ناتوانی در بچهدار شدن 10% تا 15% زوجها را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار میدهد. تخمین زده میشود که عامل مردانه تا نیمی از موارد ناباروری را تشکیل میدهد که بین 25% تا 87% از ناباروری مردان ناشی از تاثیر استرس اکسیداتیو در نظر گرفته میشود. تصور میشود که مکملیاری خوراکی با آنتیاکسیدانها، از طریق کاهش تخریب اکسیداتیو، کیفیت اسپرم را بهبود میبخشد. آنتیاکسیدانها در مقایسه با سایر درمانهای باروری بهطورگستردهای در دسترس و ارزان هستند، اگرچه اغلب آنتیاکسیدانها به وسیله سازمانهای نظارتی، کنترل نشده و شواهد برای اثربخشی آنها نامشخص است. ما منافع و مضرات آنتیاکسیدانهای مختلف مورد استفاده را برای ناباروری مردان مقایسه کردیم. این مرور استفاده از آنتیاکسیدانها را در مردان نورمواسپرمیک (normospermic) بررسی نکرده است.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی مصرف مکمل خوراکی آنتیاکسیدانها در مردان نابارور.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه زنان و باروری کاکرین (CGF)؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture و دو پایگاه ثبت کارآزماییها را همراه با بررسی منابع و تماس با نویسندگان مطالعه و متخصصان در این زمینه برای شناسایی کارآزماییهای بیشتر در 1 فوریه 2018 جستوجو کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) را وارد کردیم که در میان مردان نابارور از زوجهایی که به کلینیک باروری مراجعه میکنند، هر نوع، دوز یا ترکیبی را از مکمل آنتیاکسیدان خوراکی با دارونما (placebo)، عدم درمان یا درمان با آنتیاکسیدان دیگر مقایسه کرده بودند. ما مطالعات مربوط به مقایسه آنتیاکسیدانها را با داروهای باروری بهتنهایی و مطالعاتی را که شامل مردان باروری بودند که به علت ناباروری شریک مؤنث خود به کلینیک باروری رفته بودند، حذف کردیم.
ما از شیوههای روششناختی استاندارد توصیهشده توسط کاکرین استفاده کردیم. پیامد اولیه مرور، تولد زنده بود. پیامدهای ثانویه، بارداری بالینی، عوارض جانبی و پارامترهای اسپرم بودند.
ما 61 مطالعه را با جمعیت کلی 6264 مرد نابارور با سن بین 18 و 65 سال وارد کردیم که عضوی از زوجی بودند که به کلینیک باروری ارجاع شده و برخی از آنان تحت فناوریهای کمک باروری (ART) قرار داشتند. محققان 18 آنتیاکسیدان متفاوت خوراکی را مقایسه و ادغام کردند. کیفیت شواهد پایین و بسیار پایین بود: محدودیت عمده این بود که از 44 مطالعه انتخابی در متاآنالیز (meta-analysis) فقط 12 مطالعه در مورد تولد زنده یا بارداری بالینی گزارش داده بودند. شواهد فعلی تا فوریه 2018 بهروز است.
تولد زنده: آنتیاکسیدانها ممکن است منجر به افزایش نرخهای تولد زنده شود(OR: 1.79؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 2.67؛ P = 0.005؛ 7 RCT؛ 750 مرد؛ I2 = %40؛ شواهد با کیفیت پایین). نتایج پیشنهاد میکنند که اگر در مطالعات مرتبط با تجزیهوتحلیل نرخ تولد زنده، مبنای احتمال تولد زنده به دنبال دارونما یا عدم درمان 12% فرض شود، این احتمال پس از استفاده از آنتیاکسیدانها بین 14% و 26% تخمین زده میشود. با این حال، این نتیجه بر اساس فقط 124 تولد زنده از 750 زوج در هفت مطالعه نسبتا کوچک بود. هنگامیکه مطالعات با خطر سوگیری بالا از تجزیهوتحلیل خارج شدند، هیچ شواهدی از افزایش تولد زنده نبود (Peto OR: 1.38؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.89 تا 2.16؛ شرکتکنندگان = 540 مرد؛ 5 RCT؛ 750 مرد؛ P = 0.15؛ I2 = %0).
