ونتیلاسیون غیرتهاجمی با فشار مثبت (NPPV) برای درمان دیسترس تنفسی ناشی از ادم ریوی کاردیوژنیک حاد (ACPE) استفاده میشود. ما یک بهروزرسانی مرور سیستماتیک و متاآنالیز (meta-analysis) را در مورد NPPV برای بزرگسالان مبتلا به ACPE انجام دادیم.
ارزیابی ایمنی و اثربخشی NPPV در مقایسه با مراقبت استاندارد پزشکی (SMC) برای بزرگسالان مبتلا به ACPE. پیامد اولیه مرگومیر بیمارستانی بود. پیامدهای ثانویه مهم، لولهگذاری داخل نای (endotracheal intubation)، عدم تحمل درمان، طول مدت بستری در بیمارستان و بخش مراقبتهای ویژه، نرخهای انفارکتوس حاد میوکارد و نرخهای عوارض جانبی بودند.
ما در CENTRAL (CRS Web؛ 20 سپتامبر 2018)؛ MEDLINE (Ovid، 1946 تا 19 سپتامبر 2018)؛ Embase (Ovid، 1974 تا 19 سپتامبر 2018)؛ CINAHL Plus (EBSCO، 1937 تا 19 سپتامبر 2018)؛ LILACS، WHO ICTRP و clinicaltrials.gov جستوجو کردیم. همچنین ما فهرست منابع مطالعات انتخابی را مرور کردیم. ما هیچ محدودیت زبانی را اعمال نکردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده کورشده یا کورسازینشده را در بزرگسالان مبتلا به ACPE وارد کردیم. شرکتکنندگان باید به NPPV (فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) یا bilevel NPPV) بهعلاوه مراقبت استاندارد پزشکی (SMC) در مقایسه با SMC بهتنهایی تصادفیسازی شده بودند.
دو نویسنده مروری بهطور مستقل از هم مقالات را غربال و برای ورود به مطالعه انتخاب کردند. ما دادهها را به وسیله یک فرم جمعآوری استانداردشده اطلاعات استخراج کردیم. ما خطرات سوگیری (bias) مربوط به هر مطالعه را با استفاده از ابزار «خطر سوگیری» کاکرین ارزیابی کردیم. ما کیفیت شواهد را برای هر پیامد با استفاده از توصیههای سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
ما 24 مطالعه (2664 شرکتکننده) را از شرکتکنندگان بزرگسال (بیش از 18 سال) مبتلا به دیسترس تنفسی ناشی از ACPE که نیاز به ونتیلاسیون فوری مکانیکی نداشتند، وارد کردیم. افراد دچار ACPE یا به بخش اورژانس مراجعه کرده یا بستری بودند. درمان ACPE در شرایط مراقبتهای ویژه یا بخش اورژانس فراهم شد. میانه دوره پیگیری 13 روز برای مرگومیر بیمارستانی، یک روز برای لولهگذاری داخل نای و سه روز برای انفارکتوس حاد میوکارد وجود داشت. NPPV در مقایسه با SMC میتواند
مرگومیر بیمارستانی را با تعداد افرادی که باید درمان شوند تا یک نفر منفعت ببرد (NNTB) معادل 17 (NNTB: 12 تا 32) کاهش دهد (خطر نسبی (RR): 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 0.82؛ شرکتکنندگان = 2484؛ مطالعات = 21؛ I2 = %6؛ شواهد با کیفیت پایین). NPPV احتمالا میزان لولهگذاری نای را با NNTB معادل 13 (NNTB: 11 تا 18) کاهش دهد (RR: 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 0.62؛ شرکتکنندگان = 2449؛ مطالعات = 20؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت متوسط). احتمالا تفاوت اندک یا عدم تفاوت در بروز انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) با NPPV در قیاس با SMC برای ACPE وجود دارد (RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 1.16؛ شرکتکنندگان = 1313؛ مطالعات = 5؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت متوسط). ما مطمئن نیستیم که آیا NPPV طول مدت بستری را در بیمارستان افزایش میدهد یا خیر (میانگین تفاوت (MD): 0.31 - روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23- تا 0.61؛ شرکتکنندگان = 1714؛ مطالعات = 11؛ I2 = %55؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). عوارض جانبی بهطورکلی میان گروههای NPPV و SMC مشابه، اما کیفیت شواهد پایین بود.
مرور ما حمایتی را برای استفاده بالینی پیوسته NPPV جهت ACPE به منظور بهبود پیامدهایی مانند مرگومیر بیمارستانی و نرخ لولهگذاری نای فراهم کرد. NPPV مداخلهای ایمن با نرخهای عوارض جانبی مشابه نسبت به SMC بهتنهایی است. نیاز به تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا زیرگروههای خاصی از افراد مبتلا به ACPE منفعت بیشتری از NPPV نسبت به SMC میبرند یا خیر، وجود دارد. تحقیقات آینده باید مزیت NPPV را برای بیماران ACPE دچار هیپرکاپنی (hypercapnia) بررسی کند.