت شانس تجمعی (OR ؛pooled odds ratios) با 95% فاصله اطمینان (confidence intervals %95) (CI)، بر اساس مدلهای اثرات تصادفی (random-effects models) (روش واریانس معکوس) (inverse variance method) ارائه کردیم. مطالعات را به طور جداگانه توسط مداخله جراحی تجزیهوتحلیل، اما پیامدهای تجمعی را در فواصل مختلف پیگیری گزارش کردیم. ما نتایج خود را با مدلهای Bayesian و classical (تکرار شونده) مقایسه کردیم. ناهمگونی (heterogeneity) را بررسی کردیم. برای ارزیابی کیفیت شواهد از درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE ؛Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) استفاده کردیم.
در این بهروزرسانی مطالعه مروری، ما 40 RCT جدید و هفت مطالعه درحال انجام را شناسایی کردیم. در مجموع، 63 مورد RCT را در این مرور وارد کردیم، اما فقط توانستیم دادههای مربوط به بیحسی منطقهای را برای پیشگیری از PPP به مدت بیش از سه ماه پس از جراحی از 39 مطالعه به دست آوریم، و در مجموع 3027 شرکتکننده وارد تجزیهوتحلیل جامع ما شدند.
ترکیب شواهد هفت RCT که بیحسی اپیدورال را برای توراکوتومی پیشنهاد میکردند، نشان میدهد در مقایسه با عدم انجام بیحسی اپیدورال، احتمال داشتن PPP سه تا 18 ماه پس از یک بیحسی اپیدورال برای توراکوتومی، 0.52 بود (OR: 0.52؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 0.84؛ 499 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). به همین نحو، ترکیب شواهد از 18 RCT، بیحسی منطقهای را برای پیشگیری از درد پایدار 3 تا 12 ماه پس از عمل جراحی سرطان پستان با OR معادل 0.43 پیشنهاد میکردند (95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 تا 0.68؛ 1297 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پایین). ادغام دادههای حاصل از از 4 RCT در سه تا 8 ماه پس از جراحی، به نفع بیحسی منطقهای پس از سزارین با OR معادل 0.46 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 تا 0.78؛ 551 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). ترکیب شواهد مربوط به سه RCT که انفوزیون مداوم را با بیحسی موضعی برای پیشگیری از PPP سه تا 55 ماه پس از برداشتن گرافت استخوان ایلیاک کرست (ICBG) بررسی کرده بود، قطعی نبودند (OR: 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 1.09؛ 123 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پایین). با این حال، ترکیب شواهد دو RCT نیز به نفع استفاده از انفوزیون وریدی بیحسی موضعی برای پیشگیری از PPP سه تا شش ماه پس از جراحی سرطان پستان با یک OR معادل 0.24 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 0.69؛ 97 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط).
ما برای زیرگروههای جراحی قطع عضو، ترمیم هرنی، جراحی قلب و لاپاروتومی، ترکیبی را از شواهد انجام ندادیم. ما نتوانستیم شواهد مربوط به عوارض جانبی را ادغام کنیم؛ چراکه مطالعات انتخابی آنها را به طور سیستماتیک بررسی نکرده و به میزان اندکی آنها را گزارش کرده بودند. ناهمگونی بالینی، فرسایش (attrition) و پراکندگی اطلاعات مربوط به پیامدها، ترکیب شواهد را مختل کرده بود. خطر بالای سوگیری (bias) ناشی از اطلاعات از دسترفته و عدم کورسازی در تعدادی از مطالعات وارد شده، اعتماد را ما به یافتهها کاهش داد، بنابراین نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند.
ما نتیجه میگیریم که شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارند که نشان میدهند بیحسی منطقهای ممکن است خطر بروز PPP را پس از سه تا 18 ماه بعد از توراکوتومی و سه تا 12 ماه پس از سزارین کاهش دهد. همچنین شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد مبنی بر اینکه بیحسی منطقهای ممکن است خطر بروز PPP را سه تا 12 ماه پس از جراحی سرطان پستان کاهش دهد. شواهدی با کیفیت متوسط نیز نشان میدهند که انفوزیون وریدی بیحسی موضعی ممکن است بتواند خطر بروز PPP را سه تا شش ماه پس از عمل جراحی سرطان پستان کاهش دهد.
نتیجهگیریهای ما به دلیل کم بودن حجم نمونه و تعداد مطالعات، سوگیری عملکردی (performance bias)، سوگیری خنثی (null bias) و اطلاعات ضعیف و ازدسترفته، به طور قابل توجهی ضعیف هستند. مطالعات بزرگتر و با کیفیت بالا، که کودکان را نیز شامل شود، مورد نیاز است. ما هشدار میدهیم که به غیراز جراحی پستان، مجموعه شواهد ما فقط بر اساس چند مطالعه کوچک استوار است. لازم به ذکر است، ما نمیتوانیم نتیجهگیریهایمان را به سایر مداخلات جراحی یا تکنیکهای بیحسی منطقهای تعمیم دهیم، مثلا نمیتوان نتیجه گرفت که بلوک پاراورتبرال باعث کاهش خطر PPP پس از توراکوتومی میشود. هفت مطالعه درحال انجام و 12 مطالعه در انتظار طبقهبندی وجود دارند که ممکن است پس از انتشار و تدوین، نتیجهگیریهای این مرور را تغییر دهند.