نرخ بارداری بالینی: ممکن است آنتیاکسیدانها باعث افزایش نرخهای بارداری بالینی در مقایسه با دارونما یا عدم درمان شوند (OR: 2.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.91 تا 4.63؛ P < 0.0001؛ 11 RCT؛ 786 مرد؛ I2 = %0، شواهد با کیفیت پایین). این امر نشان میدهد که اگر در مطالعات مرتبط با تجزیهوتحلیل بارداری بالینی، مبنای احتمال بارداری بالینی به دنبال دارونما یا عدم درمان 7% فرض شود، این احتمال پس از استفاده از آنتیاکسیدانها بین 12% و 26% تخمین زده میشود. این نتیجه بر اساس 105 بارداری بالینی از 786 زوج در 11 مطالعه کوچک بود.
عوارض جانبی : سقط جنین: فقط سه مطالعه راجع به این پیامد گزارش کرده بودند و نرخ این رخداد بسیار پایین بود. هیچ تفاوتی در نرخ سقط جنین بین گروه آنتیاکسیدان و دارونما یا عدم درمان وجود نداشت (OR: 1.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 7.60؛ P = 0.46؛ 3 RCT؛ 247 مرد؛ I2 = %0؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). این یافتهها حاکی از این است که در جمعیتی از مردان نابارور با نرخ سقط مورد انتظار 2%، این احتمال پس از بهرهگیری از یک آنتیاکسیدان منجر به خطر سقط جنین بین 1% و 13% خواهد شد.
گوارشی: آنتیاکسیدانها ممکن است سبب افزایش ناراحتیهای گوارشی خفیف در قیاس با دارونما یا عدم درمان شوند (OR: 2.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.25 تا 5.03؛ P = 0.010؛ 11 RCT؛ 948 مرد؛ I2 = %50؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین). این موضوع نشان میدهد که اگر احتمال ناراحتیهای گوارشی به دنبال دارونما یا عدم درمان 2% فرض شود، این احتمال پس از استفاده از آنتیاکسیدانها بین 2% و 9% تخمین زده میشود. با این حال، این نتیجه بر اساس نرخ رخداد پایین 35 از 948 مرد در 10 مطالعه با اندازه کوچک یا متوسط بود و شواهد دارای کیفیت بسیار پایین و ناهمگونی بالا بودند.
ما به علت مطالعات ناکافی مربوط به مقایسه مداخلات مشابه، قادر به انجام هیچ نتیجهگیری از مقایسه آنتیاکسیدان در برابر آنتیاکسیدان نبودیم.
در این مرور، شواهدی با کیفیت پایین از هفت کارآزمایی کوچک تصادفیسازی و کنترلشده وجود دارد که نشان میدهد ممکن است مکمل آنتیاکسیدان در مردان نابارور نرخهای تولد زنده را برای زوجهای مراجعهکننده به کلینیکهای باروری بهبود دهد. شواهدی با کیفیت پایین حاکی از آن است که نرخهای بارداری بالینی نیز میتواند افزایش یابد. در مجموع، هیچ شواهدی از افزایش خطر سقط جنین وجود نداشت، با این حال آنتیاکسیدانها ممکن است موجب ناراحتیهای خفیف گوارشی بیشتری شوند اما شواهد دارای کیفیت بسیار پایین هستند. باید به زوجهای نابارور توصیه شود که بهطورکلی، شواهد فعلی بر مبنای خطر سوگیری جدی ناشی از گزارشدهی ضعیف روشهای تصادفیسازی، شکست در گزارش پیرامون پیامدهای بالینی نرخ تولد زنده و بارداری بالینی، فرسایش اغلب نامشخص یا حتی بالا و همچنین عدم دقت ناشی از نرخهای رخداد غالبا کم و اندازههای نمونه کوچک بهطورکلی، غیرقطعی هستند. همچنان نیاز به کارآزماییهای بزرگ تصادفیسازی و کنترلشده با دارونما با طراحی مناسب بیشتری وجود دارد که درباره بارداری و تولدهای زنده گزارش دهند تا نقش دقیق آنتیاکسیدانها روشن شود